Cierpliwy, pojemny, kochający, żywy . Kiedy spotykasz Elisabetta Corbieri, dostajesz te uczucia. Ale przede wszystkim możesz czuć piękno posiadania przed kimś, kto nie wierzy, że posiada berła lub trzyma kryształowe kule.
Ten wywiad odbył się na trawniku, w obecności słońca i niektórych drzew, które dały nam głębszy oddech. Od oddychania, które rozpoczęliśmy, odkąd Elisabetta, wraz ze swoją działalnością psychologa i psychoterapeutki, prowadzi od 2001 r. Holotropowe seminaria oddechowe.
Po ukończeniu psychologii uzyskał specjalizację z psychologii klinicznej w Instytucie Psychologii Klinicznej na Wydziale Lekarskim i Chirurgii Uniwersytetu w Sienie. Przez kilka lat pracował w Centrum Higieny Psychicznej w Rzymie oraz w Instytucie Psychologii Klinicznej w Sienie, w różnych wyższych instytutach w Rzymie z projektami edukacji zdrowotnej i zapobieganiu cierpieniom psychicznym również w sieci.
Od 1994 roku pracuje prywatnie jako psychoterapeuta treningowy Jungian . W 1999 r. Zdał sobie sprawę z istnienia techniki Holotropic i zetknął się z GTT ( Grof Transpersonal Training ) w Stanach Zjednoczonych, gdzie uzyskał szkolenie i certyfikację w zakresie terapii holotropowej.
Doświadczenie tej terapii to jedno, czytaj inne, bez wyjątku dla tego artykułu. Przynajmniej należy wyjaśnić, że technikę ujawnił Stanislav Grof, wyszkolony przez Freudę psychiatra, który rozwinął technikę, zaczynając od badań nad odkryciem psychedelicznym znanym jako LSD .
Jeśli przyjmiemy słowa Grofa: „ Odkryłem, że w Ameryce - kontynuuje Grof - Freud i mistyk nie dawali problemów, ale że dla LSD poszli do więzienia, jak Timothy Leary ”. Praski psychiatra opracował więc serię technik zwanych „holotropowymi” (co oznacza „w kierunku całości”) i opartych na oddychaniu, zdolnych do wywoływania „nietypowych stanów świadomości” (cytat z artykułu pojawił się w Corriere della sera, 15.4.00, Cesare Medail).
Aby wziąć udział w seminarium, wypełnij formularz zawierający podstawowe informacje na temat swojego zdrowia, krótkie spotkanie lub wywiad z Elizabeth. Doświadczenie trwa dwa dni, w jednym z was oddychacie, aw drugim pomagacie innemu członkowi grupy. Podczas dwóch dni pracy sumienie zmienia się poprzez łączne stosowanie przyspieszonego oddychania, sugestywnej muzyki i pracy na ciele, aby uwolnić zablokowaną energię.
Praca umożliwia dostęp do nowych poziomów zrozumienia siebie i rzeczywistości, czerpiąc z własnego potencjału twórczego, ewolucyjnego i duchowego.
Zdecydowałem się przeprowadzić wywiad z Elisabetta, ponieważ mogę powiedzieć z jej własnego doświadczenia, że podczas swoich seminariów staje się opieką, siłą, wdziękiem, słuchaniem. Tańcz z ogromną obecnością i porusza się z aktywnymi zmysłami wśród uczestników, zachowując czujną obserwację, podzieloną uwagę. To jest bezpieczne. Coś predysponuje się do rytuału. W pomieszczeniu powstają warunki do głębszego wejścia.
Utrzymywanie holotropowych seminariów oddechowych wymaga niezwykłej obecności, wydawało mi się. Czy zawsze miałeś tę zdolność? Czy strach kiedykolwiek przejął?
Kiedy zacząłem, byłem z pewnością bardziej niepewny, byłem o wiele bardziej uważny nawet wobec ludzi, którzy wchodzili do grup. Teraz zarządzanie jest bardziej bezpośrednie, udaje mi się dobrze poruszać między różnymi doznaniami, na przykład bólem lub uduszeniem, które żyje, kto uczestniczy.
Osoba uczestniczy w seminarium holotropicznym, a następnie powraca do nieustannego rytmu „kryzysu”, do pozornych zachęt, do ludzi, do technologii. Jak pogodzić to szaleństwo z rytuałem nieodłącznym dla holotropicznego doświadczenia? Jak strzec głębokiej zmiany, którą wywołuje ta technika?
Wydaje mi się, że rzeczy zmieniają się trochę powoli .
Być może silna presja wywołana szaleńczym tempem idzie w parze z potrzebą z drugiej strony wewnętrznych badań dotyczących dostępności ludzi do szukania czegoś, co im pomaga.
Z pewnością coś się zmienia; również z teoretycznego punktu widzenia w odniesieniu do oddychania holotropowego. Chodzi mi o to, że istnieje więcej otwartości na fakt, że działamy poprzez niestandardowe stany sumienia.
Porozmawiajmy o holotropowych objawach odstawienia. Uczestniczę w seminarium holotropicznym, bardziej w świecie wewnętrznym, rozwijam zależność i zapisuję się na wszystkie seminaria zaplanowane w kalendarzu. Czy te przypadki ci się przytrafiły?
Ludzie przychodzili „naprawieni”. Ale w pewnym momencie przestają przychodzić. Niektóre z nich są stałe w czasie, ale wiedzą, którą dawkę dać, a to jest inny, świadomy dyskurs. Inni zapisują się na wszystkie seminaria, ale na dłuższą metę nie przychodzą.
W holotropikach mam tendencję do pozostawiania ludzi wolnych, także dlatego, że wielu nie podąża za nimi w terapii i nie ma porównania w tym sensie.
