Fucus: właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania

Morszczyn ( Fucus vesiculosus ) to roślina z rodziny Fucaceae . Znany ze swoich właściwości przeczyszczających i wyszczuplających, przydatny jest kontr-cellulit i refluks żołądkowo-przełykowy . Dowiedzmy się lepiej.

Właściwości morszczynu

Fucus jest algą morską, której plecha jest używana i zawiera mukopolisacharydy (wśród których wyróżniają się kwas alginowy, fukoidan i laminaryna) polifenole, witaminy (zwłaszcza B1, C, E), polifenole, garbniki, sterole roślinne, pigmenty sole mineralne roślinne (fukoksantyna, beta-karoten) (jod, brom, potas, sód, magnez, żelazo)

Jod, wchłaniany przez morze, obecne zarówno w postaci nieorganicznej, jak i związane z białkami, w założeniu łatwo przyswajają się w organizmie i koncentrują w tarczycy, gdzie zostają włączone do hormonów tarczycy, tyroksyny i trójjodotyroniny. Te z kolei stymulują podstawowy metabolizm, przyspieszają obrót, regulują proces syntezy tłuszczu przez nasz organizm. Dlatego morszczyn, stymulując metabolizm, wspomaga czynność tarczycy w przypadku niedoczynności tarczycy.

Z tego powodu jest stosowany jako wyszczuplający (doskonały starter w diecie w celu zmniejszenia nadwagi) w leczeniu cellulitu, otyłości, w rzeczywistości kleje, z których się składają, po dotarciu do żołądka, mają tendencję do wchłaniania wody do pięciokrotności ich wagi, zamieniając się w żelową masę, której objętość przyczynia się do poczucia sytości, zmniejszając tym samym bodziec głodu i pozwalając na niższe spożycie kalorii.

Co więcej, stworzona masa działa jak środek pobudzający perystaltykę, to znaczy promuje tranzyt jelitowy: w rzeczywistości jest to mechaniczny środek przeczyszczający, który można stosować w przypadku zaparć. Dzięki lepkim żelom utworzonym przez te składniki aktywne jest stosowany przeciwko refluksowi żołądkowo-przełykowemu dzięki ich działaniu przeciwzapalnemu i ochronnemu na błonę śluzową żołądka.

Sposób użycia

WEWNĘTRZNE UŻYCIE

600-800 gramów suchego ekstraktu w tabletkach lub kapsułkach rano przy śniadaniu

Nalewka z morszczuka: 30-40 gc rano na śniadanie

ZASTOSOWANIE ZEWNĘTRZNE

Fucus stosowany jest w preparatach błotnych i antycellulitowych.

Przeciwwskazania morszczynu

Jest przeciwwskazany u pacjentów kardiopatycznych, zwłaszcza jeśli jest nosicielem arytmii z częstoskurczem, ciężkiego nadciśnienia tętniczego, ciąży i laktacji.

Nie należy go stosować u pacjentów z chorobą tarczycy lub nadczynnością tarczycy lub niedoczynnością tarczycy, którzy przyjmują Eutirox, ponieważ gdy dodaje się efekty , morszczyn może powodować działania niepożądane, takie jak drżenie, drażliwość, tachykardia, bezsenność i nadciśnienie tętnicze. Nie używaj go dłużej niż 6-8 tygodni i nie przyjmuj go wieczorem.

Morszczyn wśród naturalnych środków przeciw tarczycy

Opis rośliny

Morszczyn jest wodorostem morskim o długości do 2 metrów, miękkim i spłaszczonym, w kolorze oliwkowozielonym, podzielonym na kłącze lub podstawą z przyssawką, przylegającą do skały, ościeżnicą wyposażoną w dwie spłaszczone części skrzydłowe, i liścia, z rozgałęzieniem dychotomicznym, w wyniku którego powstają dwie wstęgi w kształcie wstęgi o szerokości do 5 cm, z żebrem środkowym mniej lub bardziej widocznym w zależności od gatunku.

Na końcu niektórych talerzy znajdują się obrzęki rozrodcze. Są one nabijane wypukłościami, które przyjmują nazwę pojęć i odpowiadają sferycznym wgłębieniom komunikującym się z zewnętrzem przez kanałowe (ostiolo). Są spuchnięte z powodu obecności złogów substancji żelatynowych i zawierają żeńskie gamety (oosfera) lub męskie gamety (anterozoidy).

Siedlisko morszczynów

Większość gatunków z rodzaju fucus zamieszkuje mroźne morza, jednak niektóre z nich charakteryzują się dużą tolerancją dla regionów umiarkowanych i ciepłych, które jednak tracą zdolność rozmnażania płciowego.

Fucus vesiculosus jest powszechny na brytyjskich i atlantyckich wyspach Ameryki i północnej Europy, rośnie również wzdłuż skalistych wybrzeży Maroka, odtwarzając się jedynie przez fragmentację.

Historyczne enni

Wygląda na to, że starożytni używali morwy do barwienia na czerwono . Virgil polecił to anemikom; Pliniusz na to, co wciąż nazywa się „wola” z powodu niedoczynności tarczycy.

Obie zaczęły się od obserwacji natury, ponieważ jeśli morał zmieni się na czerwony, a krew będzie czerwona, to ta alga pomogłaby tym, którzy mają słabą krew; ponadto ci, którzy mieszkają blisko morza, prawie nigdy nie mają problemów z powiększeniem tarczycy, podczas gdy w górach, z dala od wpływu jodu, przypadki były i są znacznie częstsze.