Termin awatar jest obecnie szeroko rozpowszechniony i stał się powszechny, zwłaszcza ze względu na jego znaczenie związane z informatyką i siecią : tym określeniem oznaczamy ikonę, obraz, animację lub inny rodzaj wirtualnego alter ego który reprezentuje konkretną indywidualność online, zwłaszcza na forach, portalach społecznościowych itp.

Te wirtualne awatary są tylko częściowymi i tymczasowymi przejawami prawdziwej tożsamości za nimi, form „inkarnacji”, które bardzo przypominają koncepcję zdefiniowaną przez sanskryckie określenie „awatar”.

Awatary Wisznu

Koncepcja awatarów jest ściśle związana z kulturą hinduską i dosłownie oznacza zejście, w znaczeniu zejścia w ciało lub wcielenie.

Chociaż w świętych tekstach i tradycji hinduskiej bogowie, major i małoletni, którzy decydują się na przyjęcie ciała, są niezliczeni, fenomen awatara jest wyjątkowy i specyficzny, ściśle związany z postacią boga Wisznu, jednego z głównych boskość hinduskiego panteonu, reprezentacja Najwyższej Istoty dla teologii Wisznuitów i część Trimurti z funkcją preservera .

Właśnie z powodu tej funkcji Wisznu stoi za fenomenem awatara.

Awatary i dharma

Zacznijmy od pytania: co to jest chronione? W naszej fenomenalnej rzeczywistości wszystkie formy, czy to animowane, czy nie, podlegają innym dwóm odwiecznym zasadom, które składają się na trimurti, czyli stworzenie, poprzez boga Brahmę i zniszczenie, przez boga Śiwę.

Ta dwubiegunowość i naprzemienność zasad utrzymuje wszechświat w równowadze i pozwala na ciągły postęp ewolucyjny, na udoskonalanie się i aby móc lepiej reprezentować Absolut, formy muszą zostać odtworzone i być odtworzone, zanim będą potrzebne wchłaniane. Ale jest coś stałego, które musi zachować ta ewolucyjna karuzela, co we wschodnich religiach nazywa się Dharmą.

Dharma i pralayas

Dharma jest kolejnym terminem podatnym na liczne interpretacje i stanowi kluczowe pojęcie nieprzetłumaczalne jednym słowem. Dharma jest prawem bycia zgodnym z uniwersalnym porządkiem, który reguluje i koordynuje wszystkie przejawy manifestacji .

Ta dharma, choć wyjątkowa, przejawia się w każdej istocie na różne sposoby. Dharma jest centralnym punktem kosmologicznej teorii pralayów, czyli cyklicznego rozpadu różnych światów (lub epok - yug ) związanych z utratą lub usunięciem z dharmy: do złotego wieku, w którym dharma podąża wszyscy stworzeń, w których następuje wiek, w którym prawda jest tylko w połowie wyrażona, druga następuje, w której prawda wyraża się tylko w trzeciej, a wreszcie w ostatniej epoce ciemności, w której ignorancja i kreacja dominują nad tańcem krawędź zniszczenia z powodu oderwania się od Dharmy.

W tych decydujących i fatalnych czasach dla całego stworzenia Wisznu zstępuje do materialnego ciała, aby przywrócić dharmę, nową dharmę, która zastępuje umierających i zagubionych, dzięki czemu zbiorowa ewolucja postępuje w kierunku nowych wyrażeń.

Helena Pietrowna Bławatska jako pierwsza wyraźnie połączyła koncepcję dashawatary, dziesięciu awatarów Wisznu, z teorią ewolucji, pokazując nam jednocześnie ewolucję fizyczną, psychologiczną i duchową.

Dziesięć awatarów

Pierwszy awatar, Matsya, to ryba powiązana z hinduską wersją legendy o powszechnej powodzi. Mamy zoomorficzny początek stworzenia, związany z wodą lub ze środowiskiem podświadomości.

Matsya ratuje z wód powodziowych przodka wszystkich ludzi, Manu (podobnego do terminów człowiek i człowiek ), który reprezentuje powstanie świadomej mentalnie istoty ( manusha ) z podświadomych wód .

Następnie jest Kurma , żółw, ziemnowodne stworzenie, już nie wodne, ale jeszcze nie całkowicie ziemskie, które oferuje się jako centrum ubijania oceanu mleka (walka między siłami dobra i zła), z którego nieśmiertelność.

Tutaj polaryzacja między dobrem a złem jest wciąż nieuleczalna, umysł wciąż nie potrafi ich zjednoczyć .

Trzecim awatarem jest dzik Varaha, który rozrywa piękną boginię ziemi ze szponów demona, który chciał sprowadzić ją z powrotem na dno oceanu.

Tutaj decyduje się los ewolucji, nie wpadnie ona z powrotem do podświadomości, ale będzie kontynuowana na górze i ponownie, dzięki wykorzystaniu pierwotnych i seksualnych energii, reprezentowanych przez dzika i ziemię w postaci pięknej kobiety.

Czwartym awatarem jest Narasimha, forma w połowie drogi między lwem a człowiekiem, która zabija króla demonów, aby uratować przedstawiciela oddania.

Odnotowujemy pierwsze ludzkie cechy wyłaniające się ze zwierzęcia i wyrafinowanie głównych energii: wewnętrzne emocje sprzyjają instynktom seksualnym . Idąc za Wamaną, bardzo mądrym krasnoludem, który całkowicie przemienia ostatnich potomków demonów, odzyskując cały wszechświat.

Emocje są zastępowane mądrością, a cechy zwierzęce znikają całkowicie . Szósty to Parashurama, braminski wojownik, który uzbrojony w siekierę, niszczy dominującą skorumpowaną moc tamtych czasów, arystokratów.

Tutaj człowiek jest całkowicie rozwinięty i dąży do wciąż brutalnej i przybliżonej formy sprawiedliwości . Siódmym jest Rama, bohater Ramajany .

Podstawową nutą życia Ramy jest pełne poszanowanie wszystkich zasad, nawet w obliczu niesprawiedliwych i barbarzyńskich wrogów. Wyłania się tutaj wzniosła postać księcia, a jego idea moralnej sprawiedliwości i etyki jest podstawą społeczeństwa obywatelskiego .

Z całej innej natury jest Kryszna, libertyn i ultraetyk, który prowadzi klan Pandawów do zwycięstwa w decydującej bitwie, w której prawo moralne jest wykorzystywane do interesu przeciwko prawdziwemu prawu duchowemu; Kryszna uczy nas rozpoznawać i rozwijać ducha etyki . Dziewiątym awatarem jest Budda, książę, który porzuca wszystko, aby szukać absolutnej prawdy.

Postać księcia traci wartość i przyjmuje postać wyższą, ascety, która poświęca się absolutowi : duchowe poszukiwania przekraczają jakąkolwiek formę służby światu. Dziesiąty awatar, tajemniczy Kalki, jest wiecznością na białym koniu, który w końcu oczyści świat z brudu ignorancji, lśniący jak kometa.

Jest to ta sama nemezis ignorancji, reprezentuje aktywną i niepohamowaną formę zdolną do przeciwstawienia zarówno materialistycznej, jak i duchowej ignorancji, gdy świat będzie prowadzony przez złodziei.