Produkty ula są wynikiem pracy pszczół i składają się z miodu, propolisu, pyłku, mleczka pszczelego i wosku . Jednak znaczenie przypisywane tym owadom nie zależy tylko od produkcji substancji tak cennych dla dobrego samopoczucia człowieka, ponieważ ich obecność oznacza przeżycie większości ekosystemu .
W tym względzie wydaje się, że Einstein powiedział: „ Kiedy pszczoła zniknie, człowiek będzie miał nie więcej niż cztery lata życia ”, w odniesieniu do pracy zapylania przeprowadzanej przez pszczoły, mającej podstawowe znaczenie dla ochrony wielu gatunków roślin, z których oba są to spontaniczne.
W rzeczywistości pszczelarstwo może mieć duże znaczenie również dla celów kontroli środowiska, ponieważ pszczoła jest zwierzęciem bardzo wrażliwym na jakość środowiska, w którym żyje. W rzeczywistości ciało pokryte włosami jest szczególnie odpowiednie do zatrzymywania materiałów i substancji, które oferują informacje o glebie, roślinności, powietrzu i wodzie, z którymi się styka, iz tego powodu jest uważany za rodzaj „ próbnika biologicznego ” do monitorowania zanieczyszczeń.
Pszczelarz jest więc pierwszym, który zauważa problemy swoich kolonii i często interweniuje, aby zaalarmować władze lub opinię publiczną o obecności niebezpiecznych substancji w środowisku .
miód
Miód jest jedną z substancji, dla których szczególne ustawodawstwo zostało uznane za niezbędne i jest regulowane ustawą nr 753 z dnia 12 października 1982 r., Która reguluje jego produkcję, pakowanie i etykietowanie . W szczególności definiuje się go jako „ produkt spożywczy wytwarzany przez pszczoły domowe z nektaru kwiatów lub z wydzielin pochodzących z żywych części roślin lub na tym samym, które psują, przekształcają, łączą z własnymi specyficznymi substancjami, przechowują lub dojrzewają w plastry miodu ula. Ten produkt może być płynny, gęsty lub skrystalizowany . ”
Jak widzieliśmy, głównym składnikiem do produkcji miodu jest nektar, substancja słodka, którą rośliny wytwarzają dokładnie w celu przyciągnięcia owadów zapylających, które stają się w ten sposób nieświadomymi wektorami pyłków, pierwiastkami nawozowymi, które są w tym sposób transportowany do innych kwiatów. Różne rośliny dają różne nektary, a tym samym różnorodność produktu.
Innym materiałem wyjściowym do tworzenia miodu jest spadzi, wytwarzana po interwencji pasożytniczych owadów (mszyc i koszenili), które zasysają sok roślin. Te, zwane producentami spadzi, są wyposażone w ostry ssący szyjkę, która pozwala im na przebicie tkanek rośliny żywicielskiej, absorbując limfę, która przepływa wewnątrz tkanek cribrose. Kropelki, wydalane przez te owady, spadają na leżące poniżej liście, gdzie zbierają je pszczoły.
Tylko pszczoły (i kilka innych podobnych do nich owadów) wytwarzają miód, ponieważ tylko one, wśród zwierząt żywiących się nektarem i pyłkiem, muszą gromadzić pokarm . Rozwiązują problem, zamieniając świeże letnie jedzenie w żywność o długiej żywotności . Jako pokarm miód może być postrzegany jako źródło prostych cukrów i dlatego jest wysoce energetycznym i słodzącym pokarmem . W tej kategorii jest jedynym, który nie potrzebuje żadnej transformacji, aby pochodzić z natury na naszym stole.
