Katastralny aspekt teatru przenosi nas z powrotem do starożytnej Grecji, na przykład w Delfach, gdzie zrobiono zdjęcie towarzyszące artykułowi, odnoszące się do pochodzenia słów: terapia, sztuka, katharsis. Historia uczy nas zatem, że teatr jest skierowany nie tylko w celach rekreacyjnych i ściśle artystycznych, ale także w celach terapeutycznych i rehabilitacyjnych. Dzisiaj w rzeczywistości różne ścieżki podążają za tymi wskazówkami dla Terapii Dramatycznej i Terapii Terapeutycznej.
Terapia teatralna i terapia teatralna ukazują wewnętrzne aspekty teatru jako możliwość głębokiej zmiany, poznawczej i behawioralnej, w relacji z samym sobą iz innymi. Różnice między dwiema metodologiami są związane ze sztuką aktora.
Mój krótki artykuł chce opisać działania i zachęcić zainteresowane osoby do pogłębienia metodologii, aby zrozumieć przede wszystkim doświadczanie ich różnorodności.
Terapia dramatyczna ma za centralną rolę / role osoby, kamień węgielny koncepcji osobowości, „dramat”, opowieść, działanie osoby i które odnajdujemy ponownie od pierwszych miesięcy życia. W Terapii Dramatycznej jednostka bada, patrzy na siebie i swoją rolę z pewnej odległości, kalibruje ją, dzięki dyrygentowi, który przynosi „aktora do siebie”, precyzyjnie regulując odległości między sobą a rolą, dramatem życia,
W terapii teatralnej sztuką aktorstwa jest ciągła i głęboka odnowa jednostki, „nieskończone możliwości”, które należą do aktora, do osoby, poszukujemy złożoności poprzez pre-ekspresyjną pracę złożoną z gestów i znaczeń symbolicznych, rytuały, aby osiągnąć niemal pierwotny poziom w odniesieniu do pochodzenia każdej osoby.
Pre-ekspresyjny, w rzeczywistości, że w terapii muzycznej Roland Benezon zdefiniowałby „Universal ISO”, co w Dance Dance Therapy możemy zdefiniować jako „ uniwersalną pulsację” oraz w arteterapii „znak / język przedwerbalny” .
„Pre-ekspresyjna” teatroterapia bada podobieństwa, powinowactwa między różnymi kulturami, zasadami, symbolami, które powracają w każdej kulturze. „Rola” terapii dramatycznej jest społecznie podzielana, to uznanie roli w temacie.
Przychodzi mi do głowy, więc dochodzę do wniosku: „być może ktoś jest konsekwencją drugiego, a może lepiej jest kołem, w którym jest się z drugim ... Jestem Życiem!”.