Kiedy mówimy o rehabilitacji barku, odnosimy się do tego, co w terminologii medycznej nazywa się artykulacją łopatkowo-ramienną, utworzoną przez torebkę ramienną włożoną do jamy glenoidalnej, trzymaną razem przez torebkę stawową, ścięgna mięśni i właściwe więzadła.

Rehabilitacja fizjoterapeutyczna barku jest konieczna po interwencji chirurgicznej lub po zmniejszeniu zwichnięć lub podwichnięć.

Zwykle dzieje się to po wypadkach (zwłaszcza upadkach, takich jak koń, rower lub motocykl) lub urazach sportowych (gimnastyka, sztuki walki, rugby lub piłka nożna w przypadku bramkarza).

Ból i ograniczony ruch to konsekwencje problemów z ramieniem: zużycie mankietu rotatora, przetrenowanie, wypadki. Podobnie jak w przypadku wszystkich stawów, zasada dobrej konserwacji odnosi się również do barku : regularne ćwiczenia, dobra muskulatura wspierająca staw, badania lekarskie w przypadku uporczywego bólu lub utraty mobilności.

Zwyrodnienie tkanek barku idzie w parze z postępującym wiekiem, dlatego przekroczenie „drzwi” jest dobre, aby uniknąć nadmiernych wysiłków, prac, które nakładają się na ramię (załadunek i rozładunek), i zwracać maksymalną uwagę na poprawność, jaką wykonuje siłownia, zwłaszcza w zakresie podnoszenia ciężarów.

Uporczywe bóle podczas odpoczynku, bóle mięśni podczas ruchów ramion nawet bez nadmiernego wysiłku, utrata siły w akcie podnoszenia, uczucie tarcia między częściami tworzącymi staw barkowy są zawsze podejrzanymi objawami.

Niektóre techniki rehabilitacji barku

Jeśli chodzi o rehabilitację barku, musimy pracować na różnych mięśniach : naramiennym, czworobocznym, romboidalnym, nadpęcherzowym, subszpikowym, podskórnym, bicepsie i tricepsie.

Będziemy pracować nad wzmocnieniem i odzyskaniem elastyczności.

> Podczas pierwszego ćwiczenia spoczniemy na ramieniu, które nie powinno działać na poziomej powierzchni, tak jak może to być stół. Drugie ramię będzie obustronnie od ramienia i, w tym stanie odprężenia, sprawimy, że zwisa do przodu i do tyłu, i będziemy obracać go w obu kierunkach. Doskonałe ćwiczenie dla różnych mięśni ramion, które można powtarzać kilka razy dziennie.

> Aby zwiększyć ruchliwość i elastyczność tylnego naramiennika, możemy wykonać proste, ale skuteczne, dość powszechne ćwiczenia rozciągające. Utrzymując ramię rozluźnione, wyciągniemy ramię poziomo na przeciwległym ramieniu, przed klatką piersiową, rozciągając go tak bardzo, jak to możliwe i pomagając mu z drugim ramieniem do wykonania rozciągnięcia lub do podtrzymania możliwie słabego ramienia.

> Oto dobre ćwiczenie dla mięśni subskapolarnych . W tym przypadku potrzebujemy instrumentu, lekki kij będzie w porządku, ale możemy również użyć ręcznika. Trzymamy kij obiema rękami za plecami, na wysokości pośladków, a my przesuniemy go powoli, kołysząc się z boku na bok, naprzemiennie rozciągając oba ramiona. Przytrzymaj pozycję rozciągającą przez co najmniej 30 sekund.

> Możemy również użyć kija lub ręcznika do kolejnego ćwiczenia, tym razem mającego na celu sprawienie, by mięśnie działały pod kręgosłupem . Trzymamy kij przed nami, trzymając łokcie zgięte pod kątem 90 stopni i blisko żeber. Z tej pozycji będziemy przesuwać drążek, uważając, aby pozostawał on równoległy do ​​podłoża i aby łokcie nie odrywały się od ciała, z jednej strony na drugą, aż do osiągnięcia maksymalnego stopnia rozciągnięcia bez osiągnięcia bólu. Jeśli to możliwe, również w tym przypadku pozycja rozciągania powinna być utrzymywana przez co najmniej 30 sekund.

> Jeśli mamy możliwość pójścia na siłownię lub za pomocą gumek, idealne ćwiczenie na trapez polega na chwytaniu gumek obiema rękami, utrzymując łokcie zgięte pod kątem 90 stopni w pobliżu ciała z przedramionami równoległymi do podłoża i powoli wycofuj się, dostosowując się do oporu sprężystego i działając na mięśnie ramion. Korzystając z tej podstawowej pozycji, możemy obracać ramiona do góry, dopóki łokcie, zawsze zgięte pod kątem 90 stopni, nie osiągają wysokości ramion. W tym momencie podniesiemy przedramiona, obracając łokcie i wykonując ważne mięśnie podpajęczynówkowe.