Sztuka masażu

Masaż jest najstarszym sposobem, w jaki człowiek nauczył się łagodzić cierpienia bliźniego. Słowo masaż pochodzi z hebrajskiego żwiru, który oznacza pocieranie, naciskanie lub z greckiego „masso”, które oznacza ugniatanie, manipulowanie. Definiuje serię technik, których pochodzenie sięga starożytnych Greków i Rzymian, ale ustalono, że różne rodzaje manipulacji mają 4000 lat i że masaż był już szeroko rozpowszechniony na Wschodzie około 6000 lat temu.

Egipcjanie w czasach Kleopatry, którzy uwielbiali być masowani przez swoich niewolników zanurzonych w kadziach perfumowanej wody, i sami Grecy, byli pod wpływem tych pozytywnych wpływów. Co do pierwszego, masaż był uważany za sztukę sakralną, taką jak różne religijne i wróżbiarskie rytuały. Homer (grecki poeta z VIII wieku pne) w Odysei opowiada o masażu jako sposobie leczenia zdrowia wojowników. Hipokrates, słynny hellenistyczny lekarz, który żył w pierwszym wieku pne, określił go jako „anatripsis” i zalecił go jako fizykoterapię. I właśnie z Grekami rozwinęły się dwie różne techniki masażu: pierwsza dotyczy masażu sportowego związanego z grami, druga zamiast tego jest lecznicza i połączona z medycyną, masaż jest również niezbędny dla Rzymian, pomyśl tylko o zabiegach wykonane dla gości spa, gdzie ta sztuka jest również wykorzystywana do relaksu i pielęgnacji urody. Na przykład Galen, lekarz cesarza Marka Aureliusza, poświęcił tej technice wiele tekstów.

Zastosowanie masażu, w celu wyeliminowania zmęczenia, złagodzenia bólu, rozluźnienia i ułatwienia stosowania olejków i maści na skórze, ginie w mgle czasu. Można powiedzieć, że odpowiada to pierwszej technice terapeutycznej stosowanej przez człowieka w leczeniu chorób. Poczynając od najdawniejszych czasów, masaż instynktownie reprezentował najbardziej bezpośrednią metodę terapii, polegającą na tym, że dzięki ręcznej manipulacji działanie przeciwbólowe na bolesne części ciała. Te doświadczenia były wspólne dla wszystkich pierwotnych ludzi. Zakłada się, że jego początki sięgają 3000 lat przed Chrystusem i we wszystkich wielkich cywilizacjach istnieją wskazania wskazujące na jego znaczenie. Pierwsze wzmianki znajdują się w chińskich rękopisach z 2700 r. C. W tym okresie żyli pierwsi terapeuci, których otrzymaliśmy wiadomości, aw trzecim tysiącleciu pne pierwsze techniki pochodzą z okresu, w którym mamy pewną dokumentację.

W średniowieczu masaż jest porzucony: każda forma omacywania ciała jest w rzeczywistości uważana za grzeszną. Zostanie on „ponownie odkryty” dopiero w renesansie, a następnie zwiększy jego popularność w XVII wieku dzięki interwencji szwedzkiego lekarza Henrika Linga, który postanowił skodyfikować różne techniki. Pod koniec XIX wieku technika masażu zaczęła być stosowana prawie regularnie jako leczenie, tak bardzo, że w 1894 roku ośmiu profesjonalistów założyło Towarzystwo Wyszkolonych Masażystów, w praktyce prekursor obecnego rejestru fizjoterapeutów.

W XX wieku wielki postęp dokonany przez medycynę konwencjonalną przysłonił tradycyjne terapie, które były praktykowane od wieków. Oszołomieni wynikami nauki i technologii, jeszcze kilkadziesiąt lat temu, większość populacji tzw. Krajów rozwiniętych ledwo znała terapeutyczną wartość kontaktu z ludźmi. Jednak obecnie masaż przeżywa moment odrodzenia dzięki silnej potrzebie powrotu do „naturalnych” wartości, jako reakcji na warunki intensywnego stresu narzuconego przez współczesne społeczeństwo. Współczesne badania naukowe definitywnie uznały masaż za skuteczną terapię w dziedzinie rehabilitacji (fizjoterapia masowa), sportu, naczyń, reumatologii i estetyki (nawet jeśli jej działanie jest tak globalne, że praktycznie nie ma ograniczeń stosowania).

Pozytywne efekty

„Cnoty” masażu są niezliczone. Możemy zacząć od relaksu, który sam w sobie pozwala naszemu organizmowi się zregenerować, przywrócić równowagę układu nerwowego i hormonalnego, a następnie przejrzeć długą listę pozytywnych efektów, jakie przynosi ta technika.

Korzyści obejmują:

• Tłumienie sygnałów napięcia występujących w postaci skurczów i skurczów mięśni.

• Wzmocnienie układu odpornościowego, dzięki temu, że ruchy mięśni i skurcze są skuteczną metodą krążenia płynu limfatycznego (który eliminuje toksyny) w organizmie.

• Poprawiona cyrkulacja, ponieważ ruchy wykonywane podczas masażu pozwalają wepchnąć krew w kierunku serca. W praktyce sprzyja to wymianie na poziomie komórkowym krwi zawierającej toksyny, z nową krwią bogatą w składniki odżywcze.

• Eliminacja martwych komórek i wchłanianie składników odżywiających skórę, czyniąc ją aksamitną i pomagającą oddychać.

• Wytwarzanie dobrego samopoczucia dzięki uczuciu pieszczot i rozpieszczeniu.

Niektóre przeciwwskazania

Zazwyczaj technika ta nie przedstawia szczególnych przeciwwskazań, jednak należy wziąć pod uwagę, że w niektórych sytuacjach, jak w przypadku urazów i patologii, takich jak gorączka, zapalenie, choroby serca, choroby zakaźne, należy unikać.

Aby uniknąć niepotrzebnego ryzyka, jeśli chodzi o masowanie osoby z jakimkolwiek problemem zdrowotnym, lepiej jest najpierw usłyszeć opinię lekarza prowadzącego.