Pod nazwą zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, znanego również jako ADHD, skrót oznaczający zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, wskazuje na zaburzenie neurobiologiczne charakteryzujące się nadpobudliwością, niezdolnością do koncentracji i utrzymania koncentracji, impulsywnością.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi: typ nadpobudliwy-impulsywny
Specjaliści identyfikują trzy podtypy pacjentów z ADHD:
- nadpobudliwy-impulsywny : przeważają objawy związane z nadpobudliwością ;
- nieuważny : przeważają objawy związane z trudnościami z koncentracją i utrzymaniem koncentracji;
- połączone : istnieją zarówno objawy nadpobudliwości, jak i objawy nieuwagi, mniej więcej jednakowo.
W niniejszym artykule analizujemy przede wszystkim typ nadpobudliwy i kombinowany.
Charakterystyczne objawy nadpobudliwości są następujące:
- Dziecko jest często niespokojne, porusza się nadmiernie i nie może siedzieć;
- Przełączaj się z jednej czynności na drugą bez zatrzymywania się i nigdy nie kończąc poprzedniej;
- Nie respektuje swojej tury, jeśli jest w kolejce lub podczas gry;
- Ciągle mówi i przerywa innym, gdy mówią;
- Nie może przewidzieć konsekwencji swoich działań, jest zbyt impulsywny i często ponosi małe wypadki; powszechne jest zranienie;
- Odpowiedz na pytania przed ich ukończeniem.
Żywe dziecko czy ADHD?
Żywotność nie ma nic wspólnego z patologią. Bieganie, częste poruszanie się, skakanie, wspinanie się, trudności z utrzymaniem koncentracji w klasie lub odrabianie lekcji, uderzanie w ścianę bez przewidywania konsekwencji są powszechnymi zjawiskami w dobie rozwoju. Jak odróżnić normalną nadpobudliwość u dzieci od patologicznej nadpobudliwości?
Dziecko z deficytem uwagi i nadpobudliwością ma żywotność i impulsywność w stosunku do linii i manifestacji, które zagrażają relacjom społecznym z rówieśnikami i tymi z krewnymi; chroniczna i stała nieuwaga, która uniemożliwia naukę i skutkuje bardzo słabymi wynikami w nauce. Są to objawy, które mogą sprawić, że podejrzewasz istnienie zaburzenia, zawsze jednak pamiętając, że tylko lekarz może zdiagnozować ADHD, zgodnie z kryteriami DSM IV, podręcznika Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, które opisuje i klasyfikuje choroby psychiczne.
Czynniki środowiskowe i nadpobudliwość
Przyczyny zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi nie są pewne i dlatego stosowanie strategii prewencyjnej jest również skomplikowane. Wiele badań kładzie nacisk na genetyczne podstawy ADHD; jednak przeprowadzone dotychczas badania wykazały pewne czynniki środowiskowe, które mogą powodować nadpobudliwość u dziecka.
- Palenie papierosów i spożywanie alkoholu przez matkę w czasie ciąży;
- Ekspozycja na ołów, którą można znaleźć w materiałach, z których zbudowano stare budynki;
- Nadmierne spożycie rafinowanych cukrów. W rzeczywistości związek między ilością cukru w diecie a ADHD jest dość kontrowersyjny. Kiedy mówimy o przyczynach zespołu nadpobudliwości u dzieci, często odwołujemy się do kwestii cukru, ale wyniki badań klinicznych nie są zbieżne, a niektóre wydają się sprzeciwiać tej teorii.
- Nadmierne spożycie żywności ze sztucznymi dodatkami . Ostatnie brytyjskie badanie, opublikowane w czasopiśmie naukowym The Lancet, podkreśliło możliwy związek między nadpobudliwością a konsumpcją dodatków do żywności, w tym konserwantów i sztucznych barwników. Jednak społeczność naukowa czeka, aby dowiedzieć się więcej i potwierdzić ten link.
Ze względu na ten możliwy związek między nadpobudliwością a nadmiernym spożyciem rafinowanych cukrów i dodatków do żywności, niektórzy lekarze zalecają, w celu wsparcia terapii przeciwko ADHD, naturalną dietę w jak największym stopniu wolną od tych składników.
