Drzewo granatu było znane Rzymianom jako punickie granatum: pierwszy termin wynikał z faktu, że w czasie wojen punickich owoce zaczęły być przywożone, podczas gdy drugie odnosi się do jasnoczerwonego koloru kwiatów.
Jego właściwości lecznicze są znane od czasów starożytnych: granat jest kopalnią witamin A, B, C i garbników o właściwościach ściągających, tonizujących i odświeżających. Dzięki dużej zawartości flawonoidów wiąże się z spowolnieniem procesu utleniania, który jest źródłem artiosklerozy. Utrzymuje kontrolę poziomu cholesterolu i jest korzystny dla układu sercowo-naczyniowego.
Wlew zmielonych ziaren pomaga oczyścić jelito. Kora pomaga w przypadku pasożytów jelitowych i oczyszczacza jelit; kwiaty mają właściwości ściągające; nasiona są używane w syropach.
Granat jest symbolem wiecznego powrotu i do tego łączymy się dzięki mitowi Persefony. Chrześcijaństwo widziało w granacie symbol doskonałego życia. Granat symbolizował kościół, który jednoczy w sobie, w pojedynczej wierze, różne narody wyobrażone jako ziarna, które mogą również wywoływać bogactwo męczenników i tajemnice Kościoła. Otwarty granat, z pełnią swoich nasion, jest atrybutem miłosiernej miłości Chrystusa, który daje siebie.
