Jedną z najtrudniejszych do zrozumienia rzeczy dla osób zbliżających się do metody Butejki jest zrozumienie, dlaczego Butejko zawsze mówił:

„Im mniej oddycha, tym więcej oddycha”.

Zdanie, które jest nieco tajemnicze i zawsze ma pewien wpływ podczas kursów i konferencji. Ale dlaczego Buteyko to powiedział?

Tylko ludzie z problemami układu oddechowego, na przykład astmatycy, w swoim codziennym życiu odczuwają silne pragnienie częstego oddychania, ale czy ich oddech naprawdę przynosi poprawę lub czy sprawia, że ​​sytuacja jest jeszcze trudniejsza?

Oddychanie w rzeczywistości nie ma znaczenia dla organizmu pod względem dostarczania tlenu, ale ma poważny negatywny wpływ na ogólny stan zdrowia człowieka z powodu utraty dużych ilości dwutlenku węgla, gazu, który bez odpowiedni nacisk w ciele oznacza, że ​​wymiana oddechowa nie może mieć miejsca w najlepszym wydaniu.

Patologie związane z tym problemem nie ograniczają się tylko do astmy lub alergii, ale są naprawdę liczne, co wykazał Buteyko w swoich eksperymentach i potwierdził je rosyjski minister zdrowia, który w 1985 r. Ogłosił tę metodę oficjalną częścią protokołów leczenia.

To właśnie z odkrycia, że ​​„zbyt duże oddychanie” jest właściwie tym, co uniemożliwia oddychanie tkanek, dr Buteyko przygotował wszystkie swoje badania, które towarzyszyły mu przez całe życie.

Odkrycie to zostało jeszcze bardziej potwierdzone przez badania Verigo i Bohra, którzy wiele lat wcześniej wykazali, że czerwona krwinka (hemoglobina) może rozładować swój ładunek tlenu do komórek tylko wtedy, gdy jest w nich wystarczające ciśnienie (obecność) dwutlenku węgla.

Możemy zatem powiedzieć, że więcej CO2 (dwutlenek węgla) równa się więcej O2 (tlen).

Tak więc tylko w obecności odpowiedniego ciśnienia dwutlenku węgla mogą mieć miejsce dobre wymiany oddechowe, a ludzie, którzy oddychają za dużo, niestety, z ich wielkim i nieustannym oddechem nie robią nic, tylko pogarszają sytuację i wpływają na pracę czerwonych krwinek.

W rzeczywistości powszechne myślenie brzmi: oddycham bardziej, więc przynoszę więcej tlenu do komórek.

Nie jest to prawdą, ponieważ czerwone krwinki często pracują z pełną prędkością z nasyceniem hemoglobiny („ładowanie” tlenu) na 98/99%, ale nadal nie wykonują dobrze swojej pracy z powodu fakt, że w komórkach nie ma wystarczającej ilości dwutlenku węgla, aby móc „wymienić” się z tlenem, w rzeczywistości nawet astmatyk w chwili kryzysu odczuwa silną potrzebę oddychania mającą tę samą „wypełnioną tlenem” krew.

Dzieje się tak pomimo idealnego obciążenia krwinkami czerwonymi, które nie wydzielając tlenu do komórek sprawiają, że odczuwają duszność.

Z tego powodu nie ma sensu oddychać więcej, aby spróbować „załadować” więcej tlenu, nasze czerwone krwinki są „zawsze” dobrze załadowane, problem pojawia się później, kiedy to obciążenie jest rozładowywane!

Aby wziąć przykład, możemy zapytać:

Czy można napełnić pełną szklankę?

Zamiast tego powinniśmy się martwić o to, dlaczego tracimy duże ilości dwutlenku węgla jako ważny „układ przetargowy”, aby uzyskać cenny tlen z krwi.

Prawdziwy problem jest!

Powinniśmy spróbować odnowić nasz oddech, ucząc się prawidłowo oddychać, zachowując nasz organizm przed niepotrzebnymi stratami dwutlenku węgla.

