„Starzejemy się, gdy żyjemy” - mówi Simone de Beauvoir. Chociaż starano się znaleźć odpowiednią definicję terminu starzenie się, zawsze trudno jest wyrazić takie uniwersalne i jednocześnie heterogeniczne zjawisko. Jeśli łatwo jest rozpoznać starzejącą się osobę, obserwując ich białe włosy, pomarszczoną skórę lub zakrzywione plecy, określenie i zrozumienie starzenia się pozostaje powodem do ożywionej dyskusji i dyskusji. Starzenie się jest PROCESEM CIĄGŁYM, UNIWERSALNYM, PROGRESSIVE, INTRINSECO i DELETERIO (CUPID).

Definicja obecnych dyscyplin gerontologii i biologii ewolucyjnej

WHO definiuje starość lub starzenie się jako ten okres życia, w którym utrata funkcji psychicznych i / lub fizycznych staje się coraz bardziej widoczna w odniesieniu do innych okresów życia i obecnie wybiera 75 lat jako wiek referencyjny (do niedawna mieli 65 lat) i dokonano dalszego rozróżnienia na starych i starych. Starzenie się jest zatem liniowym procesem stopniowego zmniejszania zdolności organizmu do utrzymywania równowagi w środowisku. „Normalne” fizjologiczne starzenie się przebiega powoli, ustępując miejsca indywidualnemu przystosowaniu się zarówno z punktu widzenia organicznego (zmiana skóry, włosy, redukcja wzroku, ...), jak i psychologicznego: obrazu siebie, zmian emocjonalnych i wiązań ról. Człowiek osiągnął wiek emerytalny (w wieku około 65 lat) traci swoją rolę jako pracownik, a dzięki temu jego rola jako osoby użytecznej pozostaje sama, więc konieczne jest zreorganizowanie jego istnienia po latach życia w wspólne z inną osobą; te zmiany afektywne mogą czasem reagować agresywnie lub izolować. Wreszcie, istnieje bliższe porównanie ze śmiercią. Czas wolny jako czas wolny od pracy może okazać się pusty i może sprzyjać stopniowemu procesowi izolacji i samotności, zwłaszcza gdy w poprzednich wiekach nie ma interwencji psycho-geragogicznej.

To nie brak pracy, ale brak jakiejkolwiek aktywności, to jest - a nie praca - jedna z podstawowych ludzkich potrzeb. Osoba w podeszłym wieku, która pozostaje aktywna i pracowita, może znaleźć nowe bodźce i role, które są nie do przyjęcia nawet w wieku poprodukcyjnym, rozszerzając jego tożsamość, pozwalając w przyszłości na starość, by przyjąć jego prawdziwe znaczenie doświadczenia człowiek, aby ukończyć proces dojrzewania. H. Erikson utrzymuje, że po poświęceniu się ludziom i rzeczom, projektom, zebraniu sukcesów i porażek, ożywa moment „medytacji”. Ponieważ ta faza nie powoduje mrocznego rozkładu, „cnota mądrości” pozwala odzyskać w podeszłym wieku pewną witalność i wesołość, aby doświadczyć pozytywnych aspektów wieku, w którym człowiek powinien być cały, kompletny i wolny. STARZENIE SIĘ ZAWIERA CAŁKOWITĄ RENOWACJĘ JEGO WŁASNEGO (jak również widocznych zmian fizycznych).

Obraz jaźni

Palmonari e Coll. odnoszą się do obrazu, jaki osoba starsza ma o sobie, z ważnymi zadaniami z poprzednich epok i oczekiwaniami na przyszłość osoby. Francoise Dolto definiuje obraz siebie jako „nieświadomą pamięć wszystkich doświadczeń relacyjnych” (napięcie między obrazem siebie a schematem ciała). WAŻNE W PROCESIE STARZENIA:

• doświadczenia osoby starszej z własnym ciałem i jego modyfikacjami;

