Termin „menopauza” jest na ogół używany do wskazania tego okresu, który zbiega się z trwałym zaprzestaniem miesiączki, w następstwie wyczerpania normalnej aktywności pęcherzyków (struktur zawierających komórkę jajową) w jajnikach żeńskich. Najodpowiedniejszym określeniem fazy definitywnego wyczerpania aktywności pęcherzyków jajnikowych (związanej z cyklami miesiączkowymi) jest „post-menopauza”, bardzo ważny stan fizjologiczny, biorąc pod uwagę, że zajmuje ona około jednej trzeciej życia kobiety. Podąża za fazą klimakteryjną lub okołomenopauzalną, która odnosi się do tego okresu, o zmiennym czasie trwania od kilku miesięcy do lat, charakteryzującym się niezwykłą niestabilnością jakości i ilości cykli miesiączkowych, podczas których różne zaburzenia typowe dla tej fazy zaczynają się manifestować życia kobiety.
Średni wiek, w którym występuje menopauza, wynosi 50, 7 lat, ale wiek ten może się różnić w zależności od kobiety: w ogromnej większości przypadków menopauza występuje między 45 a 55 rokiem życia, Palenie jest czynnikiem, który może obniżyć wiek wystąpienia menopauzy; odsetek kobiet po menopauzie jest wyższy wśród palaczy, a średni wiek zachorowania na te kobiety spada do 47, 8 lat. WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) wskazuje, że średnia globalna długość życia na Ziemi wynosiła 55 lat w 1974 r., 63 lata w 2000 r. I co najmniej 70 lat w 2025 r. W tym roku około 20% Ludność świata będzie miała ponad 65 lat. Dlatego długoterminowe konsekwencje niedoboru estrogenów w starzejącej się populacji kobiet będą wyzwaniem dla medycyny na całym świecie. Chociaż menopauza powinna być uważana raczej za stan fizjologiczny (normalny) niż za samą chorobę, oczywiste jest, że zmiany hormonalne charakteryzujące okres pomenopauzalny determinują szereg bardzo ważnych problemów klinicznych, takich jak osteoporoza i Choroby sercowo-naczyniowe na podłożu miażdżycowym.
U kobiet w wieku powyżej 51 lat ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych w porównaniu z okresem przed menopauzą gwałtownie wzrosło; różni się to od człowieka, w którym wzrost liczby zdarzeń ma stałą progresję z wiekiem, odzwierciedlając rolę ważnego czynnika predysponującego odgrywanego przez menopauzę. Podobny wzrost, charakterystyczny dla okresu po menopauzie, dotyczy niektórych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, takich jak wysokie ciśnienie krwi, podwyższony poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi, nadwaga i hiperglikemia. To nie tylko koniec cyklu. Hormony płciowe, a głównie estrogeny, oprócz regulacji cyklu miesiączkowego, interweniują na różnych poziomach ciała kobiety; wpływają na narządy płciowe, psychikę, mózg, a nawet skórę i błony śluzowe: dlatego podczas klimakterium może pojawić się szereg zaburzeń, które wpływają na różne części ciała. Pierwszą rzeczą, którą należy rozważyć, mówiąc o „menopauzie”, jest to, że każda kobieta ma swoją własną: zaburzenia i uczucia będą różne dla każdego. Będą tacy, którzy nawet nie zauważą zachodzących zmian, podczas gdy niektórzy będą mieli mniej lub bardziej denerwujące problemy, które mogą zostać wyeliminowane lub złagodzone. W tej fazie życia dialog ze specjalistą ginekologiem będzie bardzo ważny, aby zdefiniować sztuczki i możliwe terapie, które należy zastosować, aby lepiej przeżyć fazę życia, w której jest jeszcze wiele do przeżycia i odkrycia.
Częstotliwość głównych zakłóceń w klimakterium:
- Przyrost masy ciała (60%)
- Uderzenia gorąca (55%)
- Zmęczenie (43%)
- Nerwowość (41%)
- Obfite pocenie się (39%)
- Migrena (38%)
- Bezsenność (32%)
- Depresja (30%)
Uderzenia gorąca są najbardziej klasycznym zaburzeniem menopauzalnym: dotykają około 80% kobiet, utrzymują się średnio przez kilka lat, ale w 25% przypadków mogą utrzymywać się przez ponad 5 lat. Uderzenia gorąca lub uderzenia naczynioruchowe, objawiające się uczuciem intensywnego ciepła, które przebiega przez całe ciało jak fala, trwa od 30 sekund do 2 minut i zwykle kończy się zimnymi potami. Są one korzystnie umieszczone na twarzy, szyi i okolicy mostka. Częstotliwość może wynosić do 15-20 dziennie. Uderzenia gorąca mogą pojawiać się kilka razy w ciągu dnia, a nawet w nocy, zakłócając sen i powodując bezsenność. Czasami, wraz z uderzeniami gorąca, mogą pojawić się kołatanie serca, związane z tymczasowym wzrostem częstości akcji serca. Uderzenia gorąca nie są niepokojącym zjawiskiem, ale mogą być bardzo irytujące i powodować poczucie irytacji u tych, którzy na to cierpią. Zwłaszcza w przypadku zaburzeń snu mogą one powodować zmęczenie i nerwowość, czasami związane z pogorszeniem jakości życia z dyskomfortem społeczno-zawodowym. U niektórych kobiet zmiany w funkcjonowaniu naczyń krwionośnych u podstawy uderzeń gorąca mogą również powodować migreny, które mogą również pojawiać się w okresie menopauzy, bez cierpienia kobiety w przeszłości.
