Medycyna chińska

Medycyna chińska znana również jako tradycyjna medycyna chińska, najstarsza na świecie, jest systemem wiedzy filozoficznej i terapeutycznej, która łączy wizję kosmosu opartą na korespondencji i analogiach z praktyką wyrażoną w szeregu specyficznych technik - w tym akupunktura, masaż i akupresura. Przede wszystkim ten ostatni aspekt uczynił go bardzo popularnym we współczesnym Zachodzie, chociaż nawet jego symboliczne i naukowe podejście do przyrody jest przedmiotem silnego zainteresowania na kilku poziomach, od kulturalnego i kompetentnego do prostej masowej ciekawości.

Medycyna chińska jest nadal nauczana na uniwersytetach i praktykowana w szpitalach jako zestaw dyscyplin uzupełniających oficjalną lub konwencjonalną medycynę zachodnią. Ta filozoficzna koncepcja medyczna jest obecnie szeroko rozpowszechniona na całym świecie, do tego stopnia, że Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie uznała stosowanie wielu jej metod terapeutycznych (w szczególności akupunktury) w leczeniu różnych chorób.

Skuteczność medycyny chińskiej

Przede wszystkim stosowne jest rozróżnienie między technikami i zabiegami, takimi jak akupunktura, masaż chiński i akupresura, które zyskały uznanie w oficjalnej medycynie konwencjonalnej na całym świecie i są wykorzystywane do specyficznych patologii jako metody uzupełniające do bardziej typowych terapii, i tradycyjna medycyna chińska jako ogólny pogląd na świat przyrody i człowieka oraz jako system opieki doskonale zgodny z własnymi zasadami teoretycznymi.

W tym drugim przypadku chińska medycyna jest uważana za podejście „alternatywne” i podczas korzystania z niektórych procedur współczesna nauka zachodnia nadal zdaje się zdegradować ją do przestarzałej wiedzy przednowoczesnej, mimo że jej czcigodna starożytność zwykle odejmuje ją od najbardziej gwałtownych ataków. Istnieją jednak próby owocnego wzajemnego zanieczyszczenia, w bardziej otwartej i ciekawej perspektywie, która przynosi owoce nawet na obszarach nie marginalnych.

Skuteczność medycyny chińskiej, w szczególności jej najbardziej znanych metod leczenia, nie wchodzi w rachubę: istnieje wiele bezstronnych badań przeprowadzonych z zastosowaniem najbardziej rygorystycznej metody eksperymentalnej, które to wykazały i nadal to potwierdzają. Nawet we Włoszech nie jest już rzadkością, aby lekarz ogólny, oczywiście wolny od uprzedzeń, doradzał w sesjach akupunktury w leczeniu objawowym różnych stanów bolesnych, ostrych lub przewlekłych.

Przyczyny medycyny chińskiej

Medycyna chińska, z pewnością najstarsza spośród tradycyjnych leków, jest harmonijnie pełnym wyrazem ducha i kultury, która rozwinęła się na przestrzeni wieków. Jego podstawowe zasady są takie same, jak w globalnej wizji świata filozofii i religii Chin. Po pierwsze, idea dynamicznej jedności opartej na systematycznej korespondencji: wszechświat jest wyartykułowaną całością, w ciągłej metamorfozie, ale aktorzy tej metamorfozy są zawsze tymi samymi siłami, tymi samymi elementami w ich wzajemnej relacji.

Zaczyna się od Jedności, którą chińska myśl nazywa Tao : ta zasada wszystkich rzeczy jest reprezentowana jako okrąg podzielony na dwie przeciwległe i uzupełniające się połowy, które sugerują wir, a zatem silny dynamizm: biały z kropka, ziarno lub zarodek, czarne, drugie czarne z białą kropką. Pierwszą jest siła męska, aktywna, świetlista, ciepła, tworząca, subtelna-niebieska: yang . Druga to żeńska, bierna-receptywna, niejasna, zimna, materialna, ziemska siła: yin . Jak sugeruje symbol Tao, yang i yin są w relacji uzupełniającej: wszystko składa się z obu, ma aspekt yin i aspekt yang.

