Ojcostwo terminu terapia dla zwierząt domowych pochodzi od amerykańskiego psychiatry Borisa Levinsona, który w latach pięćdziesiątych zajmował się pacjentami z poważnymi zaburzeniami zachowania, zwłaszcza dziećmi.

Levinson przypadkiem odkrył, że obecność jego psa w studio sprzyjała kontaktowi z jego pacjentami: w rzeczywistości dzieci zdawały się relaksować i otwierać na dialog i pokazywać współpracę w obecności zwierzęcia.

W ciągu pół wieku poczyniono znaczne postępy w tej dziedzinie: zwierzęta, których to dotyczy, wzrosły (myśl o hipoterapii, onoterapii, stosowaniu kotów, królików i innych drobiu), określono kryteria etyczne i wytyczne na prowadzenie działalności i zwiększyły się obszary zastosowania.

Co to jest terapia pet?

Terapia dla zwierząt domowych, której poprawnym tłumaczeniem na język włoski jest Aktywność i wspomagana opieka ze zwierzętami, skierowana jest do osób w każdym wieku, które chcą poprawić jakość swojego życia dzięki obecności i interakcji ze zwierzęciem.

Krótko mówiąc, projekt terapii zwierząt domowych to zbiór działań edukacyjnych, rekreacyjnych i terapeutycznych (pojedynczych lub grupowych), który polega na proponowaniu momentów relacyjnych między użytkownikiem a zwierzakiem (specjalnie wyedukowanym do działania, które pójdzie do Play).

Zaangażowane zwierzę staje się „ pomocnikiem społecznym ”, ponieważ pozwala ludziom komunikować się ze światem zewnętrznym: relacja z psem ułatwia komunikację z innymi, postrzeganie siebie, umiejętności zmysłowe i motoryczne, poczucie odpowiedzialności i szacunek. Wynika to z faktu, że zwierzęta wiedzą, jak odnosić się bez uprzedzeń, wiedzą, jak wprowadzić odpowiednie postawy w zależności od użytkownika, z którym współdziałają, i nie wymagają szczególnych umiejętności społecznych.

Terapia dla zwierząt domowych jest ko-terapią, która może pomóc zespołowi zajmującemu się zdrowiem i / lub edukacją podmiotu, działając w synergii i osiągając wspólne cele: głównym celem każdego programu jest natychmiastowe samopoczucie badanych, a następnie korzyści fizyczne (na przykład: promowanie obrony immunologicznej, a tym samym możliwość leczenia), psychologiczne (bezpośrednie działanie wsparcia i wzmocnienie psychiczne jednostki, zmniejszająca się depresja i lęk), emocjonalne (działanie subrogacyjne, wypełniając określone braki afektywne, czyniąc pacjenta bardziej otwartym i spokojnym wobec innych), społecznym (obecność zwierzęcia powoduje, że osoba wydostaje się ze swoich problemów, stymuluje zdolności relacyjne i empatyczne, tworząc pomost dla ustanowienia zaufania) w kierunku innych), szkolenie (promuje wiedzę i rozwija umiejętności, poprzez dynamikę relacyjną i żartobliwą).

Terapia dla zwierząt domowych znajduje zastosowanie w szkołach na różnych poziomach, w spółdzielniach dla osób niepełnosprawnych, w obiektach mieszkalnych dla osób starszych, w szpitalach długoterminowych i pediatrycznych, w ośrodkach rehabilitacyjnych, domach rodzinnych i tak dalej.

Jak sama nazwa mówi, terapia dla zwierząt to terapia wykorzystująca „zwierzę domowe”, właściwie nazywane zwierzętami.

Ale pies jest z pewnością najczęściej używanym zwierzęciem z kilku powodów:

1. jest to zwierzę towarzyskie par excellence i żyje w naszych domach;
2. jest jedynym gatunkiem, który wyewoluował i został wybrany z nami w ścisłym współżyciu;
3. potrafi dostrzec typowe ludzkie intencje, emocje i kody komunikacyjne;
4. wzbudza empatię i zaufanie;
5. potrafi nas rozluźnić, rozwijać czynności manualne poprzez opiekę i zabawę.

