Dzięki olodance dzieci chcemy zaoferować dzieciom organiczny zestaw gier, tańców oraz ekspresyjnych i komunikatywnych ćwiczeń.

Takie podejście można zdefiniować jako ruch zabawy, ponieważ proponowane ruchy mają charakter lekkości, łatwości i humoru, który jest odpowiedni dla dzieci.

Wiek, w którym kierowana jest obecna struktura tych gier, wynosi od 4 do 7 lat, ponieważ można to nazwać wiekiem aktywnego zaklęcia, ze względu na silną obecność symbolizacji, poczucie cudu i umiejętność angażowania się w szczególnie świeży i żywotny sposób w rzeczywistych lub wyimaginowanych sytuacjach.

W poprzednim wieku (0-3 lata) dzieci są wchłaniane w dojrzewaniu czuciowym i motorycznym, a nawet jeśli są dość zaawansowane, nie są jeszcze w stanie zrozumieć i zinternalizować instrukcji dla naszych gier, ani nie mają wystarczającej liczby autonomia emocjonalna, ściśle zależna od obecności dorosłych postaci stałych odniesień.

Kolejny wiek (od 8 lat) postrzega zainteresowanie realistycznym zrozumieniem życia stopniowo rozwijającym się, a zaklęcie stopniowo zastępuje pragnienie wiarygodnego wyjaśnienia faktów i rzeczy.

Dlatego nasz zaczarowany wiek wymaga wielkiej łatwości dostępu do wyobraźni, nieobciążonej rzeczywistością. W jednej chwili dziecko może sobie wyobrazić siebie na nieistniejącej mikro-planecie, może rozmawiać z wróżkami i magami, może być Indianinem lub żubrem, wirującym topem lub lalką, jastrzębiem lub pisklęciem. Symbolizacja nie stwarza problemów z realizmem: jest to natychmiast, i to wszystko.

Jednakże, aby współpracować w grach / tańcach z inteligencją i działaniem, dzieci chcą spójności i zwartości w wykonywaniu sytuacji początkowej. To znaczy (tłumacząc dziecinne myśli na wyjaśnienia dla dorosłych): „Nauczycielu, wyobrażamy sobie wszystko, o co prosisz, ale przeniesiesz do końca to, co nam zaproponowałeś, nie przeskakując z jednej gałęzi na drugą, pozostając dobrze na ten temat. Cicho fantazjujemy o tym, co jest obiektywnie niemożliwe, ale musisz nam to przedstawić w historii, która nie jest zbyt dziwaczna. Jesteśmy gotowi do radosnej i ciekawskiej eksploracji tylko wtedy, gdy gdy zaczniemy rozumować i zachowywać się tak, jakby rzeczy były w pewien sposób, w ten sposób dobrze rozwiniemy początkowe przesłanki ”.

Moglibyśmy jedynie podkreślić granice fantastycznego podejścia, polegającego właśnie na jego nierealności. Ale jego zasługi, przynajmniej w tym wieku odkrywczym, wydają się lepsze: wyobrażanie sobie, że można wprowadzić czysto idealne, a zatem strukturalne, sytuacje życiowe, i śledzić ich rozwój w prosty sposób, poza nieskończonymi komplikacjami, które narzuca nam rzeczywistość, Można stopniowo strukturyzować umysł, ćwicząc jego twórczy potencjał. Oczywiście, w ten sposób rzeczy są uproszczone, ale umysł próbuje również współdziałać z nimi kreatywnie, próbują znaleźć sposoby, aby stać się wrażliwymi, aktywnymi i pomysłowymi.

Pozostawiając drzwi możliwych światów szeroko otwartych w dzieciństwie, „kiedy dorośniesz” nie będziesz tak jednolity i przewidywalny.

Zobaczmy teraz, jak różne aspekty młodego człowieka mogą zdobyć pożywienie z olodancji dzieci.

ruch

Po pierwsze, stymulowanie ruchu dzieci prowadzi do ich energetyzowania, to jest do korzystania z ich zdolności fizycznych, które są wzmocnione w żywym korzystaniu z układu nerwowego i mięśniowego. Optymalny poziom ruchu jest niezbędny dla zdrowia na wszystkich poziomach.

