Osho, filozof i mistyk, jest prawdopodobnie najbardziej znanym ze współczesnych indyjskich mistrzów duchowych, których umysł, błyskotliwy i eklektyczny, zwrócił się ku poszukiwaniu punktu zjednoczenia Wschodu i Zachodu.
Osho (Kuchwada 11.12.1931 - Pune, 19.01.1990)
Osho Rajneesh urodził się w Indiach, w Kuchwadzie 11 grudnia 1931 roku, a od dzieciństwa wykazywał buntowniczego i niezależnego ducha, który doprowadził go do zakwestionowania struktur religijnych, społecznych i politycznych, prowadząc poszukiwania prawdy stworzonej w pierwszej osobie. Jako młody człowiek, Osho był ateistą i marksistą, stanowiskiem politycznym, którego później zaprzeczył.
21 marca 1953 r., W wieku 21 lat, po intensywnym okresie, doświadczył oświecenia, w którym osiągnięto najwyższy stopień świadomości . Przekonany o znaczeniu tego, co nabył, postanowił zaprosić każdą osobę do podzielenia się swoim doświadczeniem. Opowiadał się także za bardziej otwartą postawą wobec seksualności, co przyniosło mu przydomek „guru seksu” w prasie indyjskiej i późniejszej międzynarodowej.
W 1970 r. Osiadł w Bombaju, gdzie przyjął rolę mistrza duchowego swoich zwolenników, znanego jako neo-sannyasin . Następnie przeniósł się do Pune w 1974 r., Założył aśram, który przyciągnął dużą liczbę ludzi z Zachodu, gdzie praktykowano terapie wywodzące się z Ruchów Ludzkiego Potencjału . Pod koniec lat siedemdziesiątych zaczęły się konflikty z indyjskim rządem i społeczeństwem z powodu jego permisywnych i prowokacyjnych nauk.
W 1981 roku Osho przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, a jego zwolennicy założyli gminę, znaną później jako Rajneeshpuram, w stanie Oregon, która wkrótce weszła w konflikt z lokalnymi mieszkańcami, głównie w związku z użytkowaniem ziemi, ale także z powodu ich sprzeczne zwyczaje .
Osho został wkrótce aresztowany i oskarżony o naruszenie prawa imigracyjnego. Został poddany ekstradycji po prośbie o zawarcie ugody. Dwadzieścia jeden państw odmówiło mu wstępu, więc został zmuszony do powrotu do Pune, gdzie zmarł w 1990 roku. Jego aśram to obecnie Międzynarodowy Ośrodek Medytacji Osho.
Osho i narodziny nowej świadomości religijnej
Kontrowersyjna postać Osho zafascynowała Zachód z powodu nowej ogłoszonej religijności : religijności bardzo zbliżonej do badań naukowych, ponieważ obie opierają się na bezpośrednim doświadczeniu . Wszystkie aspekty pracy Osho przepojone są wizją obejmującą ponadczasową mądrość Wschodu i najwyższe wyrażenia zachodniej nauki i technologii.
Znany jest również ze swojego rewolucyjnego wkładu w naukę wewnętrznej transformacji, z podejściem do medytacji, które rozpoznaje przyspieszone tempo współczesnego życia. Ta koncepcja duchowości, która jest „ świadomością zanurzoną w codziennym życiu ”, jest zatem zerwana z tradycyjną wizją najważniejszych religii, dla których dwa światy są oddzielone: ducha i materii.
W swoich naukach czerpie z głównych mistycznych doświadczeń świata, które pojawiły się w dziedzinie jogi, tantry, zen, taoizmu, sufizmu i chrześcijaństwa, ujawniając ich jakość i wyjątkowość, a następnie opracowując je z nową świeżością, poza kulturami religijnymi. należą do.
Osho i nowy człowiek: synteza mistyka i naukowca
„Na ziemi niezbędna jest nowa istota ludzka, która jest naukowcem i mistykiem, która jest wszystkim dla sprawy i wszystkim dla ducha ”.
