Są to dwie najbardziej powtarzające się koncepcje w tekstach hinduistycznych, w żargonie praktykujących jogę iw książkach o trendach nowych czasów. Jednak są one często związane ze znaczeniami dostosowanymi do zachodnich filozofii lub tradycji, które są mniej głębokie niż te pochodzenia, aby umożliwić łatwiejsze wchłanianie.

Ale czym tak naprawdę jest karma i dharma, dwa filary wschodnich religii, nie tylko hinduizm, tak bardzo, że nawet buddyzm, dżinizm i sichizm są nazywane religiami dharmicznymi.

Czym jest karma

Te dwie koncepcje są ze sobą ściśle powiązane i mają liczne znaczenia i poziomy interpretacji, więc zamiast zastanawiać się, która jest dokładna interpretacja i które są niepoprawne, powinniśmy spróbować, pośród wszystkich poprawnych, przyswoić sobie głębsza interpretacja .

Karma jest często przedstawiana nam jako wschodnia wersja prawa odwetu, oparta na etyczno-moralnej koncepcji dobra i zła, która goni po cyklu reinkarnacji. Karma oznacza dosłownie „działanie”, bez znaczeń negatywnych i represyjnych .

Często mówiono nam, że złe czyny powodują złe konsekwencje, a dobre generują dobre sytuacje, ale ta para złych przeciwieństw opiera się na osądzie, który ma niewiele wspólnego z duchem i ludzką moralnością.

W starożytnych tekstach chodzi raczej o to, że działanie jest generowane przez stan świadomości, który pozostawia w nim odcisk, im wyższy jest stan świadomości, tym jaśniejsze są jego konsekwencje .

Niewielki, metaforyczny przykład praktyczny : jeśli wrzucisz w myślach przedmiot na ramieniu, odwrócisz się do niego, znajdziesz go w nieformalnym miejscu i może ci przeszkodzić, ale jeśli świadomie odłożysz go na swoje miejsce, wiesz, gdzie go znajdziesz, jeśli go potrzebujesz i domu zachowa twoje zamówienie.

Nie jest to zatem kwestia dobrych czy złych uczynków z zewnętrznego punktu widzenia, ale to, jak wiele świadomości lub ignorancji jest zaangażowanych w działanie : jedzenie nieświadomie, często powoduje chorobę, ale nie są to kary, są to naturalne konsekwencje.

Czym jest Dharma

Im bardziej wzrasta nasza wiedza, tym bardziej jesteśmy świadomi konsekwencji związanych z naszymi działaniami i tym bardziej możemy ułatwić warunki naszej przyszłości. Odnosi się to również do życia w życiu, w rzeczywistości istnieje cały szereg działań, być może niezbyt racjonalnych dla zwykłego umysłu, które przynoszą owoce w kolejnych żywotach.

I tu właśnie pojawia się dharma. Dharma jest często tłumaczona jako „prawo”, ale odnosi się zasadniczo do wewnętrznego prawa każdej istoty, odłączonego od wszelkich implikacji moralnych .

Weźmy na przykład wielką bitwę o Mahabharatę: dharma Arjuny, jednego z bohaterów, ma być wojownikiem, a wszystkie jego próby uniknięcia bitwy, masakry, wolą przyjmowanie kompromisów opartych na dobrej woli, braku przemocy i altruizmie są mechaniczne z niższej natury, z umysłu dalekiego od umysłu i chwiejnego serca.

Jego dharma, jego kosmiczna rola, wymaga od niego trzymania łuku i strzał i umieszczania na ich miejscu starożytnych sił, aby rozpocząć nową erę kosmiczną. Wyczuwając duszę, nie zobaczysz już wrogów, którzy będą eksterminować, ale stare siły, które mają pozostawić drogę nowym siłom.

Ten wysoki stan świadomości usuwa wszelkie możliwe konsekwencje karmiczne z bardzo intensywnego działania, takiego jak zabijanie, podczas gdy ratowanie życia w oparciu o wąską mentalną i emocjonalną percepcję, niższe stany świadomości i uwięzione w dualizmach, miałoby karmiczne konsekwencje na poziomie zarówno indywidualny, jak i kosmiczny.

Związek między karmą a dharmą

Podsumowując, możemy powiedzieć, że poznanie własnej dharmy, czyli prawdziwej Jaźni i działanie zgodnie z jej prawem, nawet jeśli nie zgadzamy się z normami moralnymi wieku i miejsca pochodzenia, które w rzeczywistości zawsze różnią się w przestrzeni i Czas jest równoznaczny z działaniem z najwyższego punktu naszego sumienia, tego, który jest w stanie dostrzec konsekwencje czyichś działań, nawet w odległości życia, i wszystkie ich implikacje dla kosmosu .

Z pewnością zachowanie etyczne i moralne ma znaczenie w porównaniu z barbarzyńskim i prymitywnym człowiekiem, który jest niewolnikiem pierwotnych instynktów, które żyją w chwili swojego ego. Jednak żyjąc w momencie Jaźni, odkryjemy, że teraźniejszość obejmuje także przeszłość i przyszłość, bez kar i piekieł, czy to tymczasowych, czy wiecznych. Nie ma piekła dla Jaźni, a przyłączenie się do niego jest równoznaczne z odpornością na jakiekolwiek ignoranckie konsekwencje.

Każda jednostka ma inną dharmę, a każdy wiek wymaga różnych zachowań, nie ma uniwersalnych dobrych działań, niezależnie od pory roku, żadnego z góry określonego polecenia, nawet najbardziej etycznego i moralnego.