Właściwe i dobrze rozmieszczone ruchy ułatwiają zachowanie równowagi organicznej.

Ważne jest, aby ruchy nie były wykonywane w sposób rozproszony i przybliżony, ale z czujnością i szybką uwagą i zgodnością z wcześniej ustalonym celem. Dlatego dzieci będą stale pomagane w osiągnięciu dobrego poziomu kontroli aktywności ich ciała.

Ponieważ zwykle ruchy obejmują kilka części ciała w tym samym czasie, konieczne jest, aby były one ze sobą skoordynowane, tak aby uzyskać harmonijną i globalną, a nawet estetycznie satysfakcjonującą mobilizację.

Gry rozgrywane są na bazie muzycznej, więc umiejętnością, która będzie się stopniowo rozwijać, będzie koordynacja ruchu ciała z muzyką, zarówno rytmiczną, jak i melodyczną i ekspresyjną.

Dzieci są również kierowane w używaniu głosu, gdzie jednak spora przestrzeń jest pozostawiona spontaniczności. Ważne jest, aby głos był z kolei skoordynowany z ruchem ekspresyjnym.

Czasami ruch ma w sobie poczucie siły, inne czasy lekkości, humoru, łatwości zabawy. Wiele jest postaw ludzkich, które stopniowo, wraz z kreatywnym gestem mobilnym, stają się bardziej precyzyjne, wzmacniane i rozpoznawalne. Ponownie, identyfikacja ze zwierzętami, z ich rodzajem ruchu, dźwięcznością i głosem pomaga mieć pełne poczucie natury.

W końcu dziecko może nauczyć się uspokajać nerwowe napięcie związane z ruchem i porzucić siebie z ufnością do ochrony i wsparcia Matki Ziemi: to znaczy, że może nabyć zdolność do relaksu.

wyrażenie

Ekspresyjny gest musi być wyraźnie spowodowany wewnętrzną dynamiką twórczą, a nie bierną zewnętrzną imitacją. Express: wysyłaj sensowne treści z energią. Przede wszystkim wyciskane są emocje, na które zatrzymamy się za chwilę. To, co dziecko czuje, przekłada się na gest, który przekazuje emocje kosmosowi i innym. W ten sposób życie wewnętrzne jest spełnione i staje się wspólnym, akceptowalnym impulsem. Czyste emocje niekoniecznie są wyrażane, ale raczej intensywne wyimaginowane konteksty, które pojawiają się poprzez działanie: krajobrazy, sceny, sytuacje, historie, typy relacji. Przeważnie jest to radosny i świąteczny sposób, ale można go zastąpić bardziej przemyślanymi i zinternalizowanymi postawami.

Często olodance dzieci proponują sytuacje, które sprzyjają wyrażaniu się otwarcie się na innych i przebaczenie.

taniec

Jeśli chodzi o taniec bardziej konkretnie, nie chodzi tu o nauczanie precyzyjnych technik, ale o rozwijanie satysfakcjonującej mobilności, która łączy rodzaj wrażliwości, obrazu i intuicji, na których się zatrzymujemy. Ta mobilność jest często spontaniczna, innym razem podąża za prostymi instrukcjami.

Taniec może pełnić funkcję wyzwalającą poprzez manifestację napięć lub pragnień, które stają się widocznymi formami.

Poruszanie się rytmicznie i emocjonalnie oznacza wprowadzanie w konkretną rzeczywistość i afirmowanie energetycznie powtarzania tego, co powstaje jako skłonność, aspiracja, symbol mentalny.

Użycie zabawnych ruchów (np. Chodzenie / taniec jak gęś) może wywołać odurzającą i wysoce towarzyską radość.

Czasami realizacja dobrze skoordynowanych choreografii daje grupie poczucie spójności, współpracy i satysfakcjonującej jedności estetycznej. W niektórych przypadkach może to mieć charakter rytualny, na przykład w ćwiczeniach / tańcach reprezentujących relacje między człowiekiem a naturą.

wyobraźnia

Wiek, z którym mamy do czynienia, spontanicznie płynie w wielkim morzu wyobraźni, jeśli z jednej strony przejawia niedojrzałość porządku porządku, z drugiej zaspokajany jest urokiem nieprawdopodobnych, ale ekscytujących światów równoległych.

