Primula: właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania

Pierwiosnek ( Primula veris lub officinalis ) jest rośliną z rodziny Primulaceae . Znany ze swoich właściwości przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwreumatycznych, jest przydatny przeciwko bezsenności i bólom głowy. Dowiedzmy się lepiej.

Właściwości pierwiosnku

Kwiaty pierwiosnki są bardzo bogate w saponiny triterpenowe (5-10%); najważniejszy jest primulin, a jako wlew są skutecznymi lekami w leczeniu bezsenności i bólu głowy.

Korzenie rośliny zawierają dwa fenolowe heterozydy pochodzące z kwasu salicylowego, pierwiosnka i wiesiołka, które są przekształcane przez hydrolizę w pochodne kwasu salicylowego, których zalety przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwreumatyczne są dobrze znane: w rzeczywistości są to te same zalety które charakteryzują aspirynę.

Jego spożycie jest wskazane, aby uspokoić bóle reumatyczne i w leczeniu dny moczanowej, spowodowane obecnością kwasów moczowych, w celu łagodzenia obrzęku lub obrzęku kończyn oraz w celu ponownego wchłonięcia krwiaków.

Ponadto pierwiosnek ma właściwości wykrztuśne i mukolityczne, w postaci wywaru, jest stosowany w leczeniu kaszlu, przeziębień, zapalenia oskrzeli i astmy oskrzelowej.

Sposób użycia

DECOTTO : 1 łyżka korzenia łopianu, 1 szklanka wody

Wlać posiekany korzeń w zimnej wodzie, rozpalić ogień i zagotować. Gotuj kilka minut i wyłącz ogrzewanie. Przykryj i pozostaw do zaparzenia na 10 minut. Przefiltrować infuzję i wypić ją w pełnym żołądku przed kaszlem, przeziębieniem i bólami stawów.

Odkryj historię, właściwości i przepisy z pierwiosnkiem

Przeciwwskazania do pierwiosnka

Nie ma przeciwwskazań do stosowania primuli, z wyjątkiem przypadku potwierdzonej alergii na jeden lub więcej składników.

Opis rośliny

Dwuletnia roślina zielna, rubusta, często uprawiana jako roślina jednoroczna z obfitymi jasnozielonymi liśćmi, szerokimi, odwrotnie jajowatymi lub łopatkowatymi, które tworzą gęstą podstawną głowę, może przedstawiać blaszkę czubatą, klapowaną, w całości i z zębami w zależności od rozważanego gatunku.

Kwiaty gromadziły się w gęstych grupach kulistych na szczycie różnokolorowych wyprostowanych łodyg, które pojawiają się zebrane w kwiatostany w kształcie parasola, kolca lub w kształcie pionowym, czasami zachodzące na siebie.

Owocem jest kapsułka jednokomorowa, podłużna i pękająca u góry, dla 5-10 zębów. Jest zamknięty przez szkło, które jest trwałe. Wnętrze zawiera liczne spłaszczone brązowawe nasiona, które dojrzewają od lipca do sierpnia.

Siedlisko pierwiosnku

Na terytorium Włoch gatunek ten jest dość powszechny na północy i w centrum (ale jest nieobecny na południu i na wyspach); poza Włochami jest powszechne zarówno w Europie, jak iw Azji, do wysokości 2300 m npm

Rośnie na suchych łąkach i lasach; preferuje gleby wapienne to niskie wartości odżywcze gleby, która musi być średnio wilgotna.

Notatki historyczne

Nazwa pochodzi od starożytnego włoskiego zwrotu oznaczającego „ wiosenny kwiat ” i wcześniej mogła wywodzić się z łacińskiego primus . Na początku renesansu termin ten obojętnie wskazywał na każdy kwiat, który zakwitł, gdy skończyła się zima, jak na przykład stokrotki wiosenne ( Bellis perennis - Pratolina). Później jednak znaczenie zostało zawężone jako specyficzna nazwa tej rośliny.

W literaturze naukowej jednym z pierwszych botaników używających nazwy „Primula” dla tych kwiatów był PA Mattioli (1500–1577), lekarz i botanik ze Sieny, słynący między innymi z prowadzenia badań nad Dioscorides i napisania pierwszych nowoczesnych dzieł botanicznych.

Imię potwierdziło w XVII wieku francuski botanik Joseph Pitton de Tournefort (5 czerwca 1656 - 28 grudnia 1708), któremu normalnie przypisuje się podstawy tego rodzaju. Dla konkretnej nazwy etymologia jest bardzo niepewna, niektóre teksty tłumaczą ją mniej więcej z prawdziwą wiosną .