Psychosomatyczna interpretacja objawów ciała, dyskomfort objawiający się bólem lub brakiem równowagi w jego normalnym funkcjonowaniu, stała się teraz częścią wspólnego leksykonu.
Wielu z nas, w obliczu symptomów, które wysyła nam ciało, doprowadza nas do stwierdzenia, że somatyzujemy problem, doprowadzając do poziomu somy (ciała) odpowiedzi, którą nasz umysł i nasze mechanizmy behawioralne (psycho) uruchamiają przed sytuacja, która zazwyczaj stawia nas w trudnej sytuacji lub powoduje napięcie i stres.
Tutaj jest ból pleców w sytuacjach nagromadzenia odpowiedzialności, lub wspólny ból w chwilach zmian, bóle głowy, gdy zbytnio przenieśliśmy nasze myśli i nogi.
Analogiczna medycyna dzieli się z medycyną psychosomatyczną obserwacją istoty ludzkiej jako nierozerwalnej i połączonej jedności, tworząc związek między chorobą psychiczną a manifestacją fizycznego dyskomfortu. Ciało i umysł, myśli i zachowania nie są zatem dwoma oddzielnymi bytami, lecz jednym dialogiem z drugim, stającym razem ze sobą rzeczywistością tego, co dzieje się z każdym człowiekiem.
Holistyczny pogląd na medycynę analogiczną
Analogia medycyny pogłębia tę całościową wizję człowieka, tworząc nowe możliwości interpretacji i rozwiązywania.
Stosując myśl analogiczną, zgodnie z którą podobieństwa i wzajemne powiązania można rozpoznać między różnymi obiektami, związkami i manifestacjami i związanymi z pozornie odległymi kontekstami, i łącząc je z podstawami psychosomatyki, dla których ciało i umysł są połączone w jednym aparacie, który działa i reaguje na koncert, pozwala zinterpretować twoje ciało i to, co komunikuje się z objawami w nowy sposób.
Objaw, który nie jest już uważany za wroga, który należy stłumić, jest postrzegany jako dzwon alarmowy, sygnał, który skupia uwagę na określonym obszarze trudności, czy to fizycznym, umysłowym czy emocjonalnym.
Idąc za tym, co wskazuje ten dzwonek alarmowy, rozumiemy, jakie zmiany można wprowadzić w celu rozwiązania samego symptomu, uznając go za sprzymierzeńca, a nie przeszkodę, którą należy wyeliminować w jakikolwiek sposób i jak najszybciej.
Już obserwując, przed symptomem, to, co powstrzymuje nas od robienia, w naszej konkretnej sytuacji, daje nam użyteczne wskazówki, w jaki sposób mamy do czynienia z pewnym doświadczeniem, na każdym poziomie lub poziomie, w szczególności wśród trzech głównych: emocjonalnych, fizycznych i umysłowy
Zgodnie z medycyną analogiczną organizm, jeśli nie naruszył definitywnie swojej fizjologii i anatomii, i jeśli jest umieszczony w idealnych i sprzyjających warunkach, to znaczy, jeśli nie jest utrudniony we własnych naturalnych mechanizmach organicznych, jest w stanie odzyskać równowagę i zdrowie dzięki swojej wrodzonej zdolności do samoregulacji.
Co więcej, medycyna analogiczna pozwala nam zobaczyć, jak nie tylko ciało odbija się w dyskomfortach umysłu, ale także pozwala nam badać myśli i emocje, które nie są ujawniane na powierzchni, z wyjątkiem manifestowanych objawów.
Jakby mówiąc, że to, co umysł nie metabolizuje, ciało nosi je, aby je rozwiązać. W ten sposób staje się również środkiem do badania nieświadomych mechanizmów i wiedzy o niezwykłej fizjologii lub nagłym zagrożeniu w życiu: z czym umysł i emocje nie są w stanie sobie poradzić, przejmuje ciało, doprowadzając je do światło i próba przywrócenia równowagi.
Do czego służy lek analogowy?
Medycyna analogiczna, badając dogłębnie funkcje fizjologiczne i cechy anatomiczne różnych narządów i układów, rysuje równoległość z równoległą i boczną fizjologią i anatomią.
Na przykład, zgodnie z tymi zasadami, system szkieletowy, w swoich funkcjach wspomagania równowagi i lokomocji, by wymienić tylko kilka, analogicznie odnosi się do tego, w jaki sposób można utrzymać równowagę w swoim życiu, jak się w nim porusza i jak jest on jest w stanie lub nie.
Zdrowie szkieletu, jego stabilność, solidność i elastyczność informuje nas o stabilności, solidności i elastyczności, których używamy w naszym życiu, w związkach i zachowaniach, w stawianiu czoła doświadczeniom, odnoszeniu się do nich, poruszaniu się z nich oraz w ich chwytaniu i używaniu, a także w naszej zdolności do dystansowania się i ochrony siebie.
