„ Zasadniczo jestem przekonany, że karma składa się po prostu z rzeczy, które się przeciągają, ponieważ nie wykorzystano ich we właściwy sposób ”, powiedziała Mirra Alfassa 5 listopada 1960 roku.

Pojęcie karmy należy, w swojej najbardziej zaawansowanej formie, do tradycji wschodnich, ale możemy znaleźć prototypy praw karmicznych już w najstarszych kulturach szamańskich i tajemniczych na całym świecie.

Prawo odwetu, prawo przyczyny i skutku, koncepcja czującego i inteligentnego kosmosu, który równoważy zdarzenia, są w jakiś sposób obecne na wszystkich szerokościach geograficznych.

Karma jest terminem pochodzenia sanskrycko-wedyjskiego, a jej głównym znaczeniem jest „ działanie ”, karma joga oznacza w rzeczywistości jogę dzieł lub przełożenie na działanie stanu najwyższej świadomości.

Jest to pojęcie, które przyjmuje formę uniwersalnego prawa w kontekście, który zakłada reinkarnację lub metempsychozę : dusza, w najprostszych tradycjach, niesie ze sobą, od życia do życia, skutki czynów dokonanych w poprzednich życiach, w system odwetu i przywracania równowagi, który zmusza ją do reinkarnacji, dopóki wszystkie efekty nie wygasną.

Karma i odrodzenie

Jest to tylko koncepcja prawa karmicznego, tylko poziom interpretacyjny, który postrzega karmę jako nieuniknione prawo, narzucone przez wszechświat, który jest w pewien sposób moralny, oparty na pojęciach dobra i zła : czynić dobro i otrzymywać dobro, boli, a otrzymasz efekty, które nastąpią.

Wszystkie następstwa czynów dokonanych w poprzednich wcieleniach wymagają od nas odrodzenia, aby ponownie zrównoważyć wszechświat, którego nie wyważiliśmy, aż do przywrócenia harmonii, z możliwością wydostania się z samsary, lub z cyklu odrodzeń i z dualistycznej rzeczywistości, w której zło, śmierć i ból są nieuniknione.

Karma i samowiedza

Istnieją jednak inne interpretacje prawa karmy. Jeśli dusza indywidualna jest sama w sobie w formie reprezentatywnej i immanentnej, to jak Najwyższy sam może podporządkować się prawu stworzonemu przez niego?

Wychodząc z tego założenia, a mianowicie, że dusza jest iskrą Boskości, jest rzeczą oczywistą, że to nie dusza leży u podstaw prawa karmy, ale inne części, które stanowią jej instrumenty ekspresji, lub różne subtelne ciała, które ją pokrywają. od życia do życia.

Ale jeśli dusza jest Boskością, to jest poza dwoistością, poza dobrem i złem, pojęciami, które nie mogą się do niej stosować. Co zatem dzieje się z prawem karmy?

Karma w tym momencie nie reprezentowałaby już różnicy potencjału między dobrem a złem, ale między samoświadomością a własnym wewnętrznym prawem ( dharmą ) i nieświadomością.

Kiedy działamy w całkowitej spójności i zgodności z naszym wewnętrznym prawem, niepowtarzalnym i niepowtarzalnym dla każdego człowieka, jesteśmy w całkowitej harmonii z wszechświatem, a zatem nie wytwarzamy żadnej nierównowagi, którą będziemy zmuszeni do ponownego zrównoważenia .

Za każdym razem, gdy działamy nie przez jaźń, ale przez ego, złożone z licznych włókien karmicznych i poddanych impulsom niższej natury, nie jesteśmy zsynchronizowani z wszechświatem, działamy kakofonicznie, a skutki tego wstrząsu podążają za nami, dopóki nie zrozumiemy sekret i nie czerpiemy mocy, by przekształcić kakofonię w eufonię.

Karma jako narzędzie wolności

Ale ponieważ, mówiąc to z Lavoisierem: „ Nic nie jest stworzone, nic nie jest zniszczone, wszystko jest przekształcone ”, dusze i niestrawne elementy nie mogą być po prostu odcięte lub oczyszczone w jakimś zerowym lub wiecznym piekle, zamiast tego są im dane nieskończone możliwości odkrywania siebie, w sposób coraz głębszy od czasu do czasu, a to, co pierwotnie uważano za bezlitosne i narzucone prawo, staje się instrumentem postępowej samowiedzy i wreszcie przedsionkiem wolności, który należy do całkowicie dusz dołącz do Boskości .