Ze względu na zdolność do zachowania się, miód jest używany jako naturalny antybiotyk . To działanie obronne jest spowodowane wysokim stężeniem cukru, kwaśnym pH i obecnością oksydazy glukozowej, enzymu, który katalizuje utlenianie glukozy przez tlen cząsteczkowy, z utworzeniem nadtlenku wodoru i kwasu glukonowego . Aby uzyskać maksymalny efekt antybiotykowy, surowy nietraktowany miód jest idealny, ponieważ wysokie temperatury, którym jest poddawany podczas pasteryzacji, neutralizują te substancje enzymatyczne.
zasklep
Propolis jest substancją produkowaną przez pszczoły, począwszy od żywic, które zbierają się z pąków i kory roślin (topole, jodły, wiązy, brzozy itp.), A następnie mieszają się z enzymami ich śliny, wosku i pyłku . Wydaje się, że etymologicznie „propolis” wywodzi się od greckich słów „ pro ”, „ obrona ” i „ polis ”, „ miasto ”, aby oznaczać jego użycie przez pszczoły, które używają go do obrony ula przed zagrożeniami, które mogą mu zagrozić: choroby i drapieżniki .
pracowite owady wykorzystują tę substancję w swoich ulach jako materiał budowlany do pokrycia wewnętrznych ścian komórek, gdzie składają jaja i larwy rasy; i oba jako środek antyseptyczny . W tym przypadku stosuje się do „ sterylizacji ” ula, w szczególności wejścia komórek przeznaczonych do odbioru jaj; lub aby uniknąć rozkładu jakichkolwiek „intruzów” zwierząt, które zdołały przeniknąć do ula, zbyt ciężkich, by je wyciągnąć i które są dosłownie „ zmumifikowane ” przez pszczoły.
Zdefiniowany naturalny antybiotyk, propolis, prowadzi aktywność bakteriostatyczną, tzn. Zapobiega namnażaniu się zarazków, bakterii i wirusów; ma działanie bakteriobójcze, co oznacza, że jest w stanie zabić te mikroorganizmy, wzmacniając procesy odpornościowe.
Jak stosować propolis do objawów grypy
pyłek
Pyłek uzyskuje się za pomocą specjalnych siatek umieszczonych w pobliżu uli: w czasie narodzin larw żerowanie pszczół zbiera więcej niż jest to potrzebne ulowi, tak więc pszczelarze wynaleźli ekrany, które drapią tę substancję z ich małego ciała ula. Występuje w postaci miękkich i ciągliwych granulek, o kwiecistym, słodkim zapachu i smaku, podobnych do surowego miodu.
Charakterystyczny „kwiecisty” smak miodu wynika z niewielkich ilości obecnych pyłków. Ten produkt ula jest jednym ze składników diety pszczół, składającej się z męskich komórek rozrodczych roślin (spermatofitów), która ma postać drobnego żółtego lub jasnobrązowego proszku. Pszczoły robotnicze, podróżujące od kwiatu do kwiatu, zbierają pyłek w specjalnych „ koszach ” umieszczonych na łapach i mimowolnie przenoszą je do innych roślin tego samego gatunku, umożliwiając w ten sposób rozmnażanie tych roślin.
Pyłek jest stosowany w medycynie jako środek tonizujący, ponieważ jest kompletnym pokarmem . Bogaty w białko (6-30%); aminokwasy (15-22%); lipidy (1-10%); nienasycone kwasy tłuszczowe i sterole ; węglowodany (do 50% w stanie suchym); cukry proste (4-10%); woda (12-20%); witaminy (vit.C, A, ac.pantotenico, ac.folico, complex B); enzymy; hormony; czynniki antybiotykowe; sole mineralne (żelazo, wapń, magnez potas i cynk) i flawonoid i.
W jądrze komórki pyłek utrzymuje tajemnicę życia: cząsteczki DNA i RNA, które ustanawiają istotną funkcję wszystkich komórek. Dzięki tym substancjom wzmacnia i odżywia cały organizm, zwalcza stany zmęczenia psychofizycznego i jest doskonałym adaptogenem i przeciwutleniaczem .
Mleczko pszczele
Uważana za najcenniejszy i najbogatszy produkt ula, mleczko pszczele pojawia się jako biała substancja, mleczna i lepka, wytwarzana przez gruczoły ślinowe pszczół pielęgniarki; i jest nazywana „ prawdziwą ” lub „ mleczkiem królewskim ”, ponieważ jest podstawowym pożywieniem diety zarezerwowanej dla pszczół królowej i młodych larw w ciągu pierwszych trzech dni życia.
