Dziennikarz i prezenter Paola Maugeri idzie do kuchni. Kilka dni temu ukazała się jego książka „Las Vegans - My Vegan Recipes, Healthy, Greedy and Rock”, która wydaje się już sukcesem.

Wzmocnione badaniami, dogłębnymi badaniami i osobistą podróżą, która prowadzi ją do zbadania znaczenia sposobu, w jaki je jemy i dzielimy się nią, Paola marzy o otwarciu restauracji, wegańskiej kuchni dla całej rodziny, zwierząt włączonych i poświęca ją Najbardziej udane danie mamy.

„Las Vegans”: przepisy na gotowanie wegańskich zabawy i wzajemnej miłości

Zacznijmy od końca: „Dzięki wszystkim tym, którzy wybrali ścieżkę mniej podróżującą”. Zaproszenie Paoli Maugeri do samodzielnego myślenia, jak mówi sama autorka, zwłaszcza w kuchni.

Po „ Storytellers ” w 2007 roku „ Moje życie bez wpływu ” w 2012 roku jest jego trzecią książką: „ Las Vegans - Moje wegańskie, zdrowe, smaczne i rockowe przepisy ”.

Podążając za mottem „jesteśmy tym, co jemy”, Paola wypełnia 250 stron przepisów na przystawki, pierwsze dania, drugie dania, desery i napoje - wszystko wegańskie, a także muzyki nie brakuje. Przenosząc się z Elvisa do Battiato, wśród nut Brahmsa i Rolling Stonesów, budzi się odzyskiwanie potraw tradycyjnych, zwłaszcza sycylijskich, wprowadzając innowacje z elementami fuzji i orientu.

Potrawy, które Paola powróciła, są często bardzo szybkie w przygotowaniu, proste, czasem bardziej wyrafinowane i smaczne; nie ma żadnych miar i wag, ale jest gotowany w szczyptach i garściach, eliminując łuski, trenując oczy do dawkowania w najbardziej prawidłowy sposób, czyniąc siebie narzędziem dla naszej równowagi.

Kiedy zdecydowałeś się zostać weganinem?

16 lat temu zostałem weganinem i jestem bardzo szczęśliwy, myślę, że był to jeden z najważniejszych wyborów w moim życiu .

Od wielu lat jestem wegetarianinem, ale to był przemyślany krok, dużo się uczyłem.

Twoja tradycja kulinarna bardzo ci pomogła. Czy stało Ci się łatwiej zostać weganinem z warzywami, owocami i smakami z Sycylii?

Sycylia, ale Włochy jako całość, myślę, że jest to bardzo hojna kraina owoców i warzyw, jeśli myślę o części mojej rodziny, która mieszka w Szwecji i musi kupić wszystko, co importowane, ponieważ produkuje się tam bardzo mało ...

Sycylia jest oczywiście tak bogata w owoce i warzywa, ale jest też wiele mięs, tam też jest tradycja mięsa, purtroppo, bardzo silna. Dorastałem również w bardzo tradycyjnej diecie, gdzie mięso, ryby i wędliny były bardzo obecne.

Odkryj China Study Tour 2015

Opowieści w „Las Vegans”, że bakłażany są częścią twojego DNA. Są to proste potrawy, często także biedne: jak ważne są dzisiaj?

Oczywiście bakłażany są częścią mojego DNA! Jest tak wiele sycylijskich przepisów z bakłażanami; Jedną z pierwszych rzeczy, których nauczysz się robić, jak powiedziałem również w mojej innej książce „ Moje życie bez wpływu ”, jest po prostu smażony bakłażan, trochę jak młodzi Milańczycy uczący się risotto, jednego z tych rzeczy przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Istnieje sycylijska tradycja wielkiej prostoty, „ ubóstwa ”, z dobrym i bardzo oryginalnym jedzeniem . Myślę, że powinniśmy zacząć znowu jeść jak biedni, że proste i integralne, nierafinowane jedzenie w parku jest wspaniałym dziedzictwem prostej kuchni.

Prostota i głębia badań często idą w parze: proste rzeczy pomagają nam odzyskać ważne wartości. Cytuję z twojego fragmentu: „Nasze fizyczne, psychiczne, a nawet duchowe dobro zależy od tego, co jemy, jak gotujemy i jak jemy”. Jak ważne jest jedzenie?

Wierzę, że sposób, w jaki karmimy się, jest naprawdę pierwszym krokiem do duchowego wzrostu, we wszystkich monoteistycznych tradycjach zawsze istnieje fundamentalne odniesienie do żywności.

Pewien rodzaj praktyki, medytacji i modlitwy wymaga pewnego rodzaju pożywienia. Dzisiaj żyjemy w świecie, w którym nikt już nam nie mówi. Tak, zaczynam od bardzo prostych potraw.

Kuchnia jako świadomość. Czy jest jakiś szczególny element orientalny?

Ćwiczę buddyzm od 1997 roku, zawsze byłem zafascynowany tego rodzaju kulturą i szacunkiem, jaki mają do jedzenia.

Badania makrobiotyczne od początku XXI w. W klasztorach Zen kucharze są najbardziej rozwiniętymi duchowo kucharzami. Gotowanie jest jedną z najwyższych czynności dla człowieka, ponieważ jedzenie definiuje nas, ale w świecie zachodnim ta koncepcja została utracona. Pomyśl o Pitagorasie i Sokratesie, którzy uczynili swój wegetarianizm narzędziem do mówienia o rozwoju osobistym.

