Pierwsza obserwacja

W życiu płodowym otrzymujemy pierwsze dotykowe stymulacje naszego życia.

Gdy tylko wrażliwe zakończenia dotyku zostaną dostatecznie rozwinięte, aby móc przekazywać bodźce zmysłowe do centrum komputerowego (mózgu), które również osiągnęło wystarczającą dojrzałość, aby je zinterpretować, środowisko maciczne natychmiast ujawnia się jako źródło bodźców dotykowych.

Wszechobecność płynu owodniowego do równomiernego owinięcia powierzchni ciała płodu jest bodźcem tak uogólnionym i lekkim, że płód prawdopodobnie ma tendencję do przyzwyczajenia się do niego, czując go tylko wtedy, gdy porusza się tak, jak w przypadku ubrań noszonych na skórze.

Znacznie bardziej zaznaczone stymulacje dotykowe wynikają raczej z kontaktu różnych części ciała między nimi lub z błoną śluzową macicy, która określa środowisko płodowe. Ponieważ są początkowo nieciągłymi i okazjonalnymi kontaktami, przerywają stan spokojnego odpoczynku i są niemal na pewno odczuwane i rozpoznawane przez płód z większą wrażliwością.

Jednak w ostatnim trymestrze ciąży środowisko macicy staje się coraz bardziej wąskie i przylegające, tak że ewolucji wrażliwości na dotyk płodu towarzyszy stopniowa i szersza adaptacja z elastyczną, miękką i satynową powierzchnią śluzówki wewnętrznej macica, która staje się drugą „suknią”.

Ta ostatnia faza życia wewnątrzmacicznego powinna być dla płodu najbardziej „nudna” z punktu widzenia dotykowego: jego wymiary w stosunku do macicy, która go zawiera, wzrosły do ​​takiego stopnia, że ​​jest on prawie całkowicie utrudniony w ruchach tj. jego możliwości eksperymentowania z nowymi wrażeniami dotykowymi stały się coraz rzadsze.

Z drugiej strony, w tym czasie czeka na Ciebie miła niespodzianka: otoczenie, które ją otacza, prawie statyczne do tej chwili, nagle staje się żywe i energicznie przerywa swój stan cichej wrażliwości.

Są to skurcze maciczne przygotowania do porodu : przyjemne uczucie globalnego uścisku i pierwszy holistyczny masaż w istnieniu człowieka .

Zaobserwowano, że kiedy odczuwana jest fala skurczu, płód rozciąga plecy, całkowicie przymocowany do ściany masującej macicy matki, i popycha stopami, jakby chciał zintensyfikować odczuwany efekt.

Myśląc o tym obrazie, naturalne jest znalezienie korespondencji w wykrzywieniach, do których spontanicznie porzucamy się, aby zwiększyć przyjemność „drapania” w tej części ciała, która pozostaje tak wrażliwa na życie.

Od obserwacji do ręcznej interpretacji

Pomyślany czerpiąc swoją główną inspirację właśnie z zmysłowych i holistycznych doświadczeń opisanego właśnie życia płodowego, Masaż holoperektyczny zamienia się w skórę psychosomu, w każdym wieku od noworodka, aby pobudzić pamięć masażu macicy w ostatnim trymestrze ciąży,

Masaż Oloperkularny jest kuracją relaksującą, regenerującą i przeciwstresową . Jego skuteczność w harmonizacji psychosomu i kształtowaniu sylwetki, wzmocniona efektem drenażu dośrodkowego, sprawia, że ​​jest on niezrównany w leczeniu retencji wody i „ cellulitu ”, gdy okazuje się, że są nieredukowalne z powodu psychosomatycznych składników etiologicznych.

Niemniej jednak cechy szczególne dotyku i holistyczne podejście, które je charakteryzują, mogą subtelnie oddziaływać także z niektórymi czynnikami psychologicznymi i bioenergetycznymi, które są podstawą wielu chorób psychosomalnych (np. Lęku, napięć emocjonalnych, dyskomfortu nastolatków i emocjonalnych, zaburzeń sfera seksualna, przewlekłe bóle głowy nie wtórne do stanów patologicznych, pancerz mięśniowy wywołany napięciami emocjonalnymi i zatrzymywanie agresywnych impulsów, dysharmonia między górną i dolną częścią ciała, jak to się dzieje szczególnie w okresie dojrzewania i po ciąży, zaburzenia związane z cyklem miesiączkowym, anoreksja, bulimia itp.).