Estrogeny, podczas życia płodnego, „chronią” tkanki narządów płciowych i dróg moczowych: gdy brakuje tej ochrony, oto pierwsze zaburzenia, które mogą wpływać zarówno na układ płciowy, jak i na układ moczowy. Na poziomie aparatu płciowego może pojawić się pieczenie i swędzenie, a infekcje pochwy mogą być częstsze. Nawet stosunek płciowy może stać się trudniejszy: zmniejszenie wydzieliny z pochwy, przy słabym miejscowym nawilżeniu i suchości, może sprawić, że związek z partnerem (dyspareunią) będzie bolesny. Na poziomie moczu mogą pojawić się oparzenia i zapalenie pęcherza moczowego, ze zwiększoną potrzebą oddawania moczu. Niektóre kobiety po menopauzie cierpią z powodu „wysiłkowego nietrzymania moczu”: w szczególnych sytuacjach (kaszel, kichanie, wysiłek fizyczny) występuje mimowolny wyciek moczu. Zaburzenie to jest związane z osłabieniem tkanek cewki moczowej, to znaczy przewodu, który przenosi mocz z pęcherza na zewnątrz.
Brak estrogenów stanowi podstawę biochemiczną dla możliwego rozwoju depresji pomenopauzalnej, prawdopodobnie ułatwionej przez zmniejszone wytwarzanie serotoniny (substancji, która w mózgu pomaga utrzymać wysoki nastrój), co obserwuje się w tym okresie życie kobiety. Nawet lęk, wahania nastroju, napięcie nerwowe i płacz łatwo mogą być bardzo częste w tym okresie i są również związane z redukcją poziomów hormonów, które występują w organizmie. W związku z tym możemy również dodać sytuacje „trudne” psychicznie w rodzinie i pracy: dzieci odchodzą, z partnerem można tworzyć nieporozumienia, również związane z nową fazą życia, praca może stać się cięższa. Ważne jest, aby wiedzieć, że pojawiające się złe samopoczucie jest związane z menopauzą i że istnieje wiele alternatyw, aby pokonać go w krótkim czasie.
Prawdziwe problemy na początku nie powodują problemów.
Osteoporoza i choroby sercowo-naczyniowe (choroby serca i tętnic) są prawdziwymi problemami związanymi z niedoborem hormonalnym: od początku, zwykle nie dają objawów, nie są brane pod uwagę z należytą starannością. Spadek hormonalny, który pojawia się wraz z menopauzą, negatywnie wpływa na ilość wapnia, który jest utrwalony w kościach, co poprzez zmniejszenie powoduje nierównowagę masy kostnej, która traci swoją zwartość: w ten sposób można zweryfikować deformacje struktur kostnych i złamania., Problem chorób sercowo-naczyniowych jest natomiast związany z brakującą ochroną: w rzeczywistości w okresie płodności estrogeny chronią kobietę przed ryzykiem zachorowania na te choroby. Przy braku estrogenu, który występuje w okresie menopauzy, nie ma już takiej ochrony i dlatego zwiększa się ryzyko zawału serca, udaru i zaburzeń związanych ze słabym krążeniem w kończynach dolnych. Właśnie z powodu tych dwóch „ukrytych” problemów, nawet w przypadku braku rzeczywistych zaburzeń, po pięćdziesiątce nadal ważne jest, aby udać się do ginekologa, aby zaplanować kontrole niezbędne do zapobiegania tym chorobom.
Ważną opcją leczenia objawów menopauzy jest akupunktura, najważniejsza metoda terapeutyczna tradycyjnej medycyny chińskiej (TCM). Jest to terapia niefarmakologiczna (wyłącznie kompetencji medycznych) o solidnych podstawach naukowych, która wykorzystuje wstawienie metalowych igieł - oczywiście sterylnych i lepszych, jeśli jednorazowego użytku - w niektórych punktach ludzkiego ciała, w celu promowania zdrowia i dobrego samopoczucia ludzkiego ciała. „indywidualne. Leczenie akupunktura jest prawie wolne od skutków ubocznych, jak ustalono i uznano w 1997 r. Przez WHO. W kontekście menopauzy ta „alternatywna” medycyna, bardzo starożytnego pochodzenia, okazała się skuteczna w leczeniu niektórych objawów wywołanych przez zmiany hormonalne w tej fazie życia kobiety: poziomy estrogenów są obniżone, a poziomy gonadotropin są zwiększone (LH i FSH).
Badania w tej dziedzinie pokazują, że akupunktura zwiększa poziom estrogenów i obniża poziom LH; ponadto zwiększa się produkcja endorfin, co w konsekwencji zmniejsza intensywność uderzeń gorąca. Dlatego stabilizuje kontrolę temperatury ciała. Sesja co cztery tygodnie gwarantuje trwały efekt korzyści w czasie.
