Jeśli coś nie dotrze do ciebie fizycznie, na pewno nie będziesz w stanie cię dotknąć.
Fałsz.
Ilekroć głód na świecie jest kwestionowany, tworzy się przestrzeń, w której przenika poczucie dystansu.
True.
Jednak mówienie o prawach do żywności dzisiaj jest priorytetem. Dlaczego? Zapytaliśmy Giulię Anitę Bari , oficera medialnego ActionAid, międzynarodowej organizacji walczącej o prawa człowieka na świecie.
Urodzona w Wenecji, studiowała grę na skrzypcach w Konserwatorium w rodzinnym mieście i stosunkach międzynarodowych w Padwie i Florencji. Jego motto to afrykańskie przysłowie: „Jeśli chcesz iść szybko, biegnij sam. Jeśli chcesz iść daleko, biegnij z innymi”. W pracy, którą wybrał, pragnie biec z innymi. Ważny wywiad, który zapraszamy do przeczytania w całości, nawet jeśli tylko po to, by zrozumieć, w którym kierunku powinieneś, ale nie jedziesz.
Dlaczego mówienie o prawie do jedzenia jest dziś priorytetem?
Głód jest jednym z najpoważniejszych kryzysów humanitarnych na świecie. W 2010 r., Według danych Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa ( FAO ), 925 milionów ludzi cierpi głód. Prawie trzy czwarte z nich to rolnicy, ale drobni rolnicy, z których większość to kobiety, produkują około połowy żywności na świecie. W szczególności kobiety produkują do 80% produktów spożywczych w Afryce, ale posiadają tylko 1% gruntów, otrzymując tylko 1% kredytu rolnego i 7% szkoleń rolniczych.
Dlatego ActionAid uważa, że wspieranie lokalnych rolników w celu zwiększenia ich produkcji ma fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa żywności na świecie.
Jakie czynniki dziś podważają prawo do jedzenia?
Istnieje wiele przyczyn, które sprawiają, że dostęp do żywności i środki do jej uzyskania stają się coraz trudniejsze . Wśród nich z pewnością ograniczenia dostępu i kontroli nad zasobami naturalnymi przez najuboższych i nierówny podział żywności.
Świadczy to o braku trwałości obecnie dominującego modelu wielkoskalowego rolnictwa przemysłowego, które karze drobnych producentów z korzyścią dla polityki prywatyzacyjnej i kontroli rolnictwa i żywności przez firmy międzynarodowe, które często nie szanują praw pracowników i społeczności lokalnych,
Do czynników tych dołączają zjawiska, takie jak spekulacja artykułami spożywczymi, która prowadzi do wzrostu zmienności cen i wykorzystania gruntów do celów innych niż rolnicze, takich jak produkcja biopaliw w celu zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na energię.
Wreszcie, oczywiście, zmiana klimatu i degradacja środowiska nadal odgrywają rolę w zwiększaniu wrażliwości biednych ludzi na obszarach wiejskich.
Od „zamieszek chlebowych” po sytuację nadzwyczajną w Rogu Afryki. W ostatnich miesiącach coraz częściej słyszymy o wpływie rosnących cen bezpieczeństwa żywnościowego. Dlaczego?
Wzrost cen i zmienność produktów rolnych jest złożonym zjawiskiem zdeterminowanym przez różne czynniki: z jednej strony zachodzą zmiany strukturalne zachodzące na rynkach towarowych, silnie uwarunkowane dynamiką spekulacyjną na rynkach finansowych, a także przez zwiększenie produkcji biopaliw; z drugiej strony coraz większa zmienność klimatu, która determinuje okresowe zmniejszenie podaży produktów rolnych zarówno na poziomie krajowym, jak i globalnym.
Wszystko to przyczynia się do wzrostu zmienności w ramach stałego wzrostu cen szacowanego na najbliższą przyszłość. Bez zdecydowanej interwencji na rynkach, a także polityki i zasobów wspierających rolnictwo, wspomniane zjawiska określą nowe i coraz poważniejsze sytuacje kryzysowe, które będą miały katastrofalne skutki.