Osho ma nadzieję na narodziny nowego człowieka, zdolnego do integracji różnych aspektów ludzkiej natury, bez tworzenia podziałów i bez odrzucania czegokolwiek, ale który będzie w stanie zaakceptować w sobie, poprzez cechy miłości i świadomości.
Nowy człowiek będzie syntezą naukowca i mistyka, ponieważ obie są poruszone tą samą pasją wiedzy, ale w dwóch kierunkach odbicia lustrzanego.
Badania naukowe (nauka, która odnosi się do świata zewnętrznego) i badania duchowe (nauka skierowana do świata wewnętrznego ) zakładają u tych, którzy podejmują ją, wolność od uprzedzeń i przekonań, ponieważ tylko w ten sposób mogą być kwestionowane przesądy systemy religijne i filozoficzne, pozbawione jakiejkolwiek formy dogmatyzmu.
Tak jak nauka jest wyjątkowa i uniwersalna (nie ma nauki francuskiej, belgijskiej ani niemieckiej), ponieważ metoda eksperymentalna jest wyjątkowa i uniwersalna, więc gdy ktoś rozpozna naukowy charakter badań wewnętrznych, nie będzie już „istoty żydowskiej”, „Muzułmański” lub „katolicki”, ale tylko wielki nurt subiektywnych doświadczeń, które z czasem znajdą swoją jedność i uniwersalność.
Według Osho religijność jest afirmacją życia, świadomością naszej wyjątkowości i niepowtarzalności, poczuciem świętości każdego pojedynczego sumienia i nie może być zarządzane i zarządzane, w kościołach lub świątyniach, przez ministrów kultu i władzy.
Osho: medytacja jako stan bycia
Podstawowym odkryciem jest to, że nawet przy różnych technikach medytacji każda istota ludzka może dojść do stanu czujnej świadomości, nieskażonego wrażeniami lub myślami: wewnętrzną pustką .
Według Osho, medytacja jest stanem egzystencjalnym nierozerwalnie związanym z naturą i ludzkim potencjałem, to znaczy naturalnym stanem, o którym zapomnieliśmy.
Kiedy ten stan zostanie osiągnięty, indywidualna świadomość łączy się ze „świadomością całości”. W historii ten stan samorealizacji nazywany jest przebudzeniem lub oświeceniem . Jest to moment najwyższego zrozumienia, upadku wszystkich zasłon, które uniemożliwiają jasną wizję rzeczywistości; gdzie „ kropla zlewa się z oceanem, w chwili, gdy ocean zlewa się w kroplę ”.
Współczesny człowiek stracił zdolność do stania w miejscu i poświęcenia się swojemu wewnętrznemu słuchaniu, ponieważ nieustannie podlega tak wielu „rozrywkom”, które wypełniają jego umysł. Z tego powodu Osho identyfikuje niektóre aktywne techniki medytacyjne, których zasadniczym celem jest uspokojenie umysłu, aby stworzyć przestrzeń ciszy i świadomości niezbędnej do oświecenia .
Jego oryginalne „aktywne medytacje” mają na celu przede wszystkim uwolnienie stresu nagromadzonego w ciele i umyśle w celu ułatwienia dostępu do stanu medytacji.
- Dynamiczna medytacja : podzielona na 5 faz, najsłynniejsza z Osho, jest najbardziej niezbędną i energiczną techniką, oczyszcza nieświadomość i rozjaśnia wewnętrzne ciężary.
- Medytacja Kundalini: podzielona na 4 fazy poprzez taniec i bezruch, cisza staje się naturalną „przestrzenią wewnętrzną”. Rozpuszcza energię stojącą i uwalnia napięcie.
- Medytacja Nadabrahma: cicha technika tybetańska, używana do centrowania.
- Medytacja Nataraj : Tańcz jako medytacja lub zgub się, aby znaleźć siebie .
Niektóre z tych ćwiczeń polegają na zmianie oddechu, płaczu lub swobodnym śmiechu, tańczeniu i poruszaniu ciałem, aż osiągnie stan katharsis.
W ten sposób uwalnia się ciało i psycho-energetyczna struktura wszystkich tych emocjonalnych bloków, które zapobiegają swobodnej ekspresji siebie w życiu codziennym, osiągając w ten sposób oświecenie.