Przeczytaj także Zostań weganinem: świadomość i konsekwencja

Dzisiaj mamy narzędzia, dzięki którym możemy badać i wiedzieć, co jest dla nas dobre, a co nie, jest to punkt, który chcesz podkreślić, prawda?

Tak, myślę, że bycie ignorantem w wieku bezpłatnych informacji jest najgorszą szkodą, jaką możemy wyrządzić sobie.

„Las Vegans” oferuje również zabawny i zabawny aspekt, odnoszę się do kombinacji każdego przepisu z muzyką. Jak je wybrałeś? Dlaczego sycylijskie danie powinno być przygotowane przez słuchanie utworu Elvisa, a nie Battiato?

Są utwory Battiato, Carmen i Mario Venuti, ale wybór nie jest całkowicie dydaktyczny. Podążam za swoim smakiem, wrażeniami: na cebulę i bakłażany z miętą wybieram Carmen Consoli: kiedy je skosztujesz i posłuchasz, Carmen zmaterializuje się w twoich ustach!

Jaki przepis przyszedł ci najlepiej lub do którego jesteś szczególnie przywiązany?

Przepis, do którego chyba najbardziej lubię 120 przepisów w książce, to klopsiki, które moja matka robiła w wegańskiej wersji „albondigas di seitan alla Rosita” ; przypomina mi o moim dzieciństwie, za każdym razem, kiedy myślę o mojej matce, która gotowała te klopsiki w tradycyjny sposób, staje się emocjonalna.

Nie jadłem ich, ponieważ były zrobione z mięsa, ale tam też znajdujemy wszystkie jego uczucia, zarówno w przygotowaniu ich, jak iw przyjęciu przedwcześnie wegetariańskiej córki.

Z Twoją kuchnią również daleko do tradycji: co jest najbardziej ryzykowne danie?

Dużo mówię o glonach , piszę o mochi, które jest typowym japońskim jedzeniem, dużo mówię o sezamie, gomasio, shoyu : to wszystko, co należy do innej kultury.

Jest aspekt globalizacji, który jest również pozytywny, polenta, pomidory, czarna fasola nie były w naszej kulturze aż 500 lat temu, a następnie zostały przywiezione. Więc tofu, czy robię to w domu lub jest produkowane we Włoszech: pozytywnym aspektem globalizacji jest to, że możemy sobie pozwolić na więcej informacji na temat żywności.

Co myślisz zamiast „ekstremalnych” wyborów, takich jak wybory surowego jedzenia czy frutarian?

Uważam, że nie ma skrajnych wyborów, są radykalne wybory. Termin „ekstremalny” ma coś negatywnego, z czym się nie zgadzam. Te wybory wzbogacają życie tych, którzy je wykonują, zwłaszcza jeśli są wypełniani sumieniem .

Moja siostra jest surową karmistką, mieszka w Szwecji i jest szefem kuchni surowej, gotuje niezwykłe rzeczy; Mam wielu przyjaciół frutarian, którzy są silni i sprawni. Są to różne i ważne wybory.

Jak więc nie potępiać „mięsożerców”, prawda?

Absolutnie nie. W rzeczywistości nawet nie lubię używać terminu „mięsożerca”, ponieważ uważam to za obraźliwe, wolę powiedzieć wszystkożerne, ludzi, którzy jedzą w tradycyjny sposób.

Wszyscy jedzą i robią to, co wiedzą. W rzeczywistości innej nocy miałem gości, którzy jedli mięso i oferowali tylko wegańskie rzeczy, nawet dla nich jest to szansa na zjedzenie tego, co jem.

A co myślisz o wegańskim jedzeniu dla zwierząt, jak szefowie kuchni, którzy przygotowują wegańskie ciasta na przyjęcia urodzinowe zwierząt?

Częstość występowania nowotworu jest również zwiększona u zwierząt, więc żywność dla zwierząt niekoniecznie musi być dobra; moje zwierzęta (pies i kot) mają wszystkich dorosłych wegetarian i wegan, wyglądają wspaniale. Ale nigdy nie myślałem o zrobieniu ciasta wegańskiego na przyjęcie urodzinowe psa!

W książce mówisz również o „pysznym jedzeniu” podczas przygotowywania zupy miso: co to konkretnie znaczy?

Komfortowe jedzenie to jedzenie, które cię karmi. Problemem dzisiaj jest to, że jesteśmy pokoleniem zachodnich dorosłych, którzy są nasyceni, ale nie są karmieni; są pokarmy, które nas karmią, takie jak miso, fermentowane od lat, korzystne dla naszych jelit, a więc pokarmy, które dają wielki „komfort”. Kiedy jesz, czujesz się nieco zrównoważony i pocieszony.

Czy mając te wszystkie piękne przepisy, pomyślałeś kiedyś o otwarciu restauracji?

Oczywiście, otworzę to jutro. W tej chwili nie mam jednak środków, żeby to zrobić. Może przyjdą później, może przyjdzie partner, kto wie. Jednak nie należy to do moich bezpośrednich priorytetów, ale przyjdzie pewnego dnia.

Gdzie byś go otworzył i jak byś to sobie wyobraził?

Z pewnością otworzę go w Mediolanie, w mieście, w którym mieszkam. Wyobrażam sobie, że jest to bardzo proste, małe i że gotuję potrawy, które zapewniają komfort: w dzisiejszych czasach potrzebujemy tak dużo komfortu w życiu, które tworzymy.

Możesz także polubić recenzję książki „The vegan fork revolution”

Aby dowiedzieć się więcej:

> Dieta wegańska