Enula campana ( Inula helenium ) jest rośliną z rodziny Asteraceae (Compositae). Znany ze swoich właściwości mukolitycznych i moczopędnych, jest przydatny przeciwko katarowi, dnie moczanowej i reumatyzmowi. Dowiedzmy się lepiej.

Właściwości dzwonka enula

Korzeń enula (lub elenio) zawiera 1-3% olejku eterycznego (złożonego z laktonów seskwiterpenowych, alantolaktonów i węglowodorów seskwiterpenowych), steroli (beta-sitosterol, stigmasterol), kleju, pektyn, kwasu askorbinowego i jest jednym z najbardziej godna uwagi inulina (44%), bardzo ważna w medycynie.

Do użytku wewnętrznego, obecność olejku eterycznego daje działanie enupeptyczne wskazane dla trudnego trawienia i braku apetytu; ale przede wszystkim roślina jest znana ze swoich właściwości antyseptycznych, fluidyzujących i wykrztuśnych flegmy, przydatnych w leczeniu zaburzeń układu oddechowego, w obecności kaszlu i chłodzenia oskrzeli, ostrego i przewlekłego, astmy i rozedmy płuc.

Mieszanina alantolaktonu nazywana jest eleniną lub kamforą elenio, a oprócz właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych, wykazuje działanie przeciwgrzybicze, przeciwrobacze i moczopędne, przyczyniając się do eliminacji mocznika i chlorków, dlatego wskazane jest również użycie enula przeciwko dnie i niektórym formom reumatycznym.

Do stosowania zewnętrznego, wywary i maści oparte na enula są lekami do leczenia świądu po wyprysku, dermatozie, zapaleniu skóry, różnych opryszczkach i ogólnie wysypkach.

Sposób użycia

WEWNĘTRZNE UŻYCIE

INFUZJA: 1 łyżka korzenia Enula, 1 szklanka wody

Wlać roślinę do wrzącej wody i wyłączyć ciepło. Przykryj i pozostaw do zaparzenia na 10 minut. Przefiltrować infuzję i pić trzy razy dziennie, aby uspokoić kaszel lub wyeliminować kwasy moczowe

- Nalewka z matki z Enula campana : 30 kropli trzy razy dziennie poza posiłkami

ZASTOSOWANIE ZEWNĘTRZNE

DECOCK: 10-30 gramów korzenia w 500 ml wody

Wlać posiekany korzeń do zimnej wody, rozpalić ogień i zagotować. Gotuj kilka minut i wyłącz ogrzewanie. Przykryj i pozostaw do zaparzenia na 10 minut. Po schłodzeniu, zastosuj, aby uspokoić i złagodzić swędzenie i zaburzenia skóry

Przeciwwskazania do dzwonka enula

Enula może powodować działania niepożądane, takie jak alergiczne zapalenie skóry, świąd, podrażnienie błon śluzowych, wymioty, biegunka, skurcze. Inne możliwe reakcje mogą wynikać z ustalonej nadwrażliwości na jeden lub więcej składników zawartych w korzeniu.

Stosowanie Enuli nie jest zalecane podczas ciąży i laktacji . Podczas leczenia diuretykami należy unikać stosowania produktów na bazie Enuli, aby uniknąć interakcji i działań niepożądanych.

Opis rośliny

Wieloletnia roślina zielna o dużym rozgałęzionym mięsistym kłączu i bardzo mocnym pniu o wysokości 100-200 cm. włochaty, rozgałęziony i korymb. Liście są duże; podłużne, zębate, świerzb przewyższające i kruche na gorszej stronie, gorsze pikciolate i siedzące wyższe.

Kwiaty mają złocistożółte głowy. Owoce są nagie, pozbawione pappusu.

Siedlisko dzwonka enula

Pochodzi z Azji Środkowej, w Europie jest szeroko rozpowszechniony zwłaszcza na południowych obszarach, gdzie był uprawiany w przeszłości do celów leczniczych, a następnie rozprzestrzeniał się spontanicznie w basenie Morza Śródziemnego.

We Włoszech jest obecny na północy, w centrum i częściowo w południowych Włoszech. Preferuje miejsca ruderalne i wilgotne lasy, zagajniki i rowy; ale także higrofilne łąki i pastwiska.

Notatki historyczne

Nazwa gatunku helenium wywodzi się najwyraźniej od greckiej nazwy Elena, która według legendy trzymała roślinę w ręku, gdy wyszła do Troy. Przyjęty obecnie dwumian naukowy (Inula helenium) został zaproponowany przez Carla von Linné w publikacji Species Plantarum z 1753 r.

Według Pliniusza: „ Mówi się, że elenio rodzi się ze łez Eleny, a elenio przypisuje się cnotom kosmetycznym: utrzymuje doskonały, odżywiający skórę kobiet, zarówno twarzy, jak i ciała. piękno i zmysłowy urok ... „Biorąc pod uwagę, że roślina była w jakiś sposób powiązana z perypetiami Heleny z Troi, wielki rzymski historyk i przyrodnik myślał o przypisywaniu roślinom właściwości kosmetycznych, nawet jeśli w rzeczywistości nie ma to nic wspólnego z z kobiecym pięknem.

Jednakże enula jest cytowana jako skuteczny środek zaradczy u wszystkich autorów starożytności (od Dioscoridesa do Albertus Magnus) oraz w każdej Farmakopei ze względu na jej uspokajające właściwości kaszlu wykrztuśnego i moczopędnego.

Słynny od czasów starożytnych do produkcji likierów jest wino z Enuli, używane jako aperitif, który otrzymuje się przez dodanie do wina procentu suszonego korzenia. W Alzazii wciąż produkuje się dziś powtórzeń, napój przygotowany przez macerację korzenia w moszczu . W rzeczywistości, gdy korzeń tej rośliny był używany przez lekarzy jako żołądek (ułatwia funkcje trawienne), vermifuge (eliminuje robaki jelitowe), tonik (ogólnie wzmacnia organizm), moczopędny (ułatwia uwalnianie moczu) i rozdzielczość w ogóle.

Stosowano go także do barwienia bawełnianej lub niebieskiej bielizny, a także jako zaprawę w barwnikach z dodatkiem jeżyn.

Dzisiaj, w przypadku dużej odmiany kwiatów, stosuje się ją również w ogrodach, aby tworzyć duże plamy koloru.

Na początku XX wieku wyizolowano go z fitokompleksu korzeniowego enzymu, inuliny, polisacharydu, o znanych właściwościach równoważących florę bakteryjną, ponieważ jest w stanie zwiększyć gęstość bifidobakterii i zmniejszyć szkodliwe bakterie.

We współpracy z Erboristeria del Pigneto