O częstotliwości sesji decydują ci, którzy doświadczają, a częstotliwość wiąże się ze znaczeniem pracy osobistej.
Jak myślisz, kto może rozwiązać wszystkie niedogodności związane z jakimś seminarium holotropicznym, na co odpowiadasz?
Nie wierzę w krótkie drogi. Ok, w sporadycznych przypadkach mogą się zdarzyć „cuda”, powiedzmy to, ale tutaj nie wierzę w ulice, na których nie ma pracy i jakiegoś głębokiego procesu.
Przede wszystkim nie wierzę w ulice, na których zakłada się, że ktoś lub coś wykonuje pracę za ciebie, a domniemane wyzdrowienie oznaczałoby umieszczenie życia w rękach innej osoby.
W ubiegłym roku, po moim pierwszym doświadczeniu holotropicznym, zdarzyło mi się rozmawiać o tym z neuropsychiatrą, który nie miał bezpośredniego doświadczenia z tym, tylko niektóre pojęcia tu i tam. Wspomniał o ryzyku możliwej zależności od zmienionych stanów świadomości. Mówiąc prościej: Staję się tygrysem podczas holotropicznego oddychania, a potem jestem uwięziony w tym doświadczeniu i tracę jasność, identyfikując się zbytnio z tym żywym odczuciem. Co z tym?
Widziałem tak wiele zwierząt przyjmujących formy zwierzęce i nie tylko, nawet wśród tych, których obserwuję w terapii, i nie sądzę, by cokolwiek z tego się wydarzyło. Mogło się zdarzyć, że osoba, która „zmięła się” podczas oddychania, fizycznie skręciła się i poczuła skurcz mięśni w kolejnych dniach, ale jest to normalna reakcja fizjologiczna.
Oczywiście odczytanie tego, co się dzieje, zależy od stopnia świadomości . Może się zdarzyć, że „staniesz się” tygrysem podczas oddychania - w wielu przypadkach, w holotropowych warunkach zwierzęcych są ponownie przeżywane - i doświadczasz mocy tego zwierzęcia, które staje się świadome, jak ta siła żyje w tobie. Skontaktuj się z tą energią, którą możesz znaleźć w swoim wewnętrznym wymiarze.
Często zastanawiałem się, dlaczego tak wielu ludzi trafia do królestwa zwierząt, jak również prawdą jest, że tak wiele raportów sprawiło, że pomyślałem o ewolucji człowieka. Bez wyłączenia również ewolucji planetarnej, biorąc pod uwagę doniesienia o wielkich wybuchach, wizjach gwiezdnych, zawieszeniach planetarnych, które odnoszą się do epok historycznych, do przejścia ewolucyjnego.
Czy specjalizujesz się w Terapii Sand Play, co to jest?
Pracuję od 3 do 4 lat, stosunkowo mało. Jest to terapia, która wykorzystuje piasek jako pojazd, element, który ma znaczną moc leczniczą i rozwija różne możliwości twórcze. Wewnątrz niebieskiego pudełka umieszcza się piasek, który następnie jest mokry w różnych fazach.
Obiekty są udostępniane pacjentowi i podawane są małe wskazania, ale osoba działa w całkowitej wolności słowa, pod warunkiem, że piasek nie może zostać wyrzucony z pojemnika. Piasek ma związek z matką i przez lata terapeuta uczy się dobrze czytać wiadomości, które opuszcza ta osoba.
Jeśli chcesz, piasek jest jak test Rorschacha ; tym, którzy mają doświadczenie i wiedzę, pozwala nam przeczytać to, co znajduje się w podświadomości lub przynajmniej dominować, aby położyć podstawy diagnozy. Jeszcze kilka lat temu była to szeroko stosowana terapia w szpitalu Bambin Gesù, z imponującymi wynikami.
Wraz z seminariami kontynuujesz pracę jako psycholog. Czy język „mleko wygasł” lub czy nadal jest ważnym narzędziem pomocy po stronie człowieka? Czy cierpienie psychiczne może naprawdę liczyć na pomoc werbalną?
Słowa są warunkiem wstępnym, aby ludzie mieli dostęp do poziomu wiedzy . Kilka osób przychodzi do mnie i nie ma wiedzy o moim zawodzie, nie wiedzą, co naprawdę robi psycholog. Nie dbam o to, żeby zostawić ich w ciemności, dużo tłumaczę, sięgam po użyteczne narzędzia.
Dużo pracowałem w Internecie, w szczególności na Psiconline.it, pierwszym portalu stworzonym w celu zapewnienia bezpłatnej pomocy użytkownikom. Zostałem skonfrontowany z różnego rodzaju pytaniami - anonimowość pozwala nam wyrazić jeszcze bardziej szczególne i intymne uczucia - a nawet w tych przypadkach próbowałem zwrócić minimum narzędzi, które mogłyby kierować użytkownikami.
Jak oddychanie holotropowe porównuje się do medytacji?
Nie sądzę, żebyśmy mogli zrobić jedną mowę. W zasadzie myślę, że mogę powiedzieć, że ostatnia praca holotropików i głębi, które są dostępne dzięki medytacji, może prowadzić do tej niezwykłej, bardzo potężnej ciszy.
Wierzę w pracę z holotropikami, idziemy bardziej „łowić” w materiale psychicznym . O wynikach tych dwóch technik mam doświadczenie z różnymi ludźmi, których śledzę w terapii, którzy odkryli, że praktykują medytację, używając jej jako „korka”, czegoś, co zawiera, kładzie, kompresuje.
Ostatnie pytanie. Czy psycholog jest bardziej cierpliwy czy pojemny?
Powiedziałbym przestronny . Mocno wierzę w możliwość, że psycholog lub psycholog zrobią się pojemni. I w miłości wierzę w miłość.
