Projekt okupowanej doliny i (r) istnienie teatru włoskiego
Od 14 czerwca Teatro Valle, najważniejszy historycznie etap w Rzymie, narodowy zabytek z trzema stuleciami życia, jest zajęty przez robotników ze świata rozrywki: artystów, techników i operatorów, którzy pracują razem zjednoczeni wspólnym wspólnym celem, powrót do wspólnoty przestrzeni przeznaczonej na czas nieokreślony i opracowanie nowych propozycji zarządzania teatrami publicznymi i nowymi modelami polityki kulturalnej. Zatłoczony pokój na popołudniowe wykłady i wieczorne pokazy, które trwają w nocy między improwizacjami i interwencjami ważnych postaci (i innych) włoskiej sceny artystycznej.
Mieszkańcy chcą, aby Dolina pozostała teatrem publicznym, „z prawem podmiotowym i finansowaniem przeznaczonym na zarządzanie działaniami, w formie instytucji lub fundacji” i proponuje uczynienie go „Centrum dramaturgii włoskiej i współczesnej” o wymiarze krajowym i punkt wymiany na poziomie międzynarodowym, znikający z realiów zarządzania przez Roma Capitale bez żadnej gwarancji i czekający tylko na zaproszenie do składania ofert, aby dać je prywatnym palaczom.
Z prac zgromadzeń, z pomocą profesora prawa cywilnego Ugo Mattei, autora czerwcowych pytań referendalnych, narodził się dokument Propozycja nowego teatru Valle przedstawiony na konferencji prasowej 5 lipca: „Obok jego powołania do pisania teatralnego Włoski, zważywszy, że w Valle sześć postaci Pirandello szukających artysty zadebiutowało, proponujemy, aby stało się ono również centrum szkoleniowym dla techników scenicznych, wzmacniając uznaną na całym świecie sztukę włoską. Okupanci wysłali list do prezydenta Republiki, prosząc go o poparcie inicjatywy.
Miejsca teatru, substancja, z której powstają sny
Teatr jest naturalny dla człowieka, jak powietrze, którym oddycha . Kontynuując ferment innowacji w starożytnym otoczeniu, duch aktywnego uczestnictwa w świecie upadku jest faktem, który już jest sukcesem. Dobro jest powszechne, gdy cieszy się nim cała społeczność .
Kultura we Włoszech znajduje się w stanie całkowitego braku zainteresowania, co nie tylko wpływa na frakcje u władzy, o czym świadczą cięcia w finansowaniu sektora (2, 2 mld w 2001 r. Spadło do 1, 7 w 2009 r.), Ale także milczące milczenie z którym wiadomości o stłumieniu ETI (Ente Teatrale Italiano), rozczłonkowaniu zabytkowego budynku biblioteki teatralnej Burcardo, teatru Lido di Ostia, Ex Cinema Palazzo w San Lorenzo i kilkudziesięciu innych są cofnięte i zaakceptowane. przestrzenie na terytorium kraju. Zasoby te są utrzymywane przy życiu przez niepewne pokolenie, na skraju przetrwania, wyłączone z tabel negocjacyjnych, które decydują o przyszłej tendencji i które w obliczu nieciągłości pracy wymagają ciągłości formacyjnej, która nie jest w żaden sposób chroniona przez włoskie prawo.
W artykule na stronie Teatro Valle Occupato zatytułowanym „30 dni, czyli czas innowacji” czytamy: „Poprzez naszą praktykę mobilizacji wymuszamy i wymuszamy procesy zmian w rzymskiej ofercie kulturalnej, uśpione od lat. Wspólna współpraca jako żywe narzędzie do tworzenia wiedzy ma jakość identyfikowania potrzeb i pragnień ludzi, którzy uczestniczą, nawet w różnych formach, w tej społeczności, bez konieczności narzucania a priori parametrów, których nie wiedzą, jak odpowiadać na przygodność, Udało nam się przeciąć różne instancje, swobodny dostęp, wielość przedstawień, które mówią o obecnym, przedłużonym i wolnym czasie wejścia i wyjścia, możliwości uczestniczenia w dyskusjach politycznych . Dzięki tej praktyce udało nam się przechwycić pragnienie ludzi, by odebrać kawałek Rzymu i kultury ”.
„Włączmy światło reflektorów, aby odzwierciedlić”
Teatro Valle Occupato pokazuje, że istnieje i opiera się inna myśl, większy cel niż to samo miejsce, które ją wygenerowało. Rewolucja od sztuki nie tylko dla sztuki, ale dla życia, która podróżuje w sieci i nadal rozszerza sieć zwolenników.
Teatr to naturalna świadomość wewnętrzna . Nie usuwaj światła, ale znajdź przełącznik umysłu, włącz duchy i ożywiaj pokoje. Podobnie jak lustro, chodzi o polerowanie siebie, by oświetlić niewidzialne i niepodzielne, my i inni, aktorzy i widzowie tego samego środowiska. Bergonzoni w swoim przemówieniu przekazanym na scenie Doliny przypomina nam, że „idziesz do lekarza, aby nauczyć się czuć się dobrze, starasz się nie zachorować, nie myślisz o problemie tylko z problemem wybuchowym”. Jest to podstawowa zasada holistycznych dyscyplin, jedności umysłu i ciała.
Teatr jest naturalną terapią, to inwestycja w nas samych, zagłębia się w nasze emocje, a jednocześnie opuszczamy nasze ego i stawiamy się w butach innych. Chodzimy do teatru, piszemy dla teatru i o nim, recytujemy w teatrze, by się zmieniać, rodzić i odradzać, wzrastać i przemieniać się, pływać jak woda, ale wewnątrz siebie, nie na zewnątrz, aby się spłukać i tylko rano lub wieczór.
Kultura i sumienie: sztuka Duszy
„Jak powietrze, jak woda: cofnijmy kulturę” . Na etapie tego zawodu wszystko jest w ewolucji i „na widoku”, od problemów technicznych po interakcję publiczną, a wszystko jest częścią otwartej przestrzeni, wewnątrz, ale nie zamkniętej. Na arkuszu rozprowadzanym przy wejściu, obok tabeli podpisów, zapraszamy tych, którzy wchodzą „do wyrzeczenia się rozrywki, nasycenia rozrywki i upakowanego piękna”. Przekraczacie próg teatru i wchodzicie w energię miejsca, którego moc tkwi we wnętrzu, z którym łączy się każdy widz-aktor, łączy. Część w całości.
W Dolinie rzeczy się zdarzają. Tak jak chcielibyśmy, aby zdarzały się każdego dnia, nie pozwól im się zdarzyć, nie pozwól im cierpieć razem ze strachem i wygodnym i uduszonym brakiem ryzyka. Z pudeł teatralnych wisi baner: „Jak ostrożny jest smutek”.
Teatr jako naturalne lekarstwo, kultura jako przebudzenie świadomości . „Próżnia nie jest nieszkodliwa, jest niebezpieczna” - wspomina Bergonzoni. Nie żyjesz w nicości. Zamiast tego - podsumowujemy arkusz, który mamy w ręku, gdy zanurzamy się w widowni - „chcemy być bohaterami naszej teraźniejszości i budować przyszłość, której chcemy”.