Zapomnijmy o tym, co głupio nam zaoferowano w szkole, a nie tylko o tym, że więcej dwutlenku węgla mogło zostać „wyrzuconych”, niż dwutlenek węgla był tylko trucizną, by szybko się go pozbyć, pamiętajcie jednak, aby nie ostrzec roślin sypialnia ect….

Ile było nonsensów i ile jeszcze mówi się o dwutlenku węgla.

Czy uważasz, że w organizmie, w którym jest 120 razy więcej dwutlenku węgla niż tlenu, proporcja ta wskazuje na „zatruty” organizm?

Zostaliśmy stworzeni w doskonały sposób z doskonałą równowagą i musimy „starać się żyć” w doskonały sposób, szanując pewne równowagi, które, gdyby zostały stworzone, z pewnością mają sens.

Ale dlaczego tracimy tyle dwutlenku węgla?

Wszystko dzieje się dlatego, że hiperwentylacja (oddychanie za dużo) uruchamia mechanizm utraty tego ważnego gazu, straty spowodowane procesami przypisywanymi prostym prawom dynamiki gazu, które powodują, że gaz (w tym przypadku CO2) rozprzestrzenia się łatwo i szybko z jednego kontekstu (organizmu) do drugiego (na zewnątrz), gdy występuje silna różnica ciśnień między dwoma kontekstami.

W rzeczywistości, podczas gdy dwutlenek węgla w ciele ma ciśnienie około 6% na zewnątrz w powietrzu, jest to drastycznie zmniejszone do 0, 03%.

Można łatwo zrozumieć, jak hiperwentylacja (oddychanie za dużo) tego gazu ma tendencję do łatwego „ucieczki” z małego systemu „ludzkiego ciała”, aby rozprzestrzenić się w wielkim ogromnym systemie powietrza zewnętrznego.

Jest to ta sama zasada, która wytwarza silny wiatr, gdy masa ciepłego powietrza napotyka masę zimnego powietrza.

Gorące powietrze przepływa z prędkością w kierunku zimna, aby przeciwdziałać ciśnieniom, w tym przypadku temperaturom.

Czy mały system (organizm) może konkurować z dużym systemem (zewnętrznym)?

Z pewnością.

Ale to nie jest kwestia rywalizacji, ale tylko faworyzowanie „właściwych” wymian poprzez powołany do tego organ, którym jest nos, a nie usta!

Astmatycy zawsze oddychają ustami zarówno w dzień, jak iw nocy i to jest ich prawdziwy problem!

Aby zrozumieć, jak różni się oddychanie od nosa i ust, po prostu wykonaj prosty test, zbliżając się do lustra i oddychając nosem, a potem ustami, różnice w kondensacji oddechu powiedzą ci długo, czym jest organ to sprawia, że ​​oddychasz właściwie mniej.

Nos jest w rzeczywistości jedynym prawdziwym narządem używanym do wentylacji, usta mogą to robić, ale tylko w pewnych precyzyjnych sytuacjach.

Jeśli jednak jesteś przyzwyczajony do oddychania ustami lub zdajesz sobie sprawę, że ze względu na stres lub cokolwiek innego, co hiperwentylujesz, nic nie jest stracone, w rzeczywistości dzięki ćwiczeniom odnowy oddechowej Butejki można leczyć ich skutki (choroby) i możesz znaleźć odpowiedni oddech, który zapewni, że nigdy nie będziesz mieć żadnych problemów zdrowotnych.

Ćwiczenia proponowane przez metodę są zasadniczo trzech typów.

Ćwiczenia pierwszej pomocy : W stanie wytrzymać sytuacje awaryjne, ataki skurczowe itp.

Ćwiczenia lecznicze : dzięki regularnemu rozwojowi leczą wrażliwe patologie.

Ćwiczenia konserwacyjne : służą do utrzymania ogólnego stanu zdrowia.

Dostępne są ćwiczenia dla dorosłych i dla dzieci, aby móc objąć wszystkie sytuacje od najmłodszych dzieci po osoby starsze.

Prosta metoda, naturalna dla wszystkich, ale potrzebująca ludzi, którzy naprawdę chcą „leczyć”, a następnie zobowiązują się do wykonywania ćwiczeń.

Carlo Carlesi