Dzieci zaznajamiają się z sytuacjami symbolicznymi, baśniami, historiami doświadczającymi wartości, potęgą i urokiem chwili twórczej, niezbędnym bastionem w odniesieniu do konformizmu i banalności imitacji.

Zatrzymujemy się w naszej pracy / grze nawet na śmiałych korespondencjach z logicznego punktu widzenia, ale satysfakcjonujących na poziomie intuicyjnym, jak między ruchem a kolorem lub między tańcem a elementami natury (woda, ziemia, powietrze, ogień).

wrażliwość

W olodance zachęcamy dzieci do rozwijania szacunku dla wszelkiego życia, uznając ich przynależność do ludzkości postrzeganą jako złożona całość i ogólnie do natury. Nie tylko żywioły, ale także zwierzęta, z ich specyficznymi cechami, ze sposobem poruszania się i relacjami, są bardzo obecne w proponowanych przez nas sytuacjach, tak aby dzieci rozwijały w nich współczucie i powitanie.

Jeśli chodzi o wrażliwość, konieczne jest rozwinięcie musicalu. Jeśli prawdą jest, że łatwe rytmy mają natychmiastową atrakcyjność dla dzieci, nawet bardziej skomplikowana muzyka, która może przywołać sugestie opisowe lub wyrazić konkretną atmosferę, jest przez nich akceptowana i uważana za znaczącą.

Jakie uczucia chcemy rozwijać dzięki olodance? Przede wszystkim miłość życia na wszystkich jego twarzach. Odbieranie i dawanie miłości jest podstawową wartością, która podtrzymuje każdą ekspresyjną aktywność.

Następnie pobudzamy witalność, która przynosi przyjemność i zabawę, i to uczucie wyzwolenia, które wynika z rozpuszczenia w twórczym zdarzeniu wszelkich stanów nieprzyjemnego napięcia lub frustracji.

A jednak faworyzujemy ducha eksploracji lub ciekawość poznania, spróbowania, wejścia w przygodę życia.

Uczucie i emocje celebracji są również ważne, gdy czujemy, że ważny sposób istnienia wyraża się w sposób kompletny, satysfakcjonujący i dzielny.

Aspekty relacyjne

Dzieci Olodance ułatwiają znaczącą komunikację, gdy rodzi się duch grupowy, w którym jednostka nie jest przeoczana ani zniechęcana, lecz przeciwnie, szanowana, przyjmowana z zadowoleniem i pomagająca dać z siebie to, co najlepsze.

Centralnym punktem socjalizacji jest wspólne wyrażanie siebie w ramach wspólnego sukcesu.

Wszystkie dzieci wiedzą, że przyjaźń, oparta na wzajemnym zaufaniu i solidarności, jest podstawowym elementem każdej ważnej wspólnoty. Aby rozwinąć to zaufanie, oferujemy okazje, w których dziecko mierzy się doświadczeniem polegania na innym (nawet z zamkniętymi oczami) lub, uzupełniając, towarzysząc innym, dając mu pełne wsparcie i niezawodną niezawodność.

Tworzymy gry relacyjne jako okazję do wymiany prezentów w symboliczny, ale bardzo znaczący sposób (np. Wyobrażamy sobie bukiety kwiatów), ładnie tańcząc razem. Kiedy dzieci stanowią scenę w grupie, muszą starać się koordynować ich interwencje, aby stworzyć harmonię.

Jedną z najlepszych rzeczy do podzielenia się jest radość, a dzieci są jej największymi twórcami. Uprzywilejowana jest radość, przy jednoczesnym zachowaniu wrażliwości i pewnego porządku we wspólnym działaniu, który zostałby utracony w rozproszeniu zamieszania.

Umiarkowana emulacja dzieci w robieniu rzeczy może być użytecznym bodźcem do odkrywania ukrytych możliwości, o ile nie stanie się to źródłem upokorzenia dla tych, którzy wiedzą, jak robić coś mniej dobrego niż inni.

Jedna lekcja poświęcona była w szczególności identyfikowaniu i przezwyciężaniu przejawów znęcania się i niewrażliwości (zastraszanie), które niestety można znaleźć również w dzieciństwie.

Pod koniec lekcji olodance dzieci mogą komentować i ewentualnie rysować to, czego doświadczyły.