Dla jakich dzieci stosuje się terapię plastyczną?

Dzieci, które instynktownie uwalniają swoje emocje, żyją sztuką w spontaniczny i zabawny sposób, nie zadając zbyt wielu pytań iw pełni się z tego ciesząc. Dla dzieci terapia sztuką to niesamowite doświadczenie. Jak mówi Faige Kobre „ Terapia sztuką jest dla wszystkich dzieci, nie tylko dla dzieci w trudnej sytuacji ” („ terapia sztuką jest dla wszystkich dzieci, nie tylko tych z problemami”); Kobre, znany terapeuta sztuki i nauczyciel przedszkolny, napisał o tym wiele; wiele informacji na temat pracy Kobre można znaleźć na kanale YouTube.

Dlatego terapia sztuką jest dobra dla każdego. To dorośli mogą o tym zapomnieć. W szczególności jest szczególnie przydatny w przypadkach zaburzeń behawioralnych, które z racji swojego istnienia są węzłem emocjonalnym, który należy rozwiązać. Dzieje się tak na przykład u dzieci autystycznych, u dzieci, które mają problemy związane z językiem, u dzieci nadpobudliwych lub w przypadkach znęcania się, u dzieci w podeszłym wieku lub u dzieci, które doznały urazów i które mają psychozy lub obsesje.

Profesjonalny terapeuta sztuki jest tym, który potrafił uczynić swoje artystyczne i edukacyjne umiejętności i wrażliwość praktycznie zawodem medycznym. On jest tą osobą, która za pomocą odpowiednich metod udaje się być dyrektorem i razem z małym pacjentem ostatnim obserwatorem wyniku uzyskanego dzięki zastosowaniu terapii plastycznej.

Akcja artystycznej terapii dzieci podzielona jest na kilka etapów:

Pierwszą fazą ścieżki artystycznej terapii dla dzieci jest słuchanie i obserwacja . W tej fazie dobry terapeuta sztuki słucha rodziców i obserwuje zachowanie dziecka, starając się zrozumieć, co może być najbardziej odpowiednim polem interwencji, jeśli jest mniej lub bardziej statyczny lub w ruchu, czy to za pomocą innych instrumentów, czy za pomocą własnego ciało.

Druga faza to interpretacja psychologiczna całkowicie wynikająca z otrzymanych danych oraz zebranie najwłaściwszego materiału i przygotowanie optymalnego podejścia przy użyciu różnych technik terapii artystycznej wybranych dla pacjenta.

W trzeciej fazie obserwuje się uzyskane wyniki, analizując obrazy, które wynikały z nich, w sposób fenomenologiczny i behawioralny, odzwierciedlając powtarzalność powtarzających się tematów, dekodując je i komentując je razem z dzieckiem.

Wreszcie ważne staje się, aby wiedzieć, jak zaproponować możliwe alternatywy dla napotkanych, zastanowić się i omówić postępy i niepowodzenia . Regularny nadzór pozwala uzyskać zestaw wyników do oceny, omówienia, w celu zaproponowania interwencji ad hoc, które należy przeprowadzić.

Indywidualna terapia sztuką dla wszystkich dzieci

Terapia sztuką to kompletne doświadczenie, które angażuje wszystkie zmysły. Poprzez terapię artystyczną dzieci są w stanie połączyć swoje emocjonalne strony z logiką myśli, którą mają w swoim wieku. Dzięki kreatywności terapeuci są w stanie zachęcić dzieci do wyrażania swoich emocji, zamykając je w artystycznej ekspresji, która ostatecznie daje poczucie spełnienia i odkrycia siebie .

Istnieją różne dyscypliny artystyczne, do których dziecko, za radą terapeuty sztuki, może instynktownie zwrócić się do siebie. Od malarstwa, przez muzykę, taniec, teatr i rzeźbę. Te duże grupy artystyczne są możliwymi punktami wyjścia do wyboru idealnej podgrupy ekspresji, którą chcesz nadać swojej terapii artystycznej. Można je więc malować kolorami olejnymi, a nie pastelami, śpiewać głosem lub grać na instrumentach muzycznych (muzykoterapia), tańcu klasycznym lub współczesnym lub improwizowanym teatrze, glinie lub papier-mâché. I tak dalej.

Jakie są korzyści z teatru?

Istnieje kilka technik, które można wdrożyć za pomocą arteterapii, jak wyjaśnia strona Nuoveartiterapie: pośród nich podsumowujemy „sztukę bazgrania” lub technikę znaną jako „Muzeum rodzinne” lub „Portret”, dla starszych dzieci.