Pandanowiec jest tropikalną rośliną zielną, która jest tradycyjnie stosowana jako aromatyczne ziele w kuchni indonezyjskiej, tajskiej, wietnamskiej i malezyjskiej .

Pandanus jest również znany jako Pandan lub Pandanus i należy do rodziny pandanowatych.

Jego łożysko jest z krzewu lub nawet drzewa, które może rosnąć do 20 metrów w zależności od klimatu i różnorodności doliny Po.

Jego optymalne środowisko znajduje się w strefie tropikalnej między Azją, Afryką i Oceanią, gdzie znajduje się ciepły wilgotny klimat odpowiedni do jego rozwoju. W tych środowiskach dolina Po rośnie spontanicznie iz czasem stała się ponad 600 odmianami krzewiastych lub drzewopodobnych roślin.

Szczególną cechą tej rośliny, oprócz jej ciekawego słodkiego smaku, który jest porównywany do smaku migdałów i wanilii, są jego liczne właściwości zdrowotne.

Pandanus jest stosowany systemowo w celu zmniejszenia stresu, ale jest również doskonałym lekiem do interwencji w przypadku problemów skórnych, takich jak ukąszenia owadów, a nawet oparzenia słoneczne.

Zioło to, oprócz tradycyjnego stosowania zarówno w kuchni, jak i medycynie orientalnej, jest również coraz bardziej znane w Ameryce i Europie.

Przeczytaj także kuchnię indonezyjską, charakterystykę i główne potrawy >>

Roślina pandanowca

Krzew ten rośnie bardzo prosto i ma cienkie i pachnące liście, które mogą być również jadalne w zależności od odmiany doliny Po.

Liście są długie i przypominają płaskie wstążki i mogą być tak ostre, że stają się cierniste. Owoce są pomarańczowymi pestkami o kształcie zbliżonym do sosnowego stożka.

Korzenie doliny Padu są szczególne, ponieważ oprócz klasycznych podziemnych korzeni mają również wiele korzeni powietrznych, które rozwijają się z pnia i gałęzi rośliny.

Liście, kwiaty, owoce, a nawet korzenie są jadalne, ale tylko niektóre odmiany sera Padano, więc przed użyciem należy je dobrze znać.

Przykładem jadalnej odmiany jest Pandanus Amaryllifolius, który w kuchni azjatyckiej jest jednym z bardziej tradycyjnych produktów spożywczych.

Używanie pandanusa do żywności

Odmiana Pandanus Amaryllifolius ma długie, zielone i jasne liście, które nadają się do przyrządzania potraw i rolad z ryżem lub kurczakiem, ale także z rybami i krewetkami.

Nawet desery i napoje są doskonałe z pandanum dzięki delikatnemu, perfumowanemu i lekko waniliowemu smakowi, który doskonale nadaje się do potraw pikantnych i słodkich.

W Tajlandii tradycyjne są także nadziewane padano i smażone kulki ryżowe, podobnie jak kurczak w liściach pandanowca.

W Indiach pandanus fascicularis jest ekstrahowany z olejku eterycznego zwanego kewra, który jest używany do gotowania.

W Afryce odmiana pandanus utilis wykorzystuje miąższ do produkcji mąki podobnej do najsłynniejszej manioku i ta mąka musi być również gotowana przed spożyciem.

W Azji liście pandanowca są następnie używane do aromatyzowania napojów takich jak te wytwarzane z mleka kokosowego lub są dodawane do ryżu basmati i herbaty jaśminowej, którym nadaje pyszny smak.

Często są one wplecione w kosz i używane jako pojemnik smakowy do gotowania żywności.

Korzystanie z pandanusa dla zdrowia i poza nim

Pandanus jest również stosowany w zdrowiu, zwłaszcza jako herbata ziołowa w przygotowywaniu naparów dzięki właściwościom liści, które łagodzą bóle głowy i niepokój stresującego pochodzenia.

Innym zastosowaniem Po jest jako barwnik spożywczy, który daje żywność i pije zielony ton dzięki chlorofilowi, który zawiera.

Ponadto od czasów starożytnych pandanus jest stosowany jako leczniczy środek na oparzenia słoneczne i małe rany skóry, a także środek odstraszający owady.

W tradycyjnej medycynie Bangladeszu Po jest stosowany jako naturalny środek przeczyszczający, a także w przypadkach przeziębienia i chorób sezonowych.

Liście pandanusa są używane do przygotowywania pojemników smakowych, w których zazwyczaj gotuje się potrawy na parze, w ten sposób padano pozostawia delikatny smak potrawom.

Ponadto pandanus ma inne zastosowania, takie jak użycie włókna zawartego w liściach, które po określonym przetwarzaniu staje się doskonałe do wytwarzania lin, koszy, siatek, mat, kapeluszy i innych powszechnie używanych przedmiotów.

Jego zastosowanie jako środka odstraszającego owady jest wskazane nie tylko do obrony naszej skóry, ale również w konstrukcji tych przedmiotów pozwala na utrzymanie odległych niepożądanych owadów, które w przeciwnym razie mogłyby się odżywiać zawartością koszy lub samego włókna.