Pochodzenie japońskich herbat

Korzystanie z picia herbaty, choć jest mniej lub bardziej powszechne na całym świecie, pochodzi ze Wschodu, początkowo w Chinach, a później w Japonii. Japończycy zaczęli bardzo szybko jeść herbatę. Jesteśmy w rzeczywistości w roku 729 ne, kiedy mówi się, że cesarz Shomu zaprosił ważnego mnicha buddyjskiego na herbatę w swoim pałacu. Cztery wieki po tym wydarzeniu roślina herbaciana była już uprawiana w całej Japonii. Uji, dzielnica w pobliżu starożytnego miasta Kioto, była pierwszym regionem herbaty w Japonii. Z tego regionu pochodzą dwie najbardziej znane japońskie herbaty, Gyokuro i Matcha. Później herbata została również posadzona w prefekturze Shizuokai i okolicznych regionach.

Specjalne cechy japońskich herbat

Japońskie herbaty są natychmiast uważane przez miejscową ludność za prawdziwy lek, doskonałe środki na utrzymanie zdrowia. Ceremonia herbaty, słynna Cha-No-Yu, pochodzi z około 1500 roku. Jednak nawet dzisiaj japońskie herbaty są nie tylko surowym rytuałem, ale są zdrowym nawykiem, który można spożywać później każdy główny posiłek: każdy szanujący się Japończyk pije przynajmniej filiżankę zielonej herbaty dziennie.

Najciekawsze jest to, że różne japońskie herbaty są produkowane z tej samej rośliny, co zmienia tylko rodzaj przetwarzania liści. Gdy japońska obróbka herbaty została wykonana ręcznie przez doświadczonych mistrzów japońskiej herbaty; dziś jednak jest zmechanizowany, nawet jeśli w procesie zachowana jest najwyższa staranność i uwaga, jak w tradycyjnym. W Japonii produkuje się tylko zieloną herbatę, która poddawana jest szczególnej obróbce, a mianowicie parzeniu; gotowanie na parze stosuje się do wszystkich japońskich herbat natychmiast po zbiorze, aby zablokować fermentację.

Ile jest tam japońskich herbat?

Japońskie herbaty to zielone herbaty: w języku japońskim w rzeczywistości ze słowem „ocha” お 茶, mamy na myśli „zieloną herbatę”. Japońskie pola uprawiane herbatą są prawdziwym spektaklem dla oczu, są niskimi krzewami o jasnozielonej barwie, które tworzą krajobraz z wielu miękkich i delikatnych fal.

Główne rodzaje japońskiej herbaty to:

• Sencha, najczęstsza i najbardziej rozpowszechniona herbata wśród Japończyków, z wysoką zawartością polifenoli i niepowtarzalnym aromatem, jest parzona, suszona i przetwarzana w zwinięte liście, takie jak cienkie igły. Jeśli liście nie są rozciągnięte, ale zwinięte, otrzymuje się Tamaryokucha o bardzo świeżym smaku.

• Bancha, podobnie jak Sencha, przetwarza tylko największe i najbardziej dorosłe liście, smak jest nieco bardziej gorzki.

• Houjicha, podobnie jak Bancha, otrzymuje, w przeciwieństwie do tego ostatniego, lekkie opiekanie, które nadaje napojowi złoty kolor i silny aromat.

• Gyokuro, japońska herbata należąca do najcenniejszych, wspaniałych okazów, zwana także „ cenną rosą ”: jest to herbata bogata w chlorofil, dzięki obróbce, wyraźny zielony kolor i słodkawy smak.

• Tencha jest produkowany tą samą metodą co Gyokuro i ma szczególny zapach i jaskrawo ciemnozielony kolor. Herbata mat-cha jest zrobiona z drobno zmielonego Tencha.

• Kukicha, herbata wytwarzana z łodyg rośliny, ma dymny posmak i brązowy kolor z powodu pieczenia. Doskonała zielona herbata do diet, ponieważ ma niską zawartość teiny .

• Genmaicha to typowa herbata japońskich śniadań, mieszana z prażonym brązowym ryżem i dmuchanymi ziarnami ryżu, bardzo smaczna i jasnobrązowa.

• Kokeicha to zielona herbata w bardzo drobnym proszku, który podlega szczególnemu procesowi parowania, o silnym smaku przypominającym wodorosty.

• Mat-Cha to słynna herbata japońskiej ceremonii Cha-No-Yu. Jej liście rosną w cieniu, następnie są parzone i suszone, cięte na bardzo małe kawałki i redukowane do bardzo drobnego proszku przez duże kamienne koło.

Ciekawość: pasujące cygaro Montecristo i herbata Mat-cha. Czy to wydaje się niemożliwe? Patrzcie, uwierzcie!