Wielokrotnie mówiono i bardziej autorytatywne źródła, że prawdziwa skuteczność sztuk walki wywodzi się z precyzyjnej wewnętrznej równowagi między ciałem i umysłem .

Wiele klasycznych sztuk walki obejmuje ćwiczenia kontroli umysłu, medytacji, odkrywania wewnętrznych energii, przejścia z jednego stanu świadomości do drugiego, a na koniec konkretne ćwiczenia, aby w jakiś sposób znaleźć stabilność w stanie, w którym wybuchy emocji i frezowanie myślącego umysłu jest nieobecne, obszar, w którym żyje się w momencie spełnienia, nie myśląc o wynikach i wynikach.

Dotyczy to także sportów walki, w których dziś najlepsi sportowcy są śledzeni przez trenerów umysłu i specjalnych trenerów, którzy pomagają im, poprzez wizualizacje, ćwiczenia oddechowe i umysłowe, optymalizować swoją pracę i przezwyciężać ograniczenia, podnosząc pasek własnych standardów.

Właściwa samoocena

Ale czy można nauczyć się pływać bez wchodzenia do wody?

Czasami w rzeczywistości zachodzi pewien brak równowagi między opieką nad dwoma biegunami, ciałem i umysłem, a niektóre sztuki walki, niektórzy mistrzowie i niektóre szkoły, skupiają się zbytnio na pracy nad umysłem, na temperamencie, na stanie świadomości, tworząc nie kilka razy, niewłaściwa ocena siebie, aw niektórych przypadkach iluzja, sztuczka umysłu w rzeczywistości, bycie lepszym artystą sztuk walki, niż jest w rzeczywistości .

Złudzenie prowadzi do rozczarowania, często bolesnego i demoralizującego.

Znaczenie Praxis

Każda teoria, każda wizualizacja i wewnętrzna praca muszą zostać przetestowane, potrzebuje praktyki, która mówi nam, czy warto kontynuować lub nie z tą typologią ćwiczeń, jeśli faktycznie dają one efekt w rzeczywistości.

I w tym sensie musi być podjęta rywalizacja sportowa w sztukach walki. Nie konkurujemy z innymi, ale ze sobą, aby poprawić strzał w naszym treningu.

Walka z zasadami jest najbliższa prawdziwej walce, wojnie, w której stawką jest przetrwanie, gdzie przeważają emocje i myśli, dlatego jest to najlepsze miejsce do testowania naszych sztuk walki.

Zbyt łatwo nie testować ani testować w środowisku, które nie powoduje stresu, naszych technik .

Wojownik w ogrodzie czy ogrodnik w wojnie?

W Japonii zwyczajowo mówi się, że lepiej być wojownikiem w ogrodzie niż ogrodnikiem w wojnie . Weźmy przypadek jednego z najsłynniejszych mistrzów Morihei Ueshiby, twórcy aikido, klasycznej sztuki walki o silnym aspekcie filozoficznym i duchowym, która nie obejmuje walki i konkurencji.

Przed stworzeniem tej sztuki walki w latach 20. ubiegłego wieku mistrz Ueshiba służył w armii japońskiej i, zgodnie z jego biografią, jako członek sekty Oomoto Shinto, musiał narzekać na morderstwa, aby chronić życie swojego przewodnika duchowego.

Proces ten, być może skrajny, prowadzi nas jednak do zrozumienia, że ​​aby naprawdę stosować słodkie sztuki walki i pozbawić hipotetycznego przeciwnika zdolności do przewodzenia nam bez szkody dla niego z kolei, musimy także opanować drugą stronę mocy wojennej, musimy być potencjalnie zdolni szkodzić, aby nie szkodzić mistrzostwu .

Ueshiba wiedział, ze względu na lata praktyki, jego potencjalną śmiertelność, wiedział pragmatycznie, że jego stan świadomości był w stanie wytrzymać realistyczne konteksty bez wstrząsu. Sztuki walki opierają się na starożytnym chińskim założeniu: co jest w stanie leczyć, jest również w stanie zabić i odwrotnie .

Yin i Yang

Dziś wiemy, dzięki odrodzeniu turniejów sztuk walki i ich międzynarodowemu zainteresowaniu, że sztuki walki, które nie wymagają konkurencji, a jedynie trenują z partnerem, który nas wspiera, nie mają wspaniałych rezultatów .

Według klasycznych szkół, założonych w czasach wojny, a zatem naprawdę skutecznych w sensie wojennym, młodzież sztuk walki musi przewidzieć konkurencję i regulowaną walkę ; artysta sztuk walki musi naprawdę znać swoją energię, swój charakter pod wpływem stresu, pracować nad atawistycznymi lękami i nadmiarami przemocy.

Musiał wywietrzyć swoją własną stronę yang, nie tłumiąc jej, a następnie, po oswojeniu, być gotowym, z pełnym potencjałem, wyrazić rozwiniętą moc, poprzez stronę yin sztuk walki, wewnętrzną moc pracy energii.

Podsumowując, możemy powiedzieć, że sztuki walki, które koncentrują się tylko na walce i tych, które tego nie robią, nie mają jednego aspektu tworzenia prawdziwych sztuk walki.

Przeczytaj także Wykorzystanie broni w sztukach walki >>