Ta jedność Tao przejawia się w energii, która otacza i przenika cały wszechświat i każdą pojedynczą rzecz: qi, oddech, wibracyjny rytm życia, „duszę świata”, w której zarysowana jest biegunowość między mężczyzną i kobietą, aktywność i bierność-receptywność, yang i yin .

Istnieje pięć subtelnych elementów i pierwotne fazy lub dynamika ( wuxing ), w których wyrażana jest biegunowość yin-yang. Jest to pięć archetypów lub pierwotnych form, które łączą wszystkie poziomy natury w szereg korespondencji:

drewno, które odpowiada zielonemu kolorowi, jest elementem roślinności, który jest odnawiany wiosną (manifestacja yang );
ogień, któremu odpowiada czerwień, jest elementem światła i ciepła oraz tendencji wznoszącej, typowej dla lata i yang ;
ziemia, której odpowiada kolor żółty, jest pierwiastkiem receptywnym, który odżywia i dojrzewa, co zdarza się szczególnie późnym latem (manifestacja yin );
metal, połączony z białym kolorem, jest elementem energii, która kurczy się i spada, jak to ma miejsce jesienią, w sezonie yin ;
woda, związana z czernią, jest elementem energii, która schodzi na dno i chowa się lub wyłącza, jak w zimie (sezon zdominowany przez yin ).

Pięć żywiołów przekształca się w siebie, w nieustannej rotacji, która jest samym ruchem natury: z drewna płomień, ogień jest uwalniany, z pochłaniającego działania ognia, popiołów i dlatego rodzi się ziemia, w żyłach powstaje metal ziemski, który topi się i topi w wodzie, z której odradza się drewno (wiosna) i tak dalej.

Gdzie znajdujemy tę energię w ciele? Subtelny i energiczny charakter chińskiej anatomii wyraża się przede wszystkim w pojęciu południka ( jingluo ): południki są w rzeczywistości kanałami łączącymi organy wewnętrzne i wnętrzności ludzkiego ciała z częściami obecnymi na powierzchni, a ich znaczenie jest szczególnie widoczne w klasycznych praktykach terapeutycznych, takich jak akupunktura i moksy.

Istnieje 12 regularnych południków:

kanał płuc-ręka (połączony z yin );
kanał ręki serca ( yin );
kanał osierdziowy ( yin );
kanał „potrójny grzejnik” - ręka ( yang );
kanał jelita cienkiego ( yang );
kanał jelita grubego ( Yang );
kanał śledzionowo-stopy ( yin );
kanał nerkowo-stopy ( yin );
kanał wątroby-stopy ( yin );
kanał pęcherzykowo-stópkowy ( yang );
11) kanał pęcherza moczowego ( yang );
kanał żołądkowo-stópkowy ( yang ).

Do nich dodano 8 niezwykłych południków, które nie mają bezpośredniego związku z narządami wewnętrznymi i są raczej kanałami depozytowymi lub rezerwuarami subtelnej energii.

Na koniec mamy 15 południków bocznych, odpowiadających 12 regularnym i 2 nadzwyczajnym ( du i ren ) z dodatkowym większym zabezpieczeniem śledziony. Ich funkcje są wielorakie: umożliwiają krążenie najważniejszych qi i płynów, krwi, przekazują ciepło i witalność różnym częściom ciała, a przede wszystkim stanowią sieć połączeń energetycznych, które utrzymują jedność i integralność organizmu.

Znajomość tej subtelnej „mapy” oznacza zdobycie narzędzi do leczenia: w rzeczywistości choroba zbiega się dokładnie ze zmianą przepływu qi i krwi wzdłuż kanałów południka, a obszary, w których występują objawy, mogą wskazywać, dzięki powiązaniom między narządy wewnętrzne i powierzchowne powierzchnie, głęboka natura patologii w toku.

Te do tej pory szeroko opisane, to tylko niektóre podstawowe aspekty medycyny chińskiej. Nauka całego korpusu medycznego to ambitne przedsięwzięcie.