Kiedy czytałem De rerum natura, chciałem zostać w ogrodzie. Słownictwo wypełnione źdźbłami trawy, a potem zwykle zaczęło padać. Nastąpiło ciepło godzin, które oddzielały się od przebudzenia i była przyjemność studiowania, pozostawiając lato za sobą.
Jest coś w tej książce. Od razu zrozumieliśmy, jako uczniowie. Odkryliśmy go później jako dorośli. Na przykład dzięki choreografowi Virgilio Sieni . Jego spektakl „Natura rzeczy” zainspirowany naturą De rerum, którą widziałem w Teatro Valle (zanim zajęli ją, a raczej, zanim drastyczne cięcia przekazały piękne dusze, aby utrzymać je przy życiu). Niesamowicie miękki i żywy pokaz.
Jest coś w De rerum natura .
Po pierwsze: bardzo jasna medytacja o tym, co ożywia to, co utrzymuje nas przy życiu. Co utrzymuje nas przy życiu, nawet jeśli o tym zapomnimy.
Stephen Greenblatt, anglosaski krytyk literacki, napisał „The Swerve: Jak świat stał się nowoczesny”, piękne studium wpływu lukreckiego wiersza na włoski renesans. Jak? Lukrecjusz proponuje wizję świata, który wydawał się całkowicie pożerać średniowiecze.
Wizja doprawiona naturalizmem, racjonalizmem, materializmem. Trzy trudne słowa. Ujmijmy to w ten sposób. Pisarz mówi do czytelnika: Patrz, spójrz na swoje otoczenie, czy to nie wspaniałe?
Zobacz, co jesteś częścią .
Nie bójcie się (nie mówiąc już o Bogu), nie myślcie, że rozdzielenie Ziemi od Nieba jest nie do pokonania i nie myślcie, że rzeczywistość jest ustrukturyzowana w sposób hierarchiczny (Dante zrobił w tym swój własny).
Nie, możesz zanurzyć się w tym, co kocha i daje ci miłość: naturę.
Mężczyźni, kobiety, zwierzęta, rośliny, które współdziałają ze sobą na różne sposoby, funkcjonalne, spontaniczne, wspaniałe i często zaskakujące.
Są tajemnice, które należy zbadać, mechanizmy, które należy znać, objawienia, które należy strzec, doświadczenia do zbudowania. I wiele i wiele dostatek.
Skomponowany między 49 a 48 rokiem, wraz z wybuchem wojny domowej (od Republiki do Księstwa), wiersz inspirowany jest filozofią epikurejską, przedstawiającą koncepcję rzeczywistości uwolnionej z „tasaka humorów” tradycyjnych bogów.
Jaka jest więź Tolkiena ze świętym Franciszkiem?
Lekcje Lukrecjusza do wykorzystania dzisiaj
Lukrecjusz mówi nam coś, co należy pamiętać: jesteśmy jednym z wielu (tutaj nauczanie Gurdżijewa, wiele, echa). Bóg jest zajęty robieniem czegoś innego, nie warto się go bać. Jeśli uważasz, że jesteś częścią bezgranicznego kosmosu, jak możesz zostawić przestrzeń na strach?
A jeśli ktoś dziękuje za posiadanie powodu, to dzięki niemu możemy zrozumieć naturę rzeczy, poza irracjonalnymi lękami przed programowaniem związanym z religią i być może wszystkie odnoszą się do założenia: strachu przed śmiercią.
Jest to krok, który pozwala nam przejść od demonizowania umysłu, czyniąc go zamiast tego instrumentem zgodnym z innymi ośrodkami.
I pozwala nam żyć apetycznie .
Daleko od oszustw religii historycznych, noszących model alternatywnego świata dla świata żydowskiego i chrześcijańskiego, należy czytać Lukrecjusza. Aby to zrozumieć lub zbliżyć kogoś, wspaniałym prezentem na nie-urodziny przyjaciela lub krewnego jest „Jak się mają, mój Lucrezio i moja Wenus” dobrego Piergiorgio Odifreddiego . Nie dydaktyczne, ale ciepłe, nie nudne, ale łatwe do formowania.
Z drugiej strony „Dzieło poetyckie Lukrecjusza”, napisał Cyceron do swojego brata Quintusa 11 lutego 54 roku. C. „to tak, jak mnie piszesz, ujawnia wspaniały geniusz, ale także niezwykłe zdolności artystyczne”. Virgil pochwalił go (bez nazywania go) w Georgics . Owidiusz pisał ekstatycznie: „Wersety wzniosłego Lukrecjusza mają zginąć dopiero wtedy, gdy pewnego dnia cała ziemia zostanie zniszczona”. Ponowne otwarcie tego wiersza nie oznacza również, że idziemy w tym złowieszczym kierunku.
Ponieważ patrząc wstecz, czasami można lepiej wyglądać w okolicach.