Dzięki temu szlachetnemu pożywieniu prawdziwa larwa natychmiast osiąga niezwykły wzrost i będzie żyła do 3-4 lat, w przeciwieństwie do dronów, których życie trwa trzy miesiące, oraz od robotników, którzy nie przekraczają 45 dni.
Kiedy pszczoły mają wychować nową królową, budują specjalne (prawdziwe) komórki, na dnie których gromadzą żywność przeznaczoną do karmienia larw, które znajdują się w samych komórkach. Pszczelarz, biorąc te komórki i poświęcając przyszłe królowe, ma szansę wydobyć ten wspaniały kompleks witamin .
Z aromatycznym smakiem i gorzkim smakiem (pH 3, 5-4, 5), zbiera się go zdrapując niemetalowymi narzędziami lub odsysając szklaną rurką, a następnie filtruje w celu usunięcia zanieczyszczeń. Jego aktywność biologiczna wynika z bogactwa zasad odżywczych i ich skutecznego działania synergicznego .
Bez przeciwwskazań stosuje się go do wzmocnienia organizmu w określonych okresach, takich jak zmiany sezonowe, przed badaniem, w momentach zmęczenia, zmęczenia, trudności z koncentracją lub rekonwalescencji.
Od czasów starożytnych mleczko pszczele jest stosowane przez kobiety w ciąży lub karmiące, przez dzieci i osoby starsze, ze względu na jego korzystne właściwości.
Wosk pszczeli
W przeciwieństwie do innych rodzajów błonkówek, które budują gniazda z materiałami zebranymi w naturze (na przykład substancje celulozowe lub błoto), same pszczoły wytwarzają wosk, z którego budują wewnętrzne struktury ula, plastry miodu Wosk pochodzi z gruczołów obwodowych znajdujących się w brzuchu robotnic.
Po wydzieleniu pojawia się w postaci drobnych, bezbarwnych płatków . Pracownicy budowlani kształtują materiał za pomocą szczęk, aby uzyskać pożądany kształt. Wosk ma idealne właściwości do zastosowania „budowlanego”, które musi mieć: jest stały, ale staje się plastyczny i formowalny w temperaturze około 35 ° C (a następnie całkowicie topi się w temperaturze 62–65 ° C).
Przez tysiące lat wosk pszczeli był jedynym dostępnym materiałem tego rodzaju, dlatego został wykorzystany na setki różnych sposobów. Nowoczesna technika, oferująca substancje o podobnych właściwościach i podobnych możliwościach użycia, znacznie ograniczyła stosowanie wosku pszczelego, ograniczając go do jedynych przypadków, w których jest naprawdę niezastąpiona.
Nawet dzisiaj, w kulturach, które przyjmują tradycyjne lub pół-racjonalne systemy pszczelarskie, ekstrakcja miodu poprzez prasowanie lub topienie grzebieni daje dużą ilość wosku jako produktu ubocznego. W niektórych sytuacjach jest to używane na miejscu do tradycyjnych zastosowań; w innych jest ukierunkowany na eksport do krajów uprzemysłowionych.
Ten produkt ula jest używany, oprócz produkcji cennych świec naturalnych, w sektorach kosmetycznym, farmaceutycznym i polerowniczym do mebli, podłóg i skór . Szczególnie w dziedzinie dermatologii jego zastosowanie jest szeroko rozpowszechnione. Wystarczy pomyśleć o „ wosku Galeno ”, starożytnej formule maści ochronnej do skóry opartej na wosku pszczelim i wodzie różanej, wciąż opisywanej dzisiaj w międzynarodowych farmakopeach. Powszechne zastosowanie w wyżej wymienionych sektorach musi być związane ze zdolnością wosku pszczelego do tworzenia ochronnej, ale nie okluzyjnej folii na powierzchni skóry, oprócz jej wysokiej trwałości .