• związki społeczne i emocjonalne, podstawowe elementy w postrzeganiu siebie. Istnieje jednak ryzyko zwrócenia uwagi tylko na chore części ciała, a nie na zdrowe. Osoba w wieku starczym jest w rzeczywistości pod wpływem „tego, jak się czuje i widzi” i jak jego wizerunek jest odkładany przez Innego. W rzeczywistości osoby starsze znajdują się w chwili niestabilności, zmian i możliwe jest, że mogą pojawić się konflikty, które sprzyjają depresji, niepewności i agresji; albo osoba zamyka się w osobistej, egocentrycznej przestrzeni, w „swoim cierpiącym ciele”. Konieczne jest pomaganie osobie poprzez interwencje, które uprzywilejowują doświadczenie ciała, wyrażanie siebie, aby pozwolić osobom starszym ponownie odkryć i ponownie ocenić własny obraz siebie; dać przestrzeń swojemu światowi wewnętrznemu, bogatemu w doświadczenie i kreatywność. „Kreatywność człowieka (...). Wydaje się, że jest czymś więcej niż podstawową cechą ludzkiej natury, obecną we wszystkim, to znaczy potencjalną daną wszystkim istotom ludzkim przy narodzinach. Ale większość mężczyzn traci to, gdy wchodzą w kulturę ”. ( Maslow 1954 ). Osoby starsze nie mogą wrócić biologicznie, ale mogą prześledzić swoje życie, swoje doświadczenia twórczo, intelektualnie i duchowo. Osobie proszącej o pomoc można przynieść ten dyskurs, nie w ciągu jednego dnia, ale z upływem czasu, tym samym wywracając jego perspektywę: stary człowiek, który mówi o swoich bólach, o swojej chorobie swojego dyskomfortu, nie jest chory, ale cierpi cierpi, ponieważ usunął swój najbardziej autentyczny wymiar: swoją kreatywność (możliwość radzenia sobie z codziennymi problemami w skuteczny i efektywny sposób). Kreatywność jest „wszędzie tam, gdzie jest człowiek, który wyobraża sobie, łączy, modyfikuje i zdaje sobie sprawę z czegoś nowego, nawet jeśli to coś nowego może wydawać się drobną plamką w porównaniu z tworzeniem genów” (Vygotsky). same nie są w stanie wyjaśnić złożoności starzenia się. Czas wolny osób starszych to czas wolny od pracy ... z prac ... Na szczęście wciąż rozwijają się inicjatywy miejskie, a przede wszystkim stowarzyszenia osób starszych, które muszą być przyjmowane z zadowoleniem przez ludność w każdym wieku. Zdrowa równowaga między czasem poświęconym na pracę a czasem poświęconym sobie daje człowiekowi mądrzejsze, bogatsze kulturowo życie ... u osób starszych czynności te pozwalają mu ukończyć życie, dać „nowy globalny czas” (Kaplan); łączą osobę i ich doświadczenie ze światem.

Do tego wszystkiego możemy dodać bardzo częste patologie w podeszłym wieku i stan zdrowia może być poważnie zagrożony. Jeśli po chorobie fizycznej ustali się trwała niepełnosprawność, głównym problemem dla osób starszych jest nauka życia z tym zaburzeniem (pamiętając, że ta osoba również boryka się z innymi problemami ... jak powiedziałem powyżej!). Jednak osoby starsze stanowią 80% wszystkich osób z deficytami funkcjonalnymi i samowystarczalnymi. Nie tyle pojedyncza patologia prowadzi osoby starsze do braku samowystarczalności, a więc do zwiększonej prośby o pomoc, ale to niepełnosprawność wynika głównie ze współwystępowania i wpływu czynników społeczno-ekonomicznych, takich jak ubóstwo, izolacja, zmiana roli społecznej po przejściu na emeryturę.

DMT i trzeci wiek to instrument zapobiegania i socjalizacji. Damy konotacje Danzamovimentoterapia.

DMT jako : AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA: Powoduje efekty fizjologiczne (krążenie krwi, uwaga na stawy), ciało jest stymulowane przez ruch, aby podnieść i odtworzyć gesty, formy rytmiczne, skoordynowane ruchy, które przywracają równowagę i dobre samopoczucie w organizmie.