W tych przypadkach Masaż Oloperacyjny może stanowić alternatywny zasób, zwłaszcza w przypadku, gdy klasyczne zabiegi, mające na celu jedynie skorygowanie widocznego znaku / objawu, nie przynoszą wystarczających ulepszeń.

Jako metoda leczenia oparta na Gestalt, całościowe uwzględnienie człowieka przez osoby stosujące leczenie jest zdecydowanie priorytetem, a proces prowadzący do rozwoju tej postawy w oczywisty sposób wykracza poza jakiekolwiek przygotowanie teoretyczne lub kwalifikacje zawodowe.

W przejściu od teorii do praktyki zasadniczą różnicą między masażem holoperkektywnym a technikami masażu opartymi na bardziej racjonalnych i naukowych modelach jest to, że udawanie, że moduluje działanie według sztywno zaaranżowanych schematów, staje się beznadziejnie bezproduktywne, ostentacyjnie pokazując je jako magiczne passepartouts psychosomatyczne, a także niedopuszczalne jest odwracanie uwagi od osoby, której dba się o skierowanie jej w stronę złożonych pojęć technicznych, które powinny określać modalności interwencji.

W Masażu holoterapeutycznym jest bardziej niż kiedykolwiek istotne, aby wszystko, co prowadzi ręce na skórze psychosomu, zostało już nabyte, zinternalizowane i spersonalizowane znacznie wcześniej, aby mogły płynnie i bezpiecznie płynąć bez ciągłego rozwiązania.

Tylko w ten sposób mogą „ zrobić sobie macicę ” i ubrać psychosom na całym świecie, stymulując wspomnienie globalnych doznań doświadczanych w wieku płodowym, aw szczególności tego oryginalnego masażu, którego dziecko, które nadal istnieje w każdym mężczyźnie i kobiecie w dowolnym wieku, utrzymuje niezatartą pamięć na twojej skórze.

Niezbędne środki ostrożności, aby kierować ręce osób masujących w kierunku ambitnego celu ręcznej reinterpretacji masażu macicy, nauczonego każdego ucznia podczas kursów treningowych masażu holoperceptycznego, zasadniczo składają się z dwóch uzupełniających się technik, które radykalnie wpływają na wykonanie instrukcja.

Źródła bibliograficzne:

• „Drenujący masaż modelujący estetykę kobiet na podstawie naukowej i racjonalnej”, książka Diego Zago rozpowszechniana w księgarniach La Feltrinelli w całych Włoszech i online, także w wersji Ebook: ISBN: 9788891042040.

• „Masaż manualny przeciwko objawom cellulitu i cellulitu psychosomatycznego”, Diego Zago. Publikacja w „NEU” - 4/2006 (kwartalna publikacja naukowa, oficjalny organ prasowy Krajowego Stowarzyszenia Pielęgniarek Neuroscience)

• „Masaż holoterapeutyczny: ręczny masaż na skórę psychosomu”, Diego Zago. Publikacja w „NEU” - 3/2006.

• „Masaż pielęgniarski: wprowadzenie do drenażu limfatycznego, modelowania i masaży holoperskich”, Diego Zago. Publikacja w „NEU” - 4/2002 i 2/2006 (drugie wydanie).

• „Krytyczne obserwacje i refleksje na temat holistycznego doświadczenia kontaktu ze skórą: od początków życia do Masażu holoperckiego”, Diego Zago. Publikacja w „Nursing Oggi” - 1/2001, Edizioni Lauri.

• „Skóra psychosomu i relacyjne doświadczenie kontaktu: od dzisiejszej macicy po dzieci jutra”, Diego Zago. Publikacja w „NEU” 1/2001 i zaprezentowana na V Multidyscyplinarnym Spotkaniu „Razem, aby rosnąć” (Abano Terme,