Międzynarodowe dni ONZ to wydarzenia, które zapraszają wszystkich obywateli świata do zastanowienia się nad danym tematem uważanym za ważny dla naszej cywilizacji. Jest ich wielu i zasiano przez cały rok słoneczny, a korespondując z każdym z nich, pojedyncze kraje organizują demonstracje lub wydarzenia, aby nadać im znaczenie.
Na szczególną uwagę zasługuje dzień, w którym przygotowujemy się do podzielenia się z wami refleksją na temat niepełnosprawności, która odbędzie się 3 grudnia .
Niepełnosprawność w naszym codziennym życiu
Zgodnie z przewidywaniami we wstępie, 3 grudnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Niepełnosprawności, ustanowiony przez ONZ w 1981 r., Którego celem jest „ podniesienie świadomości społecznej w kwestiach równej godności i konieczności rozbicia wszelkiego rodzaju barier dla wprowadzić zmiany niezbędne do poprawy warunków życia osób niepełnosprawnych ”.
W tym roku głównym tematem dnia będą „ Kwestie włączenia: dostęp i upodmiotowienie dla osób ze wszystkimi umiejętnościami ”, których znaczenie zostało skutecznie wyjaśnione przez promotorów wydarzenia, a mianowicie Organizację Narodów Zjednoczonych: „ Szacuje się, że miliard ludzi osoby niepełnosprawne na całym świecie napotykają codziennie wiele barier utrudniających włączenie do kluczowych aspektów społeczeństwa. Dlatego nie mogą uzyskać dostępu do życia społecznego w sposób podobny do innych, zwłaszcza w takich dziedzinach, jak transport, zatrudnienie, edukacja, a nawet uczestnictwo w życiu społecznym i politycznym. Prawo do uczestnictwa w życiu publicznym jest niezbędne do stworzenia stabilnych demokracji, aktywnego obywatelstwa i zmniejszenia nierówności w społeczeństwie ”.
Jak widać, uwaga skupiona jest na znaczeniu integracji i eliminacji wszystkich przeszkód, które uniemożliwiają autentyczne równe szanse. Czasami, w tych kontekstach, retoryka przejmuje nawet i przede wszystkim od tych, którzy mogą konkretnie zrobić coś, aby przełamać każdą możliwą barierę, czy to rzeczywistą i konkretną, umysłową i symboliczną.
Przeciwnie, chcąc wydostać się z zimnego i biurokratycznego języka oficjalnych kontekstów, z zadowoleniem przyjmujemy zaproszenie do refleksji, że ten dzień niesie ze sobą: czy jesteśmy w stanie stawić czoła niepełnosprawności ? Jak się do tego odnoszą?
Analizując rzeczywistość, której doświadczamy, możemy powiedzieć, że jest to przyjazne dla osób niepełnosprawnych? Jeśli nie, jak możemy zrobić nasz mały, ale ważny wkład ?
Często uważamy niepełnosprawność za problem dla jednostek i przynajmniej dla członków ich rodzin. Wręcz przeciwnie, prawdziwe państwo opiekuńcze nie może pozostawić ani jednego, ani drugiego, ale musi działać w sposób ciągły, z wszelkimi środkami w celu promowania włączenia, uczestnictwa i rozbiórki wszystkich barier.
Z naszej strony byłoby pożądane, jeśli nie właściwe, być dostępnym, by dostroić się do rzeczywistości, które nawet nie należą do nas, ale które jako członkowie społeczeństwa w równym stopniu dotyczą nas wszystkich i wymagają naszej uwagi, naszej wrażliwości i, jeśli to możliwe, naszej konkretne zaangażowanie.
Naturalna opieka i niepełnosprawność
Zamykamy tę przestrzeń refleksji, podkreślając, że medycyna alternatywna może również spotkać osoby niepełnosprawne poprzez jogę lub shiatsu.
Jest to opcja nie tylko „medyczna”, ale często „życiowa”, która nie jest wykluczona dla osób niepełnosprawnych, zawsze, oczywiście, zgodnie z instrukcjami lekarza.
Holistyczne dyscypliny, różne techniki, masaże mogą stanowić łagodne wsparcie i słodki akompaniament, który obejmuje każdą osobę poza ... umiejętnościami!