Psy zajmujące się terapią zwierząt domowych muszą być uległe, wykształcone, zmanipulowane, uspołecznione z różnymi typami użytkowników (na przykład pies nie może bać się ludzi na wózkach inwalidzkich), z wysokim progiem stresu i spontaniczności, jak naturalność z które reagują na bodźce w trakcie terapii, są doskonałym źródłem umożliwiającym dokonanie tego niezbędnego skoku w relacji, której dana osoba nie może zrobić: ważne jest, aby istniała ciągła wymiana, w której nic nie jest narzucane, ale są tylko propozycje z zaangażowany dyrygent, użytkownik i zwierzę.

Sama relacja z psem jest korzystna, jednak działalność ta musi być prowadzona przez profesjonalistę zdolnego do zrozumienia zachowania zwierząt i prowadzenia komunikacji przez różne kanały (werbalny, wizualny, emocjonalny): dyrygent tej interwencji musi mieć następnie certyfikacja działań i terapii wspomaganych przez zwierzę.

Wytyczne i działania terapii zwierząt domowych

Na poziomie międzynarodowym korzyści wynikające z wdrożenia programów wspomaganych przez zwierzęta zostały naukowo ustalone do tego stopnia, że ​​w Stanach Zjednoczonych terapia dla zwierząt została uznana przez Ministerstwo Zdrowia za „ alternatywną terapię ”.

Do tej pory we Włoszech nadal nie ma prawodawstwa referencyjnego, jednak istnieje karta wartości i zasad związku zwierząt domowych, która zawiera wytyczne dotyczące ustanowienia dobrego programu terapii zwierząt domowych.

Pytanie, które najczęściej słyszę, brzmi: „Co robisz dokładnie podczas spotkań z petoterapią?”

Istnieją różne czynności, takie jak pieszczoty i głaskanie psa, szczotkowanie go i dbanie o jego potrzeby (na przykład picie), ofiarowywanie pokarmu zwierzęciu, branie go na spacer, uczenie podstawowych poleceń (siedzenie, ziemia), zabawa ze zwierzęciem rzucając w niego piłką lub ukrywając nagrody w tak zwanych „grach wyszukiwania”, rozmawiając ze zwierzęciem i rozmawiając o zwierzęciu.

Fizyczny kontakt ze zwierzęciem, poprzez pieszczoty i uściski, budzi u pacjenta intensywne i nowe emocje. Wszystkie te działania związane z relacją z psem pozwalają uzyskać wspomniane wyżej korzyści, a ponadto istnieją działania referencyjne, takie jak projektowanie i wykorzystywanie obrazów, które stymulują różne tryby ekspresyjne, które służą jako potwierdzenie dla personelu w wykonanej pracy (i pozwalają do psa do odpoczynku, gdy przewodnik czuje potrzebę).

Dla kogo przeznaczona jest terapia dla zwierząt

Prawdą jest, że istnieje kilka potencjalnych użytkowników programów wspieranych przez zwierzęta, ale do tej pory nasza interwencja jest wymagana przede wszystkim w dwóch domach :

1. szkoły : dzieci z trudnościami w uczeniu się, autystyczne i upośledzone na poziomie poznawczym i fizycznym bardziej lub mniej poważnie są głównymi odbiorcami terapii petami, ponieważ korzyści wynikające z tej aktywności są poparte danymi naukowymi.
2. Drugi natomiast to domy opieki, zwłaszcza w odniesieniu do jądra Alzheimera.

W zależności od użytkowników metody działania, narzędzia i cele, do których należy dążyć, są różne. Na przykład projekt skierowany do osób starszych cierpiących na chorobę Alzheimera ma na celu poprawę jakości życia poprzez zwiększenie motywacyjnych i rekreacyjnych aspektów: zwierzę staje się żywym świadkiem przeszłości, zdolnym do stymulowania funkcji poznawczych, pamięci ćwiczeń w długofalowo rozszerzaj komunikację werbalną i niewerbalną, oferuj bodźce zmysłowe, zaspokajaj życiowe i emocjonalne potrzeby emocjonalne.

Interwencja terapii petem pozwala również pokazać pracownikom przedmiot w innym świetle, aby zobaczyć pojawienie się zdolności, których nawet nie wyobrażali sobie i znaleźć nowe narzędzia w celu poprawy relacji z użytkownikiem.

Coraz więcej placówek i rodzin zwraca się o terapię dla zwierząt w celu zaobserwowania ulepszeń i otrzymanych korzyści. Z tego powodu w nadchodzących latach mamy nadzieję na coraz szersze rozprzestrzenianie się tej terapii, nawet w środowiskach, które ze względów higieniczno-sanitarnych wydają się bardziej niechętne do organizowania tej działalności, takich jak przedszkola i szpitale.