Te wzrosty cen żywności mają w rzeczywistości bardzo negatywne skutki w krajach rozwijających się, gdzie ubodzy wydają średnio 50-60% swoich dochodów na żywność. Wzrost kosztów podstawowych artykułów żywnościowych powoduje zatem wzrost ubóstwa. Wystarczy pomyśleć, że według ostatnich szacunków Banku Światowego, w krajach o średnich i niskich dochodach ten wzrost cen doprowadził do kolejnych 44 milionów ludzi w spirali skrajnego ubóstwa.
Macierzyste drzewo żywności: w kierunku zrównoważonej żywności
Jaka jest rola biopaliw?
Wzrost produkcji biopaliw jest uważany za jeden z najważniejszych czynników kryzysu cen rolnych. Zgodnie z szacunkami OECD, cele ustalone na poziomie europejskim w zakresie produkcji biopaliw - do 2020 r. Wykorzystają 9, 5% biopaliw w sektorze transportu, z czego 95% będzie pochodziło z rolniczych produktów spożywczych (nasiona oleiste, olej palm, trzciny cukrowej i buraków, pszenicy) - może spowodować wzrost cen zbóż i roślin oleistych o 15%.
Na przykład w Stanach Zjednoczonych wykorzystanie kukurydzy do produkcji etanolu zmniejszyło poziom zapasów i spowodowało ogromną niestabilność cen względnych na rynkach światowych. Doprowadzi to do konwersji lasów, pastwisk, torfu do produkcji rolnej, a także coraz większego wykorzystania produktów rolnych do karmienia samochodów, a nie ludzi.
Dlatego ważne jest, aby kraje G20 zobowiązały się do zapewnienia, że produkcja biopaliw nie zagraża bezpieczeństwu żywnościowemu na świecie.
Pomimo tych zagrożeń produkcja biopaliw rośnie, współdziałając nie tylko w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych, ale także w potęgach wschodzących.
Z pewnością. Rozważmy na przykład Brazylię, drugiego co do wielkości producenta biopaliw na świecie. W kraju produkcja trzciny cukrowej i soi nasila wylesianie, erozję, glebę, zanieczyszczenie środowiska, konflikty terytorialne oraz usuwanie rodzin rolników i rdzennej ludności z ich ziem. Dane mówią nam, że kraj ma już ponad 7 milionów hektarów ziemi przeznaczonej na produkcję trzciny cukrowej, z czego połowa jest wykorzystywana do produkcji etanolu. Dodatkowe 8 milionów hektarów zostanie dodanych w ciągu najbliższych 10 lat z powodu bardzo agresywnej kampanii rządowej na rzecz produkcji trzciny cukrowej. Do tego dochodzi produkcja soi, która obejmuje 21 milionów hektarów i generuje ponad 70% biodiesla produkowanego w Brazylii.
Problem polega na tym, że często ziemie te są zabierane drobnym rolnikom, co ma druzgocący wpływ na dostęp do zasobów i bezpieczeństwo żywnościowe. Konieczne jest zatem monitorowanie rozwoju biopaliw i ich wpływu na środowisko, bezpieczeństwo żywnościowe i prawa do ziemi, poszukiwanie alternatyw dla zrównoważonej produkcji i podnoszenie świadomości społecznej na temat zagrożeń dla żywności, ziemi i zmian klimatu z takich produkcji.
Inwestowanie w drobnych rolników - zwłaszcza kobiety - wydaje się zatem podstawową strategią na rzecz zmniejszenia liczby osób biednych i głodnych.
Wszystkie główne agencje i organizacje zajmujące się prawem do żywności (i nie tylko) uznają, że wzrost ilości i jakości inwestycji w zrównoważone rolnictwo na małą skalę może mieć wyjątkowy wpływ na zmniejszenie liczby ubogich i niedożywionych. A jednak sektor rolny zmniejszył swój udział w oficjalnej pomocy rozwojowej z 19% z całkowitej kwoty w 1980 r. Do 3% w 2006 r.
Podczas szczytu L'Aquila w 2009 r. Kraje G8 uruchomiły AFSI ( Aquila Food Security Initiative ), zobowiązując się do przeznaczenia 22 miliardów dolarów w kolejnym trzyletnim okresie w celu udzielenia pomocy państwom najbardziej dotkniętym skutkami kryzysu poprzez wsparcie produkcji rolnej. Do tej pory jednak niewiele zrobiono w odniesieniu do podjętych zobowiązań, a jakość pomocy rolnej okazała się bardzo niska.