DMT jako : ZAPOBIEGANIE i SOCJALIZACJA Zapobieganie: zarówno fizyczne, jak i psychiczne, poprzez ruch, koordynację, wykorzystanie pamięci, przeróbki słowne. Socjalizacja: czas na znalezienie siebie, bycie razem

Terapia Ruchu Tańca to:

• Uwaga na ciało: świadomość części, schemat ciała, odczucia cenestetyczne, postawa, chodzenie.

• Opieka nad ciałem cierpiącym: przejęcie kontroli nad ciałem, które cierpi, ponieważ staje się stare i przekształca się w pielęgnację ciała i przyjemność z dbania o swoje ciało, dobre samopoczucie, jak w swoim ciele, nawet jeśli się zmieniło

• Słuchanie własnych rytmów i słuchanie własnego ciała: „inteligentne ciało”, które doświadcza, czuje oddech, bicie serca, ruch

• Wyrażanie własnej kreatywności: ekspresja siebie, wrażeń, emocji, poprzez ruch i słowa

• Bycie razem, rozmowa i tworzenie więzi

Cele ogólne

• Postrzeganie własnego ciała
• Postrzeganie ciała w przestrzeni
• Ruch poszczególnych części i ruch globalny
• Ruch i dobre samopoczucie
• Ruch i muzyka: koordynacja, uwaga, ekspresja
• Od pracy z lustrem po osobistą kreatywność
• Zadowolenie z propozycji
• Nowa wizja „robienia ruchu: robienia czegoś dla siebie, słuchania siebie
• Zainteresowanie różnymi propozycjami
• Nowa wizja ciała: cierpiące ciało ginie, pozostawiając miejsce na doznania, emocje, doświadczenia, ciała, które się zmienia, ale to wyraża się, tworzy, żyje tą szczególną przestrzenią i czasem, nawet w życiu codziennym.
• Pogłębienie niektórych tematów: wyrażanie siebie poprzez ruch, muzykę i choreografię, różni się także od tańca towarzyskiego n

conlcusioni

Dmt okazało się być:

• Aktywność fizyczna przydatna w zapobieganiu drobnym chorobom
• Aktywność towarzyska i twórcza
• Globalna aktywność dobrobytu.

Praca z seniorami jest bogata w kreatywne doświadczenia: historię ich życia poprzez słowa i ruch. Historia zmienionego ciała, bardziej pomarszczona, mniej silna, ale bogata w doświadczenia. DMT prowadzi jednostkę do ponownego odkrycia i wyrażenia własnej historii ciała, a następnie do wyrażenia siebie. Indywidualność jest opowiadana za pomocą słów, a następnie odkrywa, że ​​ciało już wyraziło świat, który leży w nas poprzez ruch tańca.

Krótka bibliografia na temat trzeciego wieku : Chciałem zaoferować ci krótką listę tekstów, które mówią o problemie, ignorując tutaj długą listę tekstów i artykułów dotyczących tańca, muzykoterapii ... i innych dyscyplin ... nie dla małego znaczenia, ale dla syntezy. Pozostawiam wam badania i bodziec do nowych i innych odczytów ...

Francesco Cavazzuti; Gerontologia i geriatria; Dom wydawniczy Ambrosian Wiedza i zdrowie;

Trzeci wiek i zdrowie - Bayer - Alberto Baroni;

Rehabilitacja geriatryczna, red. NIS Artykuły autorstwa profesora Giovanniego Cristianiniego; Uniwersytet w Padwie (ze strony internetowej: „Tereta.com” i „Geragogia.net” Poruszaj się, aby stać się lepszym - silnik, C. Minasso- A. Małe- B. Guarino, wydania śródziemnomorskie

Metodologia rehabilitacji psychospołecznej, której kuratorem jest Gabriella Ba, seria Psychologia w reżyserii M. Cesa-Bianchi

Nieświadomy obraz ciała, Francoise Dolto, Edizioni Red

Fragmenty życia w Dance Therapy, Maria Fux, Pixel

Terapia ruchu tanecznego, Paola De Vera z Aragonii, z Riza Sciences

Terapia tańcem i psychologia głębi, Joan Chodorow, Red