Jednym z najbardziej fascynujących aspektów jogi, który odróżnia go głęboko i od innych rodzajów dyscypliny związanej z ruchem, jest to, że dotyczy on i angażuje osobę jako całość, zarówno fizycznie, jak i psychicznie .
Dlatego zajęcia jogi nie tylko rozciągają i rozciągają mięśnie (jak każde ćwiczenie „rozciągające”), ale także działają na wewnętrzny substrat praktykującego.
Właśnie z tego powodu jest bardzo odpowiedni dla zaburzeń pochodzenia psychologicznego, czy to patologicznych, czy nie, takich jak lęk, depresja, bezsenność. Wielokrotnie doradzamy, które asany mogą być wskazane w przypadku niektórych chorób lub w celach profilaktycznych; zilustrowaliśmy najnowsze lub najbardziej ekstrawaganckie style jogi i pokazaliśmy narzędzia, które mogą przyjść z pomocą podczas praktyki.
Teraz postaramy się pogłębić dyskusję, opuszczając się „na zewnątrz” i zwracając wzrok w głąb siebie.
Asana jako spotkanie ciała i umysłu
Słowo joga pochodzi z sanskryckiego korzenia yuj, które oznacza „ zjednoczyć ”, „podporządkować”. Ta praktyka proponuje wizję człowieka, który nie jest już podzielony na niezależne i głuche elementy, ale sugeruje, że każda część komponuje i zamyka całość .
Koncepcja, zgodnie z którą ciało i umysł są dwiema odrębnymi jednostkami, w tym kontekście dochodzi do rozpadu: działanie na ciało oznacza działanie na umysł, na emocje, a ostatecznie na siebie.
Hatha Joga wykorzystuje wielki repertuar asan, czyli postaw postawy („pozycji”), aby osiągnąć podwójne zadanie kształtowania ciała i umysłu. Mówi Gabriella Cella, pisarka i nauczycielka jogi: „ Asany uczą nas poznawania siebie i poznawania siebie w każdej formie, poprawiania i rozpuszczania sztywnych węzłów naszego ciała, aby rozwiązać węzły umysłu ”.
Podczas praktyki nie zapominamy o tym mądrym stwierdzeniu: asana jest nie tylko figurą narysowaną ciałem, ale reprezentuje możliwość dostania się do nas, zauważenia naszych bloków (fizycznych i innych) oraz stawienia czoła burzy naszych emocji, Jeśli będziemy poruszeni, nerwowi lub napięci w praktyce, będzie to widoczne; będziemy mieli okazję uświadomić sobie to i porzucić i odprężyć, zaakceptować to i pozwolić temu odejść.
Wielkie piękno jogi według fotografa Roberta Sturmana
Ciało i umysł są w niemej i ciągłej komunikacji, dlatego aby odłączyć ciało od penetracji umysłu lub pozbawić go cielesności, należy prowadzić dyskurs z delikatnymi stopami i utracić decydującą część całości.
Joga z drugiej strony nieustannie kultywuje ten związek, a każda asana jest okazją do doświadczenia go na sobie. Brak takiej szansy na osiągnięcie doskonałości lub akrobatyki stanowiska byłby prawdziwą litością, a także odejściem od prawdziwej i głębokiej praktyki.
Pokonanie asany i odzwierciedlenie się we własnym „wewnętrznym jeziorze”
Treść poprzedniego akapitu przedstawia zastosowanie niektórych ważnych teoretycznych zasad jogi. Ojcowie tej dyscypliny faktycznie przeprowadzili bardzo dokładną analizę ludzkiego umysłu i zastanawiali się nad jego dynamiką.
To nie jest miejsce, aby rozpocząć badania na ten temat, ponieważ istnieje wiele autorytatywnych tekstów, do których należy się zwrócić. Ograniczymy się, aby zachęcić czytelników do ciekawości, zaproponować obraz, który Patanjali oferuje naszemu umysłowi: jest to potencjalnie spokojne, spokojne i przejrzyste jezioro .
A jednak stale zakłócają go fale i wiry, które są owocem myśli, emocji, wspomnień, uwarunkowań, edukacji, osobistej historii. Woda staje się tak mętna i wzburzona, a badanie dna jest niemożliwe.
Celem jogi jest uświadomienie sobie tych „modyfikacji” i, ostatecznie, ograniczenie ich do czasu ich wygaszenia. Pozwoli to joginowi przeniknąć głębiny jego wewnętrznego jeziora i cieszyć się wszystkimi ukrytymi w nim skarbami.
