Medycyna narracyjna „szyje” pacjentowi troskę o niego.
Podobnie jak w zakładzie krawieckim, nawet w medycynie, narracja umożliwia umieszczenie osoby w centrum ze swoją historią i potrzebami, aby zaoferować spersonalizowaną usługę ad hoc . Poprzez metaforę szycia Sandro Spinsanti wyjaśnia, czym jest medycyna narracyjna w nowej książce, którą zapraszamy do przeczytania: „Medycyna ubrana w narrację” (2016).
Nacisk na opowiadanie o doświadczeniu choroby został wprowadzony w antropologii medycznej od czasu Harvard School od lat 70-tych. Następnie podejście to rozprzestrzeniło się również na praktykę medyczną dzięki wpływowi pracy Rity Charon, założycielki programu Columbia University Narrative Medicine, na nasz kraj.
We Włoszech medycyna narracyjna faktycznie istniała, zanim została zdefiniowana jako taka - z kilkoma publikacjami, aby to udowodnić - ale nie ustalono porozumienia, które łączyłoby różne głosy i doświadczenia, aby określić koncepcję, przypisać im rolę i obszary w którym się rozwija.
Ważnym momentem w tym kierunku jest konferencja konsensusowa, która odbyła się w 2014 r. Podczas międzynarodowego kongresu organizowanego przez Narodowy Instytut Zdrowia i Narodowe Centrum Chorób Rzadkich. Podczas tej konferencji systematycznie omawiano temat medycyny narracyjnej w celu sformułowania wspólnej definicji.
Czym jest medycyna narracyjna?
„Termin medycyna narracyjna odnosi się do metodologii interwencji pomocy klinicznej opartej na określonej kompetencji komunikacyjnej. Narracja jest podstawowym narzędziem do zdobywania, rozumienia i integrowania różnych punktów widzenia osób zaangażowanych w chorobę iw procesie Celem jest wspólna konstrukcja spersonalizowanej ścieżki opieki (historia opieki).
Ten fragment definicji sformułowanej podczas konferencji konsensusu wyraźnie wyjaśnia, że celem medycyny narracyjnej jest skonstruowanie spersonalizowanej opieki poprzez integrację wielu punktów widzenia na chorobę, zarówno podczas rekonstrukcji wywiadu, jak iw trakcie definicja diagnozy i leczenia, które należy przeprowadzić.
Integracja ta może mieć miejsce tylko poprzez aktywny udział pacjenta w relacji terapeutycznej, w którym centralną rolę odgrywa narracja i słuchanie subiektywnego doświadczenia choroby ( choroby ).
Odzyskując aspekt narracji, metoda ta nie chce przeciwstawiać się lekarstwu opartemu na dowodach skuteczności (Medycyna oparta na dowodach) ani go zastępować, lecz uzupełnia go, aby przezwyciężyć dominujący redukcjonizm w dziedzinie medycyny zachodniej.
Literatura naukowa opisuje różne funkcje medycyny narracyjnej, które pozwalają uchwycić jej wartość terapeutyczną. Konstrukcja znaczenia i tworzenie znaczeń stymulowanych przez praktykę narracyjną zwiększa świadomość i zdolność radzenia sobie z chorobą, o której mówi się o zwiększeniu upodmiotowienia pacjenta.
W ten sam sposób narracja poprawia relację lekarz-pacjent poprzez akt komunikacyjny, umożliwiając pełne zrozumienie stanu choroby (w tym aspektów emocjonalnych i egzystencjalnych) oraz faworyzując wybór pełnej i odpowiedniej opieki dla każdego przedmiotu. Jest zatem oczywiste, że współtworzenie wspólnej ścieżki terapeutycznej zwiększa zgodność, a zatem skuteczność samego leczenia, właśnie dlatego , że to drugie zostało aktywnie wybrane przez pacjenta.
Choroba: wyraźna prośba ciała
Narzędzia medycyny narracyjnej
- Folder równoległy, narzędzie uzupełniające w porównaniu z tradycyjną dokumentacją medyczną, która polega na pisaniu doświadczeń związanych z chorobą i opieką nad pacjentem w języku nietechnicznym, a także w języku lekarza.
- Zintegrowana dokumentacja medyczna jest kolejnym krokiem w porównaniu z folderem równoległym. Zapewnia integrację w pliku klinicznym danych, które normalnie są wyłączone z tego dokumentu, takich jak doświadczenia, emocje i refleksje pacjenta i lekarza. Ciekawym wkładem w budowę modelu zintegrowanej dokumentacji medycznej jest europejski projekt partnerski Story Telling On Record (SToRe) koordynowany przez Istituto Superiore di Sanità. Projekt ten proponuje stworzenie sieci mającej na celu tworzenie i wymianę pomysłów, pożywkę i propozycje dotyczące wykorzystania zintegrowanej dokumentacji medycznej.
Medycyna narracyjna we Włoszech
We Włoszech istnieje wiele doświadczeń związanych z medycyną narracyjną rozprzestrzenianą jak lampart, zarówno w dziedzinie badań naukowych, jak iw praktyce w placówkach służby zdrowia. Chociaż doświadczenia te często wynikają z lokalnych inicjatyw, istnieją również projekty o znaczeniu krajowym, które są proponowane jako punkt odniesienia dla konsolidacji medycyny narracyjnej.
Najważniejszym w tym sensie jest włoskie Towarzystwo Medycyny Narracyjnej (SIMeN), urodzone w 2009 r., Jako centrum naukowe promujące debatę i badania nad medycyną narracyjną.
Innym ważnym projektem jest Włoskie Obserwatorium Medycyny Narracyjnej (OMNI), stworzone w celu wymiany doświadczeń, analiz i metod interwencji, badań i badań. Połączona z projektem Obserwatorium platforma Digital Narrative Medicine powstała w celu zastosowania medycyny narracyjnej w praktyce klinicznej.
