„Skocz do tyłu, odbijaj się” to starożytne łacińskie znaczenie tego słowa „Odporność”.
Jeśli termin „odporność” stosowany w odniesieniu do ludzi iw sensie psychofizycznym oznacza pewną rzecz, nie wiem nic o sile, odwadze, aby stać się synonimem zdolności do zemsty i powrotu do zdrowia po każdym cierpieniu lub kryzysie, do „podbicia się i iść naprzód”; jeśli natomiast myślimy o tym w kontekście ekologicznym, zmieniają się odcienie i odcienie.
Tak, ponieważ poczucie smutku, czułości, współczucia, a zarazem impotencji, przenika się, poruszane poczuciem indywidualnej winy, która wzrasta jako zbiorowy kozioł ofiarny.
Odporność w ekologii jest wyobrażana jako drzewo, którego korzenie pogrążające się między ziemią a plastikowymi torbami, można dostrzec przez kolorowe mikrosfery plastikowych zarośli w morzu, mylone z rybami przez plankton lub ponownie na ramionach żab matek którzy noszą kijanki na plecach, próbując zmusić ich do przeżycia na suchej i suchej ziemi. Zobaczmy szczegółowo, co to jest.
Przeczytaj także Odporną mentalność, aby dobrze żyć >>
Historia odporności ekologicznej
W 1973 r. Crawford Stanley Holling, kanadyjski ekolog, wprowadził słowo „odporność” w dziedzinie ekologii, aby pomóc zrozumieć pewną nieliniową dynamikę obserwowaną w ekosystemie.
Tak więc odporność ekologiczna była definiowana od tego czasu jako „ilość anomalii, które ekosystem może tolerować bez zmiany procesów samoorganizacji i jej podstawowych struktur”. Inni autorzy uważają to również za „czas powrotu do stabilnego stanu po zakłóceniach”. Mówimy, że w rzeczywistości te dwie koncepcje są ze sobą ściśle powiązane i powiązane ze sobą i oba definiują dany termin.
Kolejny nowy termin, „adaptowalność”, został wprowadzony w celu opisania procesu modyfikującego odporność ekologiczną. Dla różnych ekosystemów mówimy wtedy o „przejściu”, jako przejściu ze stanu stabilności do innego: lasy, jeziora, półpustynne terytoria, rafy koralowe: są to wszystkie systemy, w których odporność ekologiczna jest utrzymywana dzięki kluczowym procesom strukturalnym, poprzez różne fragmenty, źródła odnowy i przekwalifikowania oraz funkcjonalna różnorodność biologiczna.
Rośliny mówią, poruszają się, są społeczne iw pewien sposób świadome: odkrywamy inteligencję roślin
Praktyczny przykład odporności ekologicznej
Weźmy las podpalony. Ogień, trauma, której nie można się oprzeć i która powoduje ogromny deficyt ekologiczny, ale w przeszłości siedlisko odtwarza się, reformuje się, próbując powrócić, aby przywrócić status quo przed pożarem.
Oto dwie fazy opisane powyżej: pierwsza, czyli zdolność ekosystemu do absorbowania traumy, a druga, a mianowicie przywrócenie początkowych struktur i funkcji. Na przykład śródziemnomorska maquis ma wielką zdolność do odporności: pomyśl o pożarach podpalenia, które w ciągu kilku lat spowodowały dewastację lasów Umbrii lub Gargano. Podczas gdy las sosnowy jest trudniejszy do odzyskania, w rzeczywistości sosna Aleppo nie wyrośnie ponownie, aż do momentu, gdy leżąca pod nią plama, ta, która po raz pierwszy została uduszona przez sosny, wznowi swój cykl wegetacyjny, próbując wrócić do poprzednich warunków reprodukcyjnych siedliska.
Ale to nie jedyny przykład. Sam człowiek, często z własnej przyczyny, podlega surowym prawom odporności ekologicznej : pomyśl, jak zanieczyszcza i niewiarygodnie niszczy osadę miejską, na przykład, a następnie próbuje przetrwać pod każdym względem.
Bardzo symbolicznymi filmami w tym sensie są „Homo Toxicus”, raport na temat skutków, jakie tak wiele substancji ma na ludzkie ciało, dokument Carole Poliquin, który ilustruje i potrafi ujawnić z niezwykłą jasnością i humorem, co naprawdę jest poważnym problemem dotykającym planetę,
Ponadto możesz spojrzeć na piękno, ale także na przemiany, które przechodzi nasza Planeta, dzięki pracom Yanna Arthusa-Bertranda, takich jak „Dom” i różne ekspozycje „Vu du ciel”, widziane